Dromen die realiteit worden. Voor een lange periode van mijn leven heb ik daar alleen maar over kunnen dromen. En ook al dacht ik dat het buiten mijn bereik lag, juist het blijven dromen, het blijven nastreven, heeft me op een punt gebracht dat mijn dromen realiteit worden. Hoe vaak ik de moed ook heb opgegeven, ik ben altijd blijven geloven in een goede afloop. Dat mijn tijd nog wel zou komen.
Tijdens de behandeling van mijn verslaving heb ik eens een metafoor gebruikt van een vogel die in een kooi woont met het deurtje altijd open, maar die het door tralies omringde huis verkoos boven het vliegen en de wijde wereld intrekken. Bij mijn afscheid droeg ik een stuk voor waarbij de laatste zin was dat ik klaar was om mijn vleugels uit te slaan.
En dat heb ik gedaan. Naar de volgende kooi. Want een andere behandeling, voor mijn psychische klachten stond op mij te wachten. Het was wel een grotere kooi, veel ruimer en meer bewegingsvrijheid. Maar echt vrij was ik nog niet. Ik was nog gebonden aan de vertrouwde omgeving van tralies. Ik durfde al wel vaker naar buiten te gaan en dingen te ontdekken. Maar voordat ik de wereld ontdekte, moest ik eerst mezelf ontdekken.
Na meer dan een jaar was het dan eindelijk zover. Ik werd vrij gelaten. Ik had mezelf van top tot teen en binnenste buiten leren kennen. Hoe werken mijn emoties en gevoelens, wat zijn de mogelijke gevolgen daarvan en welke nasleep kunnen deze op een ander hebben? Vele levensvragen die ik me afvroeg werden beantwoordbaar. Ik leerde mezelf kennen en de keuzes ik tot nu toe gemaakt heb en maak kan ik relativeren tot een acceptabele uitkomst.
Er rest mij nog een korte periode van gevangenschap. Maar deze valt in het niet met waar ik nu sta in mijn leven, waarbij ik keuzes heb gemaakt waardoor mijn dromen realiteit aan het worden zijn. Ik had nooit gedacht dat het mij zou lukken, maar ik ben dan ook nooit gestopt met dromen. Als mijn laatste horde genomen is zullen er nog vele volgen. Maar ik zal ze met volle overtuiging tegemoet treden en geloven in het feit dat ik weer overeind kom, mocht ik weer een keer struikelen. Niets, maar dan ook niets of niemand gaat mij nog weerhouden om deze realiteit van mijn dromen te continueren.
Ik zit graag in mijn kooi, vertrouwd en veilig. Maar zelfs een gesloten deur weerhoud mij niet om te gaan vliegen.
0 reacties