Gestropt

De stropdas (soms das of plastron genoemd) behoort naar mijn mening tot één van de meest zinloze en stompzinnige uitvindingen aller tijden. Wie er verantwoordelijk zijn geweest voor dit martelwerktuig daar verschillen de meningen over. Het kunnen de Chinezen zijn geweest (daar zie ik ze zeker voor aan. Ik bedoel maar, een volk wat met stokjes eet…), maar anderen verdenken de Romeinen en Kroaten ervan. De fascalia (zoals het in Rome genoemd werd) werden door senatoren gedragen om de stembanden warm te houden voor hun politieke betogen. Goed het zal toen niet meer als een doek zijn geweest en daar is nog wel enig nut van in te zien. In een deel van het Romeinse rijk wat nu Kroatië wordt genoemd waren Kroatische huurlingen actief en die vonden de fascalia wel handig om na een fijn robbertje knokken te gebruiken om bloed, zweet, tranen en snot af te vegen. Nog steeds behoorlijk functioneel dus. Maar ergens aan het einde van de 18e eeuw sprong de aristocratie er bovenop en nog later voegden zij er een strikje en slabbetje aan toe en het lijden der manheid was een feit.

Nog steeds laten miljoenen mannen zich kelen door een nutteloos stukje stof. Ook al vallen de mussen dood van het dak en ondanks de manmoedige pogingen van Prins Bernhard die ooit tijdens een televisie uitzending het lef had zijn stropdas demonstratief af te werpen. Het heeft niet mogen baten. In een tijd waarin we naar de maan kunnen. In een tijd waarin we binnen enkele seconden kunnen weten waar op de wereld wat gebeurt. In een tijd waarin we een reeks nummers kunnen intoetsen op een minuscuul apparaatje en precies die persoon aan de speaker krijgen die we bedoelt hebben. In een tijd waarin we van hot naar her kunnen vliegen, varen, rijden en zoefen. In die tijd, in deze tijd, lopen mannen met dikke nekken te zweten als een otter omdat verre voorouders zich in een bui van verveling iets teveel hebben laten gaan. Lang leve de vooruitgang.