Leuk…

Nederland telt vandaag de dag 16 miljoen cabaretiers. Iedereen is leuk en iedereen heeft er ook recht op om leuk gevonden te worden.
In alle media struikel je over de leukigheden. De collumnpjes, de meninkjes, de anekdotes, de reactietjes, de twittertjes,de chersootjes. De een nog leuker dan de ander,
Laat ons maar lachen, we liggen in dit land onder een vette deken van ironie en comedy, van woordgrapjes, karikatuurtjes, brutaaltjes, versprekinkjes en knipoogjes.
Alweer een typetje, een fukke en een sokke, elke week Neonletters, Koefnoen, de tv draait door, ’n Gumbaatje, ’n stemmetje, de laatste Dijkshoorn of het oudste van van Duyn,
Wij zijn het volk van de vette lach,de kleine grinnik, de ginnegap, de schuddebuik, de ‘snap je ‘m’, en ‘heb je dat gezien’.
Spoel ons maar door, draag ons maar weg. De beroepsleukerds strijken neer in alle schouwburgen en achterafzaaltjes en op alle zenders van het land.
Als een zwerm sprinkhanen vreten ze elk onderwerp in een mum van tijd kaal. En wie even zijn best doet, kan ze op zijn beurt ook weer net zo leuk imiteren.

You tube filmjes, candidcamera grapjes, valpartijen, wat is het toch lachen in Nederland.
Iedereen zijn ‘5 minutes of fame’
Wat een leuk land is dit. Wij ZIJN gewoon humor of niet soms?
Waar zou je je nog druk om maken, of de straat voor op gaan. We zijn klaar hier. Een itempje, ’n grapje, montagetje en we hebben het weer gehad.
We hebben enorm gelachen, klaar toch?
Soms is het heel even stil bij een echte tragedie maar hup daar komt de eerste leukerd alweer voorzichtig om de hoek kijken.. Beetje gewaagd maar eh… Kan ie weer?
Tuurlijk,wat dácht je, moet kunnen.
We gaan een barre tijd tegemoet, met een door ultra rechts gecontroleerd liberaal crisiskabinet. Met een onvoorspelbare gedoger.
Dus; wat rijmt er op Rutte en zet Ivo de zaak nog op stelten? Goed gevonden, leuk bedacht, maar nu weer nieuw.
Amechtig verleuken we ons leven. We leven onder een constante Leukdwang.
Ik heb het ineens gehad. Ik zag Dolf Janssen bij Pauw en Witteman. Hij werd voortgestuwd door een onstuitbare leukstroom, in elke zin drie invalletjes en oprispinkjes, leunend op de lach aan tafel.
En ik werd er zó moe van.
Ik ga ontleuken, beroerd word ik van m’n eigen leukigheid en die van de andere leukerds.
Het is leuk geweest.