In de kuip

Ik had vandaag niet veel te doen. Wat navelstaren en in de ruimte zweven. Daar ben ik goed in. Maar ja, op den duur begint dat behoorlijk te vervelen. Ik dacht bij mezelf: Wie heb ik al een tijdje niet meer gezien? Maar natuurlijk. Good old André. Nee, niet die onzichtbare. Nee, André van out of space. Beter gezegd André van in of space. Innerspace? Ach wat maakt het ook uit. Ik struikel wel meer over letter-, woord- en naamvallen. Bovendien, een vleugje Engels moet zo nu en dan toch kunnen? Ik vat mijn TARDIS en ga op weg. Gelukkig is mijn vervoerscel goed geïsoleerd. Het kan behoorlijk koud zijn buiten de dampkring. Al gauw zie ik een glunderende André aan mijn raam verschijnen. Met de tong naar buiten hangt hij omgekeerd in zijn ISS. Hij ziet er moe uit. Dat komt vast van al het sporten en alle experimenten. In gebarentaal proberen we contact te leggen. Wat ik ontcijfer klinkt niet goed. Daarbij moet ik wel vertellen dat ik niet zo goed ben in cijfertjes. Laat staan in ontcijferen. Ik lees uit André’s handgebaren dat de laatste experimenten niet zo goed verlopen zijn. Vooral de experimenten in de Microgravity Science Glovebox schijnen uit de hand gelopen te zijn. Door al het getol in de ISS is André een beetje in de war geraakt. Met als gevolg een terugval in aards denken. André zag de Glovebox aan voor een magnetron. Die gedachte werd hem ingegeven door hongerige maaggeluiden. Tja, daar houd je natuurlijk krokante vingers aan over. Om op te vreten. Met een lang gezicht showde André door het ISS-raam zijn middelste lange vinger. De andere vingers ontbraken. Ik kan hem geen ongelijk geven. Want zeg nu eens eerlijk. Wie zit er nu te wachten op astronautenvoer? Tegen een krokant gebakken vinger kan geen pilletje op. Plotseling zwaait André fanatiek met zijn middelvinger. Hij wil me blijkbaar iets duidelijk maken. Aan zijn rode hoofd is te zien dat hij zich erg druk maakt. Ik begrijp nu ook waarom. Oleg en Donald verschijnen plots voor het raam. Hun gebarentaal is van een gans andere order. Het lijkt wel Chinees. Best knap voor een Rus en een Amerikaan. Ik heb geen nood aan een telraam om hun taal te ontcijferen. Dat Chinees van die Rus en Amerikaan is behoorlijk expliciet. André wordt langzaam verdrongen voor het raam. Het raam met de bijzondere naam Cupola laat iedereen 360 graden tollen. Zolang Oleg en Donald mijn zichtbare André maar niet aanzien voor een Duitser komt alles goed. Voor de Rus en Amerikaan is het blijkbaar ‘ganz toll’ om internationaal gemeenschap te hebben met uitkijk op loeder aarde. Voor mij wordt het echter nu allemaal iets te klef. Ik zit niet te wachten op raamprostitutie from innerspace. Ik krijg een beetje medelijden met André. Als Amsterdammer genomen worden in een kuip lijkt mij geen sinecure. Gauw maak ik me uit de voeten met mijn TARDIS. Ik word achtervolgd door een staart van Lovejoy. Gelukkig schud ik hem snel van me af. Vanuit mijn ooghoek zie ik de zon opkomen boven Australië. A new day is dawning.