Drugs softbeleid

U heeft zich vast ook niet aan de discussies van de laatste weken kunnen onttrekken, de volstrekt belachelijke discussie over de legalisering van “softdrugs” doel ik dan uiteraard op. Allereerst wil ik er op wijzen dat de term softdrugs al een vorm van legalisering in zich herbergt. Als je het immers “soft” noemt, klinkt het minder erg en hoeft dus niet noodzakelijkerwijs te worden bestreden. Dat is de socialistische oplossing van problemen. Gaat u maar rustig slapen, er gebeurd niets… Dat menig jongere aan die zogenaamde softe troep ten onder gaat is een aspect dat de partijen in de discussie over deze vorm van drugs het liefst achterwege laten.
Derhalve vraag ik mij af: wat is er zo soft aan drugs? Het verslavende aspect is gewoon aanwezig in die van grote groene planten gefabriekte extra lange sigaretten. Dat ze veelal gedraaid worden met gebruikmaking van rijstevloei is geenszins bedoeld om het voordeel van rijstevloei te benutten. Het vermeend lagere teergehalte van de papiersoort zal de gemiddelde hasj- en wietjunk niet bezighouden, nog voor minder schade aan de geestelijke capaciteiten zorgen.
Het enige dat de door drugs benevelde hersenen bezighoudt is het roken van een niet regulier in de supermarkt verkrijgbare vorm van hallucinaties veroorzakende planten en aanverwante troep. Per vandaag (1 december) is dan wel het hallucinaties veroorzakende Smurfendorp veilig gesteld voor het nageslacht, de verse champignons en cantarellen liggen bij mij nog gewoon in de supermarkt…

Het onderscheid dat er wordt gemaakt tussen het knabbelen van paddestoelen en roken van groene planten bevreemd mij, zeker als dit in het licht wordt beschouwd van het rookverbod in openbare ruimten, op werkplekken en in de horeca. Drugs die ooit door de eerste socialistische wanbeleidsmakers tot “soft” werden bestempeld moeten nu gelegaliseerd worden, terwijl de reguliere rookwaren sterk aan banden worden gelegd en langzamerhand verboden dreigen te gaan worden.
Nog ff en ik wordt als tevreden reguliere rookwarennuttiger verplicht om in de horeca vers gesneden euforbia’s en calangoé’s te roken in plaats van mijn vertrouwde halfzware shag van vaderlands fabrikaat, waarmee ik overigens de overheid voorzie van een, in deze financieel economisch zware tijden, onmisbare steun van de staatskas, om nog maar te zwijgen van het goede werk dat ik ermee doe voor de werkgelegenheid in het niet al te sterk geïndustrialiseerde Groningen. Stel dat ik en mijn mede rokers massaal zouden stoppen, hoe lang zou het dan duren vooraleer de Koninklijke Theodorus Niemeyer als een nat geregende papiermaché bankverzekeraar zou omvallen? Hoe lang zou het duren voordat de staatskas leegraakt tot heel diep onder de bodem? Hoe lang denkt u dat het zou duren totdat Wouter de Boskabouter zou moeten mededelen aan het volk dat het land op een faillisement afstevend? Wellicht dat daarom de drugs vrijgegeven moeten worden, dat levert extra BTW inkomsten op en zelfs nog een leuke omzet als er staatskwekerijen komen. Dat de Staat der Nederlanden daarmee de grootste drugsdealer van de wereld wordt is blijkbaar nog niet doorgedrongen in het Haagse. In Den Haag zien ze blijkbaar door de wietbomen de Bospaddestoelen niet meer…

In het rookverbod en de dreigende legalisering van illegale middelen zie ik een ernstige discrepantie die door geen enkel rechtegeaard politiekbeest kan worden vergoeilijkt, rechtgepraat of anderszins serieus kan worden uitgelegd. Het is toch onmogelijk om, als je bij je volle verstand bent, rookbare drugs te willen toestaan terwijl reguliere (relatief onschuldige) tabakswaren sterk aan banden worden gelegd en nagenoeg verboden!?
Dictatoriale gezagsdragers uit het verleden worden nu veelal beschouwd als geestelijk minder validen, welke term moeten we dan nu bedenken voor de hedendaagse gezagsdragers die regeren zonder te regeren, maar wel hun stempel drukken op allerlei onbenulligheden?

De werkelijke issues zoals een degelijk, sociaal immigratiebeleid worden zoveel mogelijk uit de weg gegaan door de Haagse grootgeldverdieners – die zelf en masse onder de Balkenendenorm blijven, maar wel een Gerrit Zalm inhuren voor meer dan driemaal diezelfde norm om de top te vormen van een genationaliseerde bank. Hoeveel maten kunnen er worden verzonnen door de wanbeleidsmakers? – terwijl men zich wel bemoeid met het al dan niet roken tijdens het nuttigen van een pilsje aan de toog van de lokale openbare huiskamer van mijn mededorpelingen. Dat aan diezelfde toog ook meisjes voor één enkel breezertje worden geronseld voor een sexuele dienst en dat door gedwongen gebruik van drugs allerlei jonge meisjes in de illegale prostitutie verdwijnen is géén onderwerp van gesprek in het kabinet. Zolang ze er maar geen sigaretje bij opsteken tenminste…

Over soft gesproken, die term is niet passend voor de drugs, maar veeleer voor de topverdieners die het Haagse Binnenhof bevolken…

Veritas, 01.12.08