Eén van die dagen

Op één van die dagen ga ik op pad voor rantsoen. Mijn nachtzuster blijft thuis, ter voorbereiding op de nacht. De Albert Heijnfolder presenteert ons deze week asperges in de bonus, dus wie ben ik om haar die te onthouden? Even voor vertrek grijp ik nog wat vertrouwde lulligheden bijeen. Bonuskaart, check, Albert Heijnmunt, check, mijn twee ‘Ik ben puur en eerlijk’ jute draagtassen, check. Nog geen tien minuten later arriveer ik bij Alberts karretjesparkeerplaats… zonder karren.

Na mijn aankomst voegt een gedistingeerde dame met een fout pruikje zich naast mij. In een oogwenk absorbeert ze mijn doel. Routinematig negeert ze vervolgens mijn aanwezigheid en flirt op afstand met een vertrekkende eigenaar van een boodschappenwagentje. ‘Ach, sorry’, meldt ze mij achteloos, wanneer ze wegloopt met haar zojuist geconfisqueerde karretje. ‘Ja het is goed, hoer’, antwoord ik onverstaanbaar.

Mijn beleefdheid noopt mij, eenmaal winkelend, om met mijn kar door zo min mogelijk rollators heen te rijden. Dat lukt mij op één na net niet. Bij de lege flessenautomaat schamp ik een bejaarde. Ze hangt aan de manchet van het flessengat waarin ze een pak melk aflegt. Ik verontschuldig mij, gehoorzaam het boodschappenlijstje, inclusief asperges, en loop naar de kassa.
Voor mij staat de vrouw met het pruikje en mijn karretje. Ze blijkt niet alleen mij te zijn vergeten, maar ook haar bonuskaart en vraagt of ze die van mij mag gebruiken. ‘Ja, hoer geen probleem’, grap ik cynisch terug.

Dat het één van die dagen is bevestigt mijn bezoek aan de servicebalie even verderop. Wederom sta ik achter de vrouw met het pruikje. Na eenmaal aan de beurt te zijn begint zij een gesprek waar niemand achter haar op staat te wachten.

‘Zeg, die asperges uit de bonus, die zijn van inferieure kwaliteit. Goed geschild bleven ze taai.’
‘Dus u wenst uw geld terug.’
‘Ja, maar zo bedoel ik het niet.’
‘Nee, nee, wanneer u niet tevreden bent over een product, dan krijgt u uw geld terug.’
‘Ja, maar zo bedoel ik het niet.’
‘Wat bedoelt u dan?’
‘Ik zeg het meer, omdat u deze asperges beter uit het assortiment kunt halen om meer klachten te voorkomen.’
‘Ja’, zegt de baliemedewerkster, ‘maar daar ga ik niet over. U geeft aan niet tevreden te zijn over de door u aangeschafte asperges.’

Zonder verder nadenken en zonder überhaupt te vragen naar een aankoopbewijs, biedt de baliemedewerkster de vrouw met het pruikje vier euro aan.
‘Maar ik had twee zakken asperges gekocht!’, vervolgt de vrouw schaamteloos vanonder haar pruikje. Met een vanzelfsprekende blik grist de baliemedewerkster nog eens vier euro uit haar kas en overhandigt acht euro aan de zogenaamd ontevreden klant.

Na haar meld ik mij bij de baliemedewerkster en probeer het onmogelijke. ‘Goedendag, ik heb hier gisteren acht zakken asperges gekocht en ik was daar niet tevreden over.’ De baliemedewerkster kijkt glimlachend in mijn karretje. ‘Waarom koopt u ze dan weer?’
Haar spel meespelend antwoord ik haar ontwijkend: ‘Doe maar twee staatsloten.’