Digidagboek

Ze wordt wakker en het eerste wat ze niet wil is een glas wijn en die neemt ze ook niet.
Ze neemt een peuk, daarna een paracetamol en dan een glas wijn.
Het stort haar maag binnen als gewapend beton en dat op de vroege ochtend.
Dat is toch verschrikkelijk, dat is toch erg, dat is toch zielig? Hoe moet haar dag nu verder gaan. Ze weet het niet en wil het ook niet weten dus schenkt ze nog maar een glas vol.
Nu haar handen niet meer zo trillen kan ze met één hand haar derde glas leegdrinken.

Ze zet haar pc aan en opent Microsoft word. Een jaar geleden is ze uit verveling een digidagboekje begonnen en ze is trots op het zelfbedachte woord.
’Digidagboek’.
Verzin dat maar eens, denkt ze, puzzel dat maar eens in elkaar. Zomaar vanuit het niets schaterlacht ze uitbundig, danst door de kamer, met haar armen hoog geheven maakt ze een heuse wave met een fles wijn in haar hand. Ze kon zo op de tribune bij het WK zitten. Haar benen dansen hun eigen ritme, daar heeft ze geen controle over en dondert dan ook op haar bek.
Ze krabbelt overeind en loopt zigzaggend naar de koelkast, pakt een fles wijn, opent die als een professioneel en loopt op dezelfde manier naar haar pc.
Ze schenkt zich geen glas in maar drinkt uit de fles.
Het glas ligt ergens in de kamer in duizend stukken gebroken.
Dan gaat ze verder met haar digidagboek.
‘Wat ben ik eun waardeloze moeder, ik benn alveer drnkeon.zometeen kommen me kindern thuis dei hebben zichself alweer moeten redden vanochtenf maar ze zijnn eraan gewend’
Ze herleest de woorden die dansen voor haar ogen en dan is het donker.

Peter, haar jongste zoon van 9 jaar, komt thuis en vindt zijn moeder met haar hoofd op het toetsenbord.
Hij weet precies wat hij moet doen, mama wakker maken, haar begeleiden naar de bank, een dekentje over haar heen leggen en de laatste zinnen schrappen van een verhaal waar ze een jaar geleden, toen papa vertrok, mee begonnen is.
Dan smeert hij een boterham en gaat weer naar school met dromen in zijn hoofd dat papa weer terug komt en dat mama dan niet meer zo veel slaapt en van die rare dingen typt.

Het verhaal van mama begon zo:
‘Ze wordt wakker en het eerste wat ze niet wil is een glas wijn en die neemt ze ook niet’.