Stel je voor je kijkt naar het 8 uur journaal. Het journaal opent met: “Regeerakkoord, Salaris wordt afhankelijk van productiviteit”. Eerst zou ik verbaasd kijken en daarna ontstaat langzaam een glimlach op mijn gezicht. Je denkt aan al die managers die veel te veel geld verdienen en geen zak uitvoeren. Mijn ogen twinkelen van geluk. Eindelijk gerechtigheid, denk ik. Maar helaas, het is slechts een gedachtesprong.
Salaris is afhankelijk van je niveau, ervaring en verantwoordelijkheid. Zelden afhankelijk van je productiviteit of score, buiten de meeste commerciële functies natuurlijk. Ik pleit er voor om de salaris voor het grootste deel afhankelijk te maken van je productiviteit. Niet voor alle banen. Maar wel voor die banen die worden uitgevoerd door lamzakken die tonnen verdienen, geen reet uitvoeren en het geld blijven binnen harken. De managers die zelf eigenlijk niets kunnen en alles alleen maar over de schutting gooien. Nee, ik ben niet gefrustreerd. Een beetje gerechtigheid zou echter op zijn plaats zijn.
Salaris voor het grootste deel afhankelijk maken van je productiviteit zou de wereld ook op z’n kop zetten. Het lijkt me gewoon heerlijk om dat al mee te maken. De arrogante manager die te kijk wordt gezet. Thuis moet gaan uitleggen aan zijn vrouw dat hij eigenlijk niets kan. Ik zou graag zijn reactie willen zien. Ik denk dat de productiviteit enorm zal toenemen.
Zou ik deze column ook schrijven als ik die ene manager zou zijn die veel te veel salaris zou krijgen in verhouding tot mijn productiviteit? Ja, ik denk het wel. Het schrijven van de comlumn zou tenslotte geen invloed hebben op mijn salaris. Wat me eigenlijk geen haar beter maakt dan die ene manager.
7 reacties
troubadour · 2 februari 2016 op 19:04
Ik geniet van zulke werken! Het einde is wat zwakjes m.i. maar het stuk staat als een ivoren toren.
Meralixe · 2 februari 2016 op 19:11
Kijk Troubadour, let op het uur van reageren, ik wist niets van uw reactie en andermaal hebben we dezelfde mening.
ivo · 4 februari 2016 op 21:08
Klopt einde was wat zwakjes. Ik heb het ook aangepast op ivoschrijft.nl.
Meralixe · 2 februari 2016 op 19:08
Oei, oei, oei, ik denk toch dat je een beetje kwaad bent. Dat heb je dan alvast goed verwoordt.
Uw afsluiter klinkt een beetje geforceerd.
Nog even dit, lang geleden werkte ik met vier bazen boven mij. Wij waren met zijn vijven. En dan nog dit, vraag aan elkeen van die heren (dames) hoe het is op het werk en elkeen getuigd van een onmogelijke werkdruk.
Mien · 2 februari 2016 op 22:42
Een open deur. Zonder arm geen rijk. En wie is er nu precies arm en rijk? De liefde uitgedrukt als economisch principe. Onmogelijk.
Sambazzz · 6 februari 2016 op 16:30
‘De arrogante manager die te kijk wordt gezet. Thuis moet gaan uitleggen aan zijn vrouw dat hij eigenlijk niets kan.’ Dit maakte het stukje een beetje ongeloofwaardig voor mij. Bovendien lijk je hier wel degelijk gefrustreerd.
Meralixe · 6 februari 2016 op 17:06
Sambazzz, mogen we hier nog iets meer van je verwachten dan dit?
Alvast welkom hoor maar nu lijkt het een beetje alsof je op je pik getrapt bent.