Nederland houdt van hypen. Van sport tot actualiteit en van feestdagen tot internetfenomenen. Van muggen worden regelmatig olifanten gemaakt. Zo nu ook weer met Puck. Puck Meerberg, de inmiddels aanbeden vijftien-jarige programmeur uit Nederland. Een ongetwijfeld erg bekwame gast op zijn gebied, begrijp me niet verkeerd. Google, Apple en Microsoft staan in de rij voor dit soort opkomende techneuten. Maar zullen we even rustig aan doen met het gezwijmel?

Er werd laatst door Haro Kraak in de Volkskrant beweerd dat het bespelen van een muziekinstrument betrekkelijk minder impact op de wereld heeft dan het schrijven van codes. Een dergelijke opmerking kan toch hopelijk niet serieus genomen worden? Wil meneer Kraak nou echt beweren dat een schichtig klein mannetje, dat menig vrij uurtje hevig tikkend achter een vierkant scherm spendeert, meer tot mensen doordringt dan een Charlie Parker of een Frank Sinatra? Beide zouden naar mijn mening omdraaien in hun graf bij het horen van zo’n onzin. Om maar te zwijgen over het sociale aspect; we gaan toch zeker niet ontkennen dat de persoonlijkheden van muzikanten en programmeurs enorm verschillen? En dan in het nadeel van de IT’ers. Er valt te hopen dat Haro dit louter opschreef ter verduidelijking van zijn, weliswaar dubieuze, aanbidding van programmeurs en dat hij niet geheel serieus was.

Maar ben ik nu niet hypocriet bezig, typend achter mijn laptopje, ‘append op mijn telefoon en Facebookend op mijn tablet? Ik betrap mezelf er wel op. Zonder types als Puck had mijn leven er betrekkelijk anders uitgezien. Dan was ik veel vaker natgeregend (geen buien-app), meerdere malen verdwaald (geen navigatie) en had ik me vaker verveeld in de trein (geen video-app).

Ik doe er dus volop aan mee. Ik ben deel van de hype. Ik ga er niet in mee maar eigenlijk dus toch weer wel. Studeren, vrienden ontmoeten, up-to-date blijven en nog veel, veel meer hangt gewoon af van het hypen. We hebben Puck’s nodig in deze wereld, maar zullen we ze alleen niet als goden gaan beschouwen?


William Hymans

www.sgierig.wordpress.com

6 reacties

troubadour · 12 oktober 2014 op 13:29

Voor mij een beetje benauwende column; lekker nat worden en verdwalen, toch niet te versmaden? Wel goed geschreven.

Frans · 12 oktober 2014 op 15:44

Ondanks alle apps of wat voor wondermiddelen dan ook houden buien er geen rekening met of ik binnen of buiten ben. Nog niet zo lang geleden vroeg je gewoon de weg. Praten helpt ook heel erg goed tegen verveling in de trein. Maar dat terzijde. Goed verhaal.

trawant · 12 oktober 2014 op 16:39

Dat Pukje leek me niet zo’n gelukkig jongetje, zijn droevige ogen stonden naar binnen gericht. Zeven programmeertalen kunnen schrijven.., maar hoe goed ben je in een liefdesbrief aan je eerste meisje dat is dunkt me van meer belang.
De rest is uiteindelijk ‘dust in the wind’..

Prima onderwerp voor een column en
goed geschreven ook al omdat je jouw en mijn afhankelijkheid meeneemt.

Mien · 13 oktober 2014 op 07:53

Vanuit het veralgemeniseren naar het verbijzonderen. Altijd treffend en leuk. Niet zonder en niet met kunnen. Heel herkenbaar. Maar how about een beetje [b][url=http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Gödel,_Escher,_Bach]fushion[/url][/b] … oftewel het lezen van een goed boek?

pally · 13 oktober 2014 op 10:28

Ik vind het een goed geschreven stukje met nuancering en relativering.

Klein taalkundig zeurtje: het is ‘zich omdraaien in het graf’
Maar ja, ze zijn toch al dood. :laugh:

evil-ine · 13 oktober 2014 op 13:13

Goed standpunt. Ook dat je jezelf kritisch onder de loep neemt. Je verhaal loopt soepel. Hypen is iets menselijks maar men schiet er erg in door vind ik.

Gisteren werd ik bijna de sloot ingefietst door een jongen die op de fiets aan het i-phonen was en al slingerend niets zag :reallyangry:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder