Dit maak je zoal mee in de trein.

Привет!

Je zit in de trein, na net bij een studievoorlichting geweest te zijn. Je bent doodmoe na vroeg opgestaan te zijn om een – veel te vroege – trein richting noorden te halen. Vandaag heb je informatie vergaard over onder andere de studie “Slavische talen en culturen”. Een studie die, naar je gehoord hebt, niet veel mensen volgen. Achter je zijn twee stoelen bedekt met van alles (stel je dit voor : een jas, een half lege fles wijn, een tas, en een hele hoop papierwerk verspreid over de twee mini tafeltjes met overal pennen). Degene, wie het ook moge zijn, heeft zijn gezicht nog niet veel laten zien, je vraagt je af of iemand misschien zijn spullen heeft vergeten. Maar om dit allemaal te vergeten, is toch te gek voor woorden. Optie uitgesloten. Voor andere opties is er geen fantasie. Je vergeet de kwestie en gaat tegen het raam liggen, probeert te slapen, hoewel je vanaf het begin al weet dat dit een loze actie is. Je weet van jezelf, je bent nieuwsgierig, te nieuwsgierig. Zó nieuwsgierig dat je het voor elkaar krijgt om je over jou stoel heen naar achteren toe te buigen, en alle spullen van de persoon die achter je zou horen te zitten, eens goed te bekijken. Op alle paperassen die verspreidt liggen, staan Russische tekens. Deze persoon is bezig met Russisch leren! Je gelooft er niks van, naar de statistieken die je net hebt meegekregen, studeren echt maar weinig mensen dat! Je wordt er helemaal blij van. Totdat de persoon die al minstens een uur zoek was terugkomt naar zijn plaats. Daar zit je dan, uitgebreid “huisvredebreuk” te plegen. Je zegt sorry terwijl je knalrood wordt, en de rest van de reis durf je niet meer achterom te kijken.
Ja, zoiets overkomt mij dus.

Рока!
Bearbear