Leuk is Anders

Mijn nieuwe boekje is zo goed als klaar. Geen roman, (natuurlijk komt die nog…), maar een bloemlezing van alle verhaaltjes die ik dit jaar heb geschreven.
Voor familie, vrienden, verzamelaars én belangstellende uitgevers die zich ‘en masse’ gaan melden. Wat is de oogst, wat ligt er in mijn blogmandje.
Welk stukjes zijn gerijpt en glimmen me zo mogelijk nog stralender tegemoet dan toen ik ze voor het eerst aan het oog van de wereld prijsgaf.
Welke zijn verschrompeld tot oude appeltjes die hun bestaan alleen te danken hadden aan de boom der actualiteit waarvan ze geplukt waren.
Want ik moet toegeven dat ik sommige van die verhaaltjes niet meer kan plaatsen. Waar ging het allemaal over, hoe kwam ik zo verontwaardigd?
Wouter Bos, wie was dat, en wat betekent de afkorting JP in hemelsnaam?
Ook de tv recensies vallen af. Wat heeft de lezer nu nog aan een doorwrochte analyse van het geriatrische conflict tussen Theo Maassen en Patricia Paay in DWDD.
Of aan de beschrijving van een foute gast in Pauw en Witteman. Weg ermee. Ze waren goed om even stoom af te blazen maar ogen bleekjes, zelfs in het fletse winterlicht.
Dan de afzeikstukjes. Die liggen nog steeds sardonisch te grijnzen, maar hebben hun scherpe kantje verloren. Aardige stilistische oefeningen, maar ik kom er niet mee weg.
Eigenlijk wil ik niet meer gevonden worden met mijn leukigheidjes over de oudejaarsconference van Jan Jaap van der Wal of de idylle tussen Eva en Bram..
Wat overblijft is alles wat ik aan het dagelijks leven heb ontfutseld, de straat, de mensen, mijn geliefden, de tipjes die ik zo af en toe van mijn eigen sluier durf op te lichten.
De terzijdes, de ironietjes, de presentjes voor de goede verstaander. Alle kleintjes die vanuit het donker even oplichten; dat ene zinnetje, die blik, dat korte praatje.
Vaak anders vastgelegd dan ik in eerste instantie in gedachten had, omdat het mij ook maar aan komt waaien.
Mijn taak is ervoor te gaan zitten, de tijd nemen en er op vertrouwen dat de deur naar Associatië weer opengaat. Dat is al lastig genoeg.

En dan nu een boekje.. dus. Met alle stukjes in de juiste afmeting, voorzien van de correcte interpunctie, de laatste spelling , een strakke alinea indeling, gelijke lettergrootte en regelafstand.
Leuke plaatjes invoegen, allemaal 5,6 bij 4,8, juiste grijswaarde instellen..
En dat allemaal inWord, dat voortdurend hinderlijk in mijn nek hijgt met ongevraagde controles, klemborden, onaangekondigde Engelse woordenboeken, waarschuwingen over een ‘hersteld document’ en lachende paperclips.
Slavenarbeid waarvan ik na twee uur verfrommeld uit mijn concentratie glijd. Op naar Twitter, het weerbericht, de kranten,You Tube..
Maar nu heb ik na een week afzien en een RSI aanval mijn nieuwe boekje – zo goed als – klaar.
Deel 2 in de reeks. 155 pagina’s die gezien mogen worden. 56 stukjes, getiteld : ‘Leuk is Anders..’
Nu nog even de tekst converteren naar PDF op A5, dan naar USB kopiëren plus voor en achterkant in de juiste resolutie JPEG omzetten, zei de haastige drukker aan de telefoon.
En ik moet deze maand vóór Kerst ook de snelsonnetjes nog bundelen.
Nou ja, daarna zijn alle woorden aan de lezer!