Het paradijs

27-8-2014

Vandaag stond er in de Volkskrant een interessant stuk over Haat-imams, zoals minister Asscher van Integratie de haatzaaiende Imams in Nederland noemt. De Staat zal zonodig hard optreden, zegt hij. Een concreet plan volgt over twee weken.

Het komt volgens Asscher hier op neer: de samenleving moet door de Staat beschermd worden tegen radicalen. De overheid moet optreden. Imams krijgen geen visum meer als ze hier haat willen komen spreken. Nederlandse Imams die haatzaaien wil hij ‘het leven lastig maken.’ Zij zullen voortdurend hinderlijk worden gevolgd, net als notoire criminelen.

Wellicht overbodig te vermelden: De PVV wil ze oppakken, vastzetten of het land uit gooien.

Waar hebben we dit soort retoriek toch eerder gehoord? O ja, dat is waar ook: bij de bestrijding van pedofielen in Nederland. ‘Sluit ze op. Verbied de partij. Gooi ze de stad uit.’ Wat je niet ziet, bestaat niet. Opgelost.

Laten we even bij de radicale moslims, de fundamentalisten, blijven. Het is natuurlijk evident dat het zo niet langer kan, daarover geen discussie. Criminelen horen in de gevangenis. Maar is de aanpak van onze zelfbenoemde beschermheer, de Staat, daarmee effectief? Moeten we imams gaan najagen? Wordt het daarmee veiliger in de wereld? De afgelopen decennia is gebleken dat de Islam, ondanks de repressie van het Westen, in zijn algemeenheid enorm is gegroeid. De moslimfundamentalisten zijn ons alleen maar meer gaan haten.

Moeten we deze geëigende methode dan onwillekeurig voortzetten?

Welnu, de oplossing voor dit alsmaar aanzwellende probleem moet naar mijn idee in een geheel andere richting worden gezocht. Hoger. Bij absurde problemen passen absurde oplossingen. Wees slimmer dan je tegenstander, ga ze niet nadoen. Symptoombestrijding werkt blijkbaar niet, het probleem zal met wortel en tak moeten worden uitgeroeid: bij het paradijs. Het paradijs? Ja, inderdaad. Het klinkt irreëel en wereldvreemd, maar de fundamentalisten geloven werkelijk  – en velen met hen – dat zij na hun martelaarschap in het paradijs belanden, met zeventig maagden. Dat is het probleem. Hen op andere gedachten proberen te brengen helpt niet, bombarderen ook meestal niet, en van de westerse retoriek is allang niemand meer onder de indruk (incluis de westerling zelf). Het paradijs is te verlokkelijk. Er zal verwarring moeten worden gesticht, weifeling, onraad. Men zal het probleem vernuftiger moeten benaderen.

Maar hoe dan, in hemelsnaam?

Nou stel, het Westen, met haar overvloed aan intelligentsia, zou het eens voor elkaar krijgen om verspreid over de wereld diverse prominente, in de moslimgemeenschap gezaghebbende, figuren aan hun zijde te krijgen (desnoods door omkoping); in zo verre, dat zij zullen verkondigen de Heilige schrift al die tijd niet geheel zuiver te hebben geïnterpreteerd. Een archaïsche taalkwestie. Puur semantisch. Het paradijs blijkt toch een andere, guurdere plaats dan al die tijd werd gedacht. Bovendien (een detail) het woord ‘maagd,’ blijkt achteraf anders te moeten worden geduid; het betekent, weten zij nu met zekerheid, zoveel als ‘travestiet.’

Daar sta je dan als fundamentalist met je bomgordel, klaar om de ongelovigen der aarde een les te leren. Het martelaarschap krijgt toch ineens een heel andere lading. Zeker als het gerucht gonst, dat van een recente hemelvaart een zeer hoogstaande imam is wedergekeerd, met opvallend veel pijn in zijn achterwerk.

In een surrealistische wereld kan men niet ongestoord realistisch blijven. Repressie werkt averechts. Leve de revisie van het paradijs!  

Richard Brand