Helemaal niet depressief, hoe kom je daar nou bij. Nee, depressief is niet het juiste woord. Eerder teleurgesteld, denk ik. Zeg nou eens heel eerlijk. Alles wat je ziet, hoort, beleeft, voelt, meemaakt, eet, drinkt, geeft, ontvangt, ontlast, inkleurt, bepaald, gegeven is, dat is toch allemaal maar gek? Natuurlijk is dat gek, het is er niet! Het bestaat niet echt. Dat je het idee hebt dat dat wel zo is, is ook helemaal niet gek. Net doen alsof je heel rijk bent is ook ontzettend leuk, net doen alsof je vreselijk gelukkig bent is ook fantastisch om te doen. Net doen of je veilig bent is helemaal onwaarschijnlijk vet cool. Maar… Zeg nou eens heel eerlijk, voelt het ook echt allemaal zoals je zou willen? Ik bedoel, als je je ogen sluit, voel je je dan oprecht gelukkig? Heb je dan het idee dat je echt iets kan betekenen? Hetzij voor iemand of iets? Maar waarom zie je dan niets, waarom kijk je dan niet goed genoeg? Want de hele tijd dat jij dit stukje tekst gelezen hebt, heb je dan 1 moment gehad waarin je dacht, ben jij eigenlijk wel gelukkig? Of heb je alleen gedacht of jij gelukkig bent… Damascus, dat is helemaal niet zo ver hiervandaan hoor. 3 uurtjes vliegen ofzo? Denk ik? Hoe veilig ben je eigenlijk? Hoe zeker ben je eigenlijk van de dingen die je bezit? Het antwoord? Niet! Gewoon even een geheugensteuntje. Meer in de zin van; denk ook eens aan een ander. Niet dat ik dat altijd doe, want zo hypocriet ben ik ook weer niet, maar mensen, mensen, al is het maar 10 seconden. Al zijn het er maar 10…

Categorieën: Algemeen

Martin Liége

Een leven als dat van mijn, is ongelooflijk en vreselijk fijn. Ik zou zo graag m'n zelf eens willen zijn.

4 reacties

Meralixe · 14 september 2013 op 15:34

Een leven als dat van mijn, is ongelooflijk en vreselijk fijn. ?:-)
Goed, dat ei ben je ook weeral kwijt. :laugh:

Mien · 14 september 2013 op 16:18

Ontluikend Liège … maar als je het goed vind denk ik nu weer aan iemand anders, en langer dan 10 seconden.

Yfs · 14 september 2013 op 18:29

Je enthousiasme om te schrijven spettert er af, alleen heb ik bij jou steeds het gevoel dat je alsmaar met jezelf in gesprek bent en/of hardop nadenkt zonder je te realiseren dat je column ook (kritisch) gelezen wordt. Net als bij je andere columns heb ik ook deze keer mijn wenkbrauwen gefronst.

Nachtzuster · 15 september 2013 op 00:33

Je hebt een heel eigen stijl van schrijven. Ik denk dat je daarvan moet houden of niet. Voor mijzelf ben ik er nog niet uit. Er zit een randje ego in waarvan ik niet weet of het nu erg goed is of niet. Lastig. Maar om een van je vragen te beantwoorden: Ik ben oprecht gelukkig. Gelukkig maar. En jij?
@ Meralixe :rotfl: Wat een vreselijk droge opmerking! (positief bedoeld).

Geef een reactie

Avatar plaatshouder