Een middagje op pad 3

‘Trawant is dat met een D op het eind?’
Ze heeft kleine pareltjes in haar oorlellen en een blond hockeystaartje. Ik zie haar op zondag pijlsnel met haar stick vooruit de cirkel binnensnellen, klaar voor de tip-in.
‘En mevrouw gebruikt haar meisjesnaam zegt u?’
Ik zie aan haar gezicht dat het behouden van je geboorterecht als vrouw
niet past in haar beeld van de verhouding tussen de sexen na de Grote Dag.
‘Ja’, bevestig ik, ‘W.J. Trawantine.’
Ze buigt zich opnieuw over het scherm, tikt met een frons een aantal commando’s in en zegt;
‘Ik ga even kijken bij de bestellingen.’
Ze blijft angstig lang weg, dan hoor ik haar stem verderop vanaf de inpakbalie.
‘Gevonden, u zat bij haar in het mapje.’
‘Dat kan wel kloppen’, roep ik opgelucht terug.
‘Ik zit al meer dan 40 jaar in haar mapje.. dat heet huwelijk.’
De dames schieten simultaan in de lach.
Oh Oh wat is die meneer toch leuk, wat ben ik toch een ideale klant en
wat verlicht ik met 1 bon mot hun eentonige dagtaak. Ik word een klein beetje mies van mezelf en mijn aardigheidjes, maar eenmaal op gang ben ik ook door mijn interne censor niet te stoppen.
Bij het afrekenen van mijn medicijnen,- merk op dat u voor uw honderden Euro’s per maand, steeds minder vergoed krijgt van de zorgverzekeringsmaffia- slaat het beeldscherm op zwart. Een plotselinge roze blos vloeit uit over haar wangen.
‘Shit..oh sorry, shift F7 ingedrukt.’
‘Alles weg, informeer ik, apotheek gesloten?’
Ze reageert niet maar holt naar achteren en komt even later met een
oudere dame terug, die met venijnige tikjes op de toetsen de verbinding herstelt.
‘En nu moet je terug via..’
‘Shift F 7?’, suggereer ik.
De vrouw kijkt me vernietigend aan
‘Als die meneer even zijn mond houdt komt het allemaal goed.’
..En zo is het, nu alleen nog even naar de Lidl.

wordt vervolgd.