In Lak’ech en materialisme. “Ik ben een andere jou en jij bent een andere mij.” En “dit is van mij, afblijven dus! En dat is van jou.” Dat rijmt niet echt met elkaar. Materialisme separeert, terwijl in Lak’ech juist verbindt. Kunnen we de brug tussen beide slaan? Ik denk dat dat heel goed mogelijk is. Maar laat ik eerst even iets nader ingaan op wat materialisme nu feitelijk inhoudt en wat het ons heeft gebracht (en ook wat het ons NIET heeft gebracht). Materialisme is bovenal een denkkader, een paradigma, waarin de gedragingen van ons voor een groot deel worden bepaald door het streven naar het verwerven van bezit. Het paradigma is al zo ingesleten in onze denkwereld, dat we ons nauwelijks meer kunnen voorstellen, dat het slechts een zienswijze is en dat er ook nog andere paradigma’s bestaan, en dat die in het verleden dominant zijn geweest op deze wereld. En dan doel ik niet op de diverse vormen van communisme en socialisme die we in onze recente geschiedenis hebben gekend. Dit zijn namelijk gewoon verschijningsvormen van materialisme in een ander jasje. Met een andere verdeling van bezit, maar wel bedacht en geïmplementeerd binnen dit denkkader.

Materialisme heeft als denkkader zijn intrede gedaan bij het begin van de geschreven historie, die ook weer toevallig (of niet) samenvalt met de start van de vierde wereld in de long count van de Maya’s, ruim 3000 v Chr. Voor die tijd leefden de primitieve volkeren in een ander paradigma, waarin individualisme en materialisme geen plaats hadden. Dit geldt voor de primitieve volkeren maar ook, als je hier geloof aan hecht, voor de hogere beschavingen ondermeer in Atlantis en Lemurië.

Maar zolang onze geschreven geschiedenis bestaat leven wij in de energie van de vierde Maya-wereld, die gedomineerd wordt door de opkomst van een rationeel bewustzijn, hetgeen ondermeer tot uiting komt in het schrift, het onstaan van de grote religies, het ontstaan van naties, het ontstaan van natuurwetenschappen, kunst en inderdaad ook het materialisme.

Ons denken is dus gevormd en doordrenkt door materialisme. Ter illustratie een aantal feiten en fabels:

Meer dan 80% van onze wetgeving gaat over bezit. De “rechtvaardige” verdeling ervan, vraagstukken over eigenaarschap, waardering van goederen en diensten. Eigenaarschap. Ook een interessante. Wist u dat het een poos mogelijk is geweest om een stukje land op de maan te kopen? Belachelijk toch? Maar zeker niet minder belachelijk dan eigenaar te zijn van een stuk land hier op aarde. De aarde, die we toch met ons allen in bruikleen hebben gekregen. De bekende filosoof Crocodile Dundee heeft het betwisten van wie nu een stukje land bezat alsvolgt omschreven: “Well, you see, Aborigines don’t own the land.They belong to it. It’s like their mother. See those rocks? Been standing there for 600 million years. Still be there when you and I are gone. So arguing over who owns them is like two fleas arguing over who owns the dog they live on.”

Stelling: “Zonder materialisme zou er niet de vooruitgang zijn geboekt, die de mensheid de afgelopen eeuwen heeft gemaakt.” Zonder drang naar bezit zou er geen innovatie hebben plaatsgevonden. Ik waag dat te betwijfelen. Naar mijn idee wordt er zo gedacht, omdat we nu eenmaal kennelijk niet buiten het paradigma van materialisme kunnen denken. Waarom zou de motivatie tot innovatie bijvoorbeeld niet kunnen liggen in een dienstbaar willen zijn aan het grotere geheel, de samenleving? Het is merkwaardig dat in onze samenleving juist activiteiten die direct ten dienste staan van de gemeenschap, zoals verpleegster of brandweerman, zo slecht gehonoreerd worden (en is het trouwens niet toevallig dat juist deze “beroepen” voor veel kinderen, onbevangen als zij zijn, als droomberoepen worden gekozen!!).

Even een aantal voorbeelden dan maar van, hoe naar mijn idee, materialisme juist remmend werkt/heeft gewerkt op de innovatie-drive:

· De wapenindustrie heeft ons de atoombom gebracht – overigens de uitvinding waar een van onze grootste geleerden, Albert Einstein, mede-verantwoordelijk was en de uitvinding waar hij het meeste spijt van heeft. Dezelfde kennis had aangewend kunnen worden om bijvoorbeeld de milhieu-vriendelijke goedkope energiebelofte van Cold Fusion te ontwikkelen (Cold Fusion, waarvan het gerucht de ronde doet dat de kennis al veel verder is ontwikkeld dan naar buiten worden gebracht, maar dat bepaalde krachten deze kennis in de doofpot houden, reden: economisch gewin).

· Kunt u zich de taferelen in oude Amerikaanse zwartwitfilms herinneren waarin in de steden trams reden? In de jaren 20-30 was het openbaar vervoer in Amerika goed ontwikkeld, zowel binnen de steden als ook ertussen. De nostalgische tramlijnen in San Francisco en New Orleans opereren nog wel, maar dan meer als toeristische attractie. De olie- en auto-industrie hebben succesvol gelobbyed om dit alles terug te draaien ten faveure van hun economisch gewin. Resultaat, een land waarvan de infrastructuur volkomen gericht is op deze twee industrietakken en de samenleving ergo ervan afhankelijk. Een dure en milhieu zeer onvriendelijke afhankelijkheid.

· O ja, en dan hebben we ook nog de farma-maffia. Veel (te) “dure” medicijnen om de symptomen van bekende welvaartskwalen zoals depressiviteit, slapeloosheid, hogebloeddruk, vetklepperitis (ook wel een te hoog cholesterolgehalte genoemd), etc. te onderdrukken. Af en toe een griepepidemietje en tegen-vaccin genereren om de shareholders tevreden te stellen. Maar helaas geen geneesmiddel tegen de ziekte die de meeste dodelijke slachtoffers eist: malaria. Niet omdat zo’n geneesmiddel niet te produceren zou zijn (de patenten zijn al jaren geleden gedeponeerd en zitten sindsdien stof te vangen), maar omdat dit “bedrijfseconomisch” niet haalbaar zou zijn. En over de homeopathische alternatieven waar natuurvolkeren al eeuwenlang succesvol gebruikmaken om ook serieuze aandoeningen te genezen horen we al helemaal weinig. Selectieve innovatie, derhalve.

Ik kan de verleiding om nog een hele verhandeling over de economie en ons financiële stelsel weerstaan, maar geloof me, het is min of meer hetzelfde verhaal.

Kan het ook anders? Jazeker. Maar je moet wel buiten de huidige kaders kunnen denken en dat valt niet altijd mee. Zeker niet als je in een omgeving leeft, waarin nagenoeg niemand buiten deze kaders denkt. Maar wees, gerust, je bent autonomer dan je denkt. Ik denk dat je je eerst zou kunnen realiseren waar het nu werkelijk omdraait en wat je nodig hebt aan middelen (eten, drinken, kleding, dak boven je hoofd, geld, auto, lcd-tv, waterscooter, design zonnebril, etc). En denk een wereld zonder bezit. Maar gebruik.

In Lak’ech betekent “Ik ben een andere jij en jij bent een andere ik.” En als ik me daarbij dan ook nog eens kan realiseren dat ik niet werkelijk iets bezit, maar dat ik gebruik. Dat ik gebruik wat ik nodig heb. Dan kun je dus nooit meer iets verliezen. Als wij allen een andere ik zijn, en alles van ons allen is, dan kun je nooit meer iets kwijtraken. De angst om te verliezen wat je hebt is niet meer. Stel je eens voor wat een vrijheid het geeft als je je dit realiseert. Je moet dan natuurlijk wel een vertrouwen hebben dat je altijd zal ontvangen wat je nodig hebt.

Ben je daardoor afhankelijk? Het is maar net hoe je afhankelijkheid beschouwt. Ben je afhankelijk als je met openbaar vervoer moet reizen in plaats van met je eigen auto. Ben je afhankelijk als je op je beurt moet wachten totdat je achter een computer kunt gaan zitten om je mail te checken? Ben je afhankelijk als je op je beurt wacht om een ritje in de Pegasus te maken. Ben je afhankelijk als je iedere dag in de file aan moet sluiten om te zorgen dat je iedere maand de aflossing van je hypotheek kunt betalen? Het hangt van je eigen instelling af. Afhankelijkheid is een state of mind en zit voornamelijk in jezelf.

In Mayaland leeft men volgens in Lak’ech. Er is in principe genoeg en de solidariteit is groot. Ik moet wel toegeven dat het zeker niet altijd even gemakkelijk is om op die wijze te leven. Dat ligt niet aan die levenswijze per se, maar meer aan de omgeving. Mexico en Guatemala zijn arme landen, die worden leeggezogen door de grootste materialistische macht op deze planeet en haar corrupte vazallen. De vraag is hoe lang nog.

Categorieën: Algemeen

Chris

Chris den Daas

4 reacties

Libelle · 18 september 2011 op 11:49

Voor mij is het te laat om deze interessante denkwijze ook nog maar enigszins in praktijk te brengen. Verpest tot op het bot zit ik gelukzalig te poepen op mijn eigen toiletje op een parkeerterrein ergens in Frankrijk. Dit in de wetenschap dat te 17.00 uur happy-hour begint en mijn whisky (Ierse) ligt te klotsen bij -15 Celcius.
Het besef dat ik niet echt veel heb, en dus straks ook niet veel hoef te missen, maakt me wel rustiger. Dat zal ik mijn kleinkinderen vertellen.
Ook trouwens dat ze het Piggelmeeverhaal eens aandachtig moeten lezen.
Het verhaal las als een tierelier en dat terwijl het toch zware kost betreft.(voor mij)

Boukje · 18 september 2011 op 22:35

Zodra je over lakech of zoiets begint, schrijf je ineens een stuk minder opwindend 😕

Mien · 19 september 2011 op 09:07

Het antwoord is simpel en door jou al eerder gegeven; waarmee je overigens voor mij hardnekkig en in mijn ogen vermoeiend in herhaling blijft vallen, maar soit, het is en blijft jouw Maya-feestje: tot circa 21-12-2012 dus! Zie verdere uitleg [b][u][url=http://www.grenswetenschap.nl/blogs/Bugarach-een-berg-van-God-als-veilige-haven-voor-2012/]hiero[/url][/u][/b]!

Mien vanuit binnen- én buitenkader

axelle · 21 september 2011 op 16:45

You know what capitalism is? Gettin’ fucked (aldus ene Montana)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder