Hipster-excuses

Buiten, op een mooie zomeravond..

Ik: Ik eet sinds kort minder geraffineerde suikers.

Zij: Wow.. serieus?! Dat vind ik echt héééél knap. Maar hoe doe je dat dan? Ik moet er niet aan denken, ik wil wel een beetje kunnen blijven genieten.

Ik: Nou ja.. minderen dus he. Chocola blijft gewoon mijn guilty pleasure en ik zal echt mijn biertje of wijntje niet laten staan als we gaan stappen. Wees niet ongerust.

Zij: Oh, gelukkig maar. Ik dacht al, anders is het leven ook niks aan zeg.

Aan het ontbijt..

Zij: Wow..jij ook al?

Ik: Wat?

Zij: Dat vogelzaad! – wijst op de lepel lijnzaad die ik in mijn yoghurt met muesli en verse ananas gooi –

Ik: Ja, maar dat is echt het enige hoor! Met deze ochtendstart voel ik me beter en we hebben gisteren toch ook gewoon nog bitterballen in de kroeg besteld?

Op een verjaardag..

Zij: Jezus die mensen op mijn werk eten se-ri-eus alleen maar verantwoorde salades op hun werk! Ik neem gewoon mijn boterhammen mee hoor..

Ik: Uniek daad van je. Als ik ’s avonds tijd genoeg heb maak ik ook vaak een salade. En anders blijft het ook bij fruit en bruine boterhammen.

Zij: Pfff.. en ze drinken ook al-léén maar groene thee. Ik ben se-ri-eus steeds de enige die gewoon normáál dat stuk gebak aanneemt. Echt belachelijk. Ik snap dat echt niet hoor.

Vrijwel al mijn vriendinnen zijn niet-hipster. En daar zijn ze trots op.

Kenmerkend voor een vriendinnenavond is bij ons namelijk niet alleen het reeds tientallen malen gespeelde spel ‘wie zou er als eerste trouwen en kinderen krijgen’ of gesprekken over werk, dates of relaties, nee… ook onze moestuinen en superfoods zijn steeds vaker onderwerp van gesprek.. euhm.. discussie. En steeds vaker worden er dan ook ware anti-hipster-challenges gespeeld. Want wij zijn vooral niet in hokjes te plaatsen natuurlijk.

Zo ook in bovenstaande gesprekken. Totaal niet bewust van mijn schijnbaar té verantwoorde gedrag, besloot ik twee maanden geleden dat het zonder al te veel poespas verstandig zou zijn om net wat gezonder en verantwoorder te gaan eten. Zonder extreem idealistische wereldbeelden en zonder enige drang om me ergens tegen af te zetten.

– Gewoon omdat het goed voelt –

Helaas vervallen dergelijke discussies bij ons bijna altijd in het maken van mijn onbewuste excuses, omdat “we” natuurlijk geen hipsters willen zijn. Maar is het niet zo dat een hipster zich juist afzet tegen de mainstream opinie en cultuur? En zijn de granola, lijnzaad, AH-moestuintjes en zelfgehaakte kleding inmiddels niet ontzettend mainstream geworden?

Hoe noem je dan iemand die kritisch is over iemands minimale suikerinname of veelvuldig gebruik van groene thee? Hoe noem je dan eigenlijk iemand die zich afzet tegen het gedrag van een cultuur die inmiddels geen subcultuur meer is, maar bijna een hoofdcultuur is geworden?

Juist. Maar let op bewust beschaafd bourgondische medemens.. een moestuin mag wel! Daar is iedereen het dan wel weer over eens. Snel kap ik de discussie dan ook vaak maar af met een foto van mijn sterk verwilderde, prachtige muntplant in mijn helemaal-niet-hipsterachtige-één-vierkante-meter-moestuin-op-poten. En deze wordt dan ook altijd meteen aanbeden en verwelkomd in mijn inmiddels heel erg mainstream munt-feta-limoen-couscous-salade.