Een dom jongetje

Ik leun achterover tegen de rand van het 25 meterbad.
Even uithijgen na een paar baantjes schoolslag en een half showbaantje borstcrawl. Ineens duiken twee blauwe zwembandjes vlak voor mijn neus het water in. Een blond kortgeknipt koppetje komt druipend boven water, zwembrilletje tussen twee authentieke flappers en een trotse glimlach.
‘Zo dat was me even een duik’..
‘Ik heb een bril.’
‘Dat zie ik.’
‘Dan krijg ik geen prikogen.’
‘Heel goed.’
‘Ik ben al drie.’
Hij buigt zijn vingers met moeite in de W van Willem en verdwijnt daardoor weer even onder water.
‘En dan word ik vijf.’
Op die leeftijd kan het nog niet snel genoeg gaan.
‘Maar je word toch eerst nog..’
Ik las een pedagogische pauze in. Het blijft stil.
‘Vier, je wordt toch eerst nog 4..’
Hij knikt bedachtzaam.
‘Volgens mij ben jij een beetje een dom jongetje’, grap ik
Hij lacht
‘Nee hoor..’
‘Jawel, een dom jongetje.’
‘En jij bent een domme meneer, roep hij lachend..domme meneer..’
Dan komt hij op me af en wil stoeien.
Ik zwem weg, want in deze tijd stoeien met onbekende kleuters..

Een kwartiertje later staat hij samen met een identiek, maar iets ouder exemplaar naast me bij de douche, zijn jonge moeder maant ze tot spoed.
In de hoop op een leuk vervolg en een onuitwisbare indruk als aardige meneer, zeg ik;
Aha,daar is dat domme jongetje ..
Beteuterd kijkt hij me aan, in een flits dringt tot me door dat ik nu hoog boven hem uittoren en dat het korte termijn geheugen zeker qua humor bij kinderen nog niet zo sterk ontwikkeld is.
Op een aanstellerig toontje gilt hij..;
Mama..ik ben geen dom jongetje hè..ik ben geen dom jongetje..!
Moeder kijkt mij onbegrijpend en licht vijandig aan..
Ze sleurt beide mannen in de richting van de kleedkamer..

Er is hier maar 1 dom jongetje..