Hoi, ik ben Kwiebediebeltje! Ik weeg 4 kilo en ben 51 cm. lang. Ik ben net geboren samen met nog eens een paar duizend andere koters en dus zijn er weer net een paar honderd weblogs met babygeleuter bijgekomen. Maar even zere neus nou hoor; wat was dat een zware bevalling zeg!!! Puf puf, nou nou.
Papa stond al met de camera klaar en net toen ik mijn kleine rode hoofdje door dat veel te kleine gaatje naar buiten wurmde nam de oen een foto. Ik heb er nog schele hoofdpijn van en ik zie nog steeds sterren en fosfenen voor, achter en rond mijn ogen. Als je niet weet wat fosfenen zijn ga je het maar lekker op Wikipedia opzoeken mallie. Mama heeft direct dat ze thuis kwam het Kwiebediebel weblog officieel geopend en de eerste compromitterende foto staat er al op hoor. Jawel, die van dat rode hoofdje door dat veel te kleine gaatje. Nu gaat papa elke dag een foto nemen van mij en mama doet dan in haar weblog net alsof ik al kan praten en schrijven. Maar dat is niet echt hoor, want ik kan natuurlijk helemaal niet praten of schrijven joh! Dit stukje is dan ook geschreven door een ghostwriter. En als je wilt weten wat dat is zoek je het maar lekker op Wikepedia op. En als je wilt weten wat dat is zoek je het maar op Google op en als…

Categorieën: Algemeen

9 reacties

Yfs · 5 maart 2016 op 08:04

Terwijl ik het las bekroop me het akelige gevoel dat ik in groep 1 naar een poppenkast voorstelling zat te kijken van Jan Klaassen en Katrijn.

Er zitten wat slordige foutjes in die je wellicht opgevallen waren als je het zelf nog eens (hardop) had teruggelezen.

De humor komt geforceerd over en van grapjes als “zere neus’ en ‘mallie’ gaan mijn nekharen overeind staan. Aangezien je het hebt over “babygeleuter’ was dat misschien ook juist je bedoeling? 😉

Meralixe · 5 maart 2016 op 08:20

Vier kilo en zo ’n klein gaatje?
Je hebt uiteraard je best gedaan maar het concept spreekt me niet aan.

Lianne · 5 maart 2016 op 11:44

Ik lees zelden babyblogs, of ze nu door de moeder of door de vader geschreven zijn. Ik zit er ook niet op te wachten.
Bij het lezen hoopte ik dat jij er op een leuke manier de draak mee zou steken. Ik blijf echter achter met het onbevredigende gevoel dat ik nog steeds niet weet wat je bedoeling is. Het is niet absurd genoeg om er echt de draak mee te steken. Het zit te dicht tegen het origineel aan om een persiflage te zijn.

Mosje · 5 maart 2016 op 20:36

Ik vind dit wel een grappig stukje. Een stem geven aan de pasgeborenen die gebruikt worden voor het versterken van het ego van de ouders.
Het wachten is op de Facebookfoto met onderschrift: Kijk, hier zit ik in de buik van mama.
Of bestaat dat al?
Dan moeten we vrezen voor een pornofoto met de tekst: Hier zijn papa en mama mij aan het maken, op z’n hondjes natuurlijk, want dan is de kans grote dat ik luk.

Mien · 5 maart 2016 op 23:14

Ik moest heel even denken aan onze Loek, whom is talking …
Leuk gevonden. Een echte Nederlander, zo te lezen, het klagen met de paplepel ingegoten. Ha, ha.

WritersBlocq · 6 maart 2016 op 11:44

OEF die foto, ik zie het voor me – gelukkig geen beeld erbij 😛

Het is niet zo ‘mijn ding’, dit soort schrijvelarijtjes, maar dat zegt meer over mij wellicht, dan over de schrijvelarij. Gelukkig heb je het kort en krachtig gehouden, dat maakt het wel leesbaar en vol te houden.

Dees · 6 maart 2016 op 15:18

Het idee is heel leuk, maar de uitwerking is inderdaad niet 100% gelukt. Ik vind de hoek waarin je experimenteert overigens wel heel leuk. En verfrissend!

Dus laat je niet ontmoedigen.

pally · 6 maart 2016 op 15:23

Het was voor mij een tekenfilmpje (of heet dat animatie tegenwoordig?) met van die maffe stemmetjes. Nog niet een héél goed filmpje, maar het idee is zeker grappig.

miepske · 6 maart 2016 op 18:50

tja…..
ben benieuwd naar je volgende bijdrage!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder