Ik zie verwachting, ik zie hoop in de ogen van de mensen om me heen. Rond half een hebben we ons verzameld, voor het begin van de SamenLoop voor Hoop in Geldrop, mijn geboortedorp.

SamenLoop voor Hoop, zelden past een naam beter. Het is een samenloop van mensen, die ook nog eens samen lopen, om hoop te bieden.

Hoop, dat is het thema. Hoop dat er een geneesmiddel gevonden wordt voor die vreselijke k-ziekte, die sluipmoordenaar, die verrader die zich tegen het eigen lichaam keert. Hoop dat het goed komt, hoe diep het dal is waar iemand met die k-ziekte in zit. Hoop op een menswaardig bestaan, of tenminste een menswaardig einde.

Ik zie ook geloof. Geloof dat het middel er zal komen Geloof en vastberadenheid, om de strijd niet op te geven. Een strijd die opgegeven wordt, is bij voorbaat verloren. De vastberadenheid is te zien in de ogen van de ruim 600 wandelaars, die trouw hun rondjes lopen, om beurten. De vastberadenheid is ook te zien in hun tred, in de stem van degenen die een toespraak houden. Wij geven ons niet gewonnen!

Ik zie ook liefde. Liefde voor dierbaren die de strijd hebben verloren, die met dankbaarheid herdacht worden. Zolang mensen je nog herinneren, je naam liefdevol fluisteren, ben je niet vergeten.

Iedereen die er is, is hier voor dezelfde reden. Of ze hebben zelf aan den lijven ondervonden hoe het is om die k-ziekte te hebben, of iemand in hun naaste omgeving. Dat geeft een grote saamhorigheid. We hebben een gemeenschappelijk doel, een gemeenschappelijke strijd. Al weten we niet hoe dat doel bereikt moet worden, we zetten er ons gezamenlijk voor in, met hart en ziel.

Ik zie kameraadschap, niet alleen vanwege het gezamenlijke doel, ook omdat we een andere kant van elkaar zien. We zijn allemaal mensen van vlees en bloed, met gevoel, met een eigen geschiedenis. Hoe anders we ook zijn, op deze plaats en in dit moment zijn we allemaal hetzelfde, zijn we één!

Een lange rij papieren zakken langs het parcours, gevuld met een waxinelichtje en in de meeste gevallen voorzien van een persoonlijke boodschap. Soms een heel verhaal, soms alleen een hartenkreet, of een foto met een geboorte- en sterfdatum, een herinnering aan een dierbare.

Ik ben blij en trots, dat ik mee heb mogen lopen. Dat ik op bescheiden manier iets heb kunnen bijdragen, geloof, hoop en liefde heb kunnen bieden.

Deze is voor jou, Frank.

Categorieën: Algemeen

EigenWijzer

Ik heb een bijzondere kijk op de dingen om me heen, wat ik zie of hoor, op tv of in andere media. Ook het alledaagse bekijk ik vanuit een andere invalshoek. Wat we als ‘gewoon’ beschouwen, is dat eigenlijk niet. Soms ben ik kritisch op wat ik tegenkom, vaak beschouwend en altijd met een dosis humor. Mijn doel is mijn bijzondere kijk te delen met iedereen die het horen of lezen wil. Ik hoop mensen aan het denken te zetten, of anders een glimlach op het gezicht te toveren. Als het kan, allebei!

3 reacties

van Gellekom · 25 juni 2018 op 09:44

Het is en blijft een Verschrikkelijke Ziekte. Er kan niet genoeg aandacht aan worden gegeven en onderzoek gedaan. En minimaal 1x per jaar de aankoopsom voor één voetballer ad 200 miljoen gebruiken voor onderzoek.

Nummer 22 · 25 juni 2018 op 15:22

Hier word en werd ik stil van. Never give up! Opgeven is nooit een optie!

Pas als er niet meer over gepraat wordt verdwijnt de herinnering mar laat dat moment nooit komen!

Mien · 26 juni 2018 op 21:58

Niet alleen in Geldrop, maar all over the world en in mankind and womankind and also in childrenkind, a terrible desease. Blijf hier aandacht voor vragen. Hoe dan ook. Totdat het ooit verdwijnt. Niet de k, maar de ziekte.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder