Een Goede Reden

Je wilt het risico natuurlijk niet lopen. Je hebt kleine kinderen om je heen. Je bent een trotse ouder. Een verantwoordelijke ouder. En soms ben je een geïrriteerde ouder. Een boze of teleurgestelde ouder. Maar hoe het ook zij, je bent ouder en je wilt niet dat je kind iets overkomt. Niemand wil dat. Maar de risico’s liggen op de loer. Overal. Op iedere straathoek. Dat zeggen ze tenminste. En risico’s… risico’s kunnen we niet hebben. We hebben al genoeg aan ons hoofd. Risico’s moeten we, als het even kan vermijden. Daarom brengen we de schatjes naar een kinderopvang met een keurmerk, naar een school met de beste gemiddelde prestatie en detectiepoortjes, naar een sportvereniging met perspectief en we proberen ze groot te brengen in een woonomgeving met verantwoorde speeltoestellen en beschaafde buren. Hijg, oef, puf.
Vervolgens ga je naar je werk. Daar moet je stoel niet te laag en niet te hoog. De rug moet recht, de pc de juiste stand, je bureau op de juiste hoogte. Maar pas op ! Niet te lang achter de pc want dan word je ziek. Niet teveel muizen want ook dan word je ziek. Ook niet meer dan een vastgesteld gewicht tillen. Vooral kleding dragen die aan de kwaliteitseisen voldoet. Geen ruzie maken, maar wel alles uitspreken want… anders word je ziek. Ook niet zomaar uit de kraan drinken, want de legionella kon weleens mee naar binnen komen. Niet zomaar alles eten want ook daarin bevindt zich in potentie allerlei viezigheid. Let dus goed op! Wapen je! Hijg, oef, puf.
Je zou het aan je hart krijgen van al die risico’s. Maar ja dan staat er om de zoveel meter weer een defibrileerapparaat. Zomaar doodgaan aan een doordeweekse hartaanval zal daardoor nog lastig worden.
Daarom ben ik maar weer gaan roken.
Voor een beetje avontuur.