Generatie conflict ?

Op het moment dat mijn zestigste verjaardag zich aan dient heb ik de neiging om terug te blikken. Gewoon weer even terug in de tijd, spijkerbroek, niet geschoren, gewoon op weg naar een wedstrijd in de Kuip. Een beeld van de Beyerlandselaan, Feyenoord vlaggen, honderden luidruchtige, moed indrinkende, jongeren en politie te paard. Ik kijk een beetje meewarig rond, vond ik dit vroeger nou zo leuk ?
Thuisgekomen zoek ik tussen de platen collectie naar mijn herinneringen. Ik zet het nummer My Generation van The Who op . Het beeld van Keith Moon die als een compleet gestoorde zijn drumstel aan diggelen ramt, een Townshend die zijn gitaar op de versterkers kapot slaat. Ik zet de muziek harder en opwinding maakt zich van mij meester.”Yes I am back in time, let’s go !” roep ik boven de muziek uit en mijn adrenaline niveau is flink gestegen . De muziek schalt over de dijk en voorbij lopende jongeren kijken mij verbaasd aan; “ ouwe doe normaal !,” hoor je ze denken.
Teruggeworpen op mijzelf, denk ik, zal ik mij inschrijven voor senioren flat De Wieken aan de Molenweg. Gelijkvloers- da’s makkelijk- bushalte voor de deur- top- supermarkt op loopafstand, centrum en school voor de kleinkinderen makkelijk aan te fietsen. Een flat vol leeftijds genoten , wat wil je nog meer. Ik hoor Purple Haze van Jimi Hendrix al door de gangen scheuren en zie marcherende senioren in het trappenhuis op het nummer, Let The Sunshine , uit de musical Hair. “Yes!! , that’s the place to be! ” , Ik stap in mijn auto en scheur naar de molenweg.
Bij De Wieken is het helemaal stil, geen muziek ,alleen spandoeken met de teksten: Wij willen geen bushalte voor de deur !, Weg met de wachtende scholieren ! “Wat is hier aan de hand ?”, vraag ik aan een langslopende senior. “Jongeren overlast, en als je er wat van zegt wordt je afgesnauwd,” antwoordt hij. ” Maar die jongeren zijn toch jullie kleinkinderen ?, daar praat je toch gewoon mee ?” Deze jongeren niet !” en resoluut beent hij weg. “Maar het zijn toch iemands kleinkinderen ?”, roep ik hem na.
Op dat moment komt er een buiten gewoon opsporings ambtenaar op mij af. “Doorlopen mijnheer, anders moet ik u een bon geven, want u zorgt voor overlast.” Overlast ?”, roep ik. “Ja mijnheer, want rond de seniorenflat geldt op grond van de plaatselijke verordening een stilte zone” Maarre ?,” doorlopen mijnheer.” Nou, mijn beeld van een seniorenflat , een huis vol leeftijdgenoten, rock and roll en gelijk gestemdheid is al aardig weg geëbd.