Diederik

Wat is er mis aan Diederik Samsom.
Zo op het eerste gezicht weinig. Hij serveert de uitgangspunten van de sociaal democratie soepel en begrijpelijk uit. Onvermoeibaar bereid tot het vertalen van Haags beleid naar de mensen in het land, de mensen aan de keukentafel ( nieuw!), die helaas nog niet veel merken van het aangezegde herstel.
Ik zag Diederik Samsom zondag weer eens uitgebreid in Buitenhof, waar hij o.a. zijn kijk op de rol van de overheid in de samenleving mocht uitleggen.
Het klonk allemaal als een klok, de woorden regen zich moeiteloos maar levenloos aaneen.

Diederik Samsom gaat de komende verkiezingen weer verliezen, want hij is niet sympathiek. Hij praat over de mensen in de straat op een manier die betrokkenheid suggereert maar waar het paternalisme vanaf druipt. En dan die nieuwe ogenschijnlijke ontspanning.
Hij heeft de afgelopen zomermaanden waarschijnlijk in eindeloze sessies met presentatie coaches gewerkt aan een meer afgewogen elderly statesmanschap.
‘Rustig Diederik AF, niet meteen bijten’
Maar daaronder blijft het zichtbaar gisten en borrelen.
Diederik Samsom vindt het namelijk ergerlijk als een ander aan het woord is. Hij is zo bezig met zijn eigen eerlijke verhaal dat de rimpels in zijn voorhoofd zich tot trambanen verbreden op het moment dat hij lijkt te luisteren naar de vragensteller. Zijn ogen worden kleiner en zijn kaak verstrakt.
Je ziet dat hij aanloopt, de gang is er even uit en inwendig roken de banden op het asfalt van zijn boodschap. Die heeft hij tot in de kleinste details in zijn hoofd. Er is een begin ( de weerbarstige realiteit), een midden (de zure appel, het begrijpelijk maar onterecht onbegrip van de kiezer) en een eind ( de verwezenlijking van zijn idealen) en daartussen is elke punt en komma gescript.

Diederik Samsom hapert nooit, dat maakt hem onuitstaanbaar.
Diederik Samsom weet het altijd beter en gunt de ander geen greintje gelijk. Dat maakt dat je hem door elkaar zou willen rammelen.
Sinds hij in het beton van dat maatpak met die stropdas is gegoten en de motoriek van een kleerhanger heeft aangenomen, hoort hij niet meer bij de achterban, want er is leiderschap dat moet worden uitgestraald. Maar het is het leiderschap van de vaandeldrager die de hoek om is geslagen terwijl het muziekkorps ‘Morgenrood’ toetert en rechtdoor marcheert.
Diederik Samsom is teveel strategie, te weinig improvisatie, teveel structuur, te weinig intuïtie, teveel agenda, te weinig rondvraag.
De hapering tijdens de afgelopen Algemene Beschouwingen die Emile Roemer in mijn ogen nu juist zo aangenaam kwetsbaar maakte, versus de afgemeten steken van het verbale rapier waarmee Samsom hem meedogenloos als gratis bier wegzette.
Soms weten we het allemaal weleens ’n keertje even niet, toch?
Diederik Samsom wel en daarom stem ik zolang hij lijsttrekker is nooit meer PvdA.