Leven als Godin in Griekenland.

Geschreven door Annika Suichies.

Ik voel een beklemmende hitte die gepaard gaat met de frisse geur van olijfbomen. De echte Griekse vibe, zoals ik me altijd al had voorgesteld, is voor even mijn nieuwe habitat geworden. Ik wil het liefste het water in duiken, sprankelende waterdruppeltjes voelen die mijn gehele lichaam langzaamaan verkoelen. Ik verlang erna om wildlustig te zwemmen als een zeemeermin tussen kleurrijke vissen. De sexy, gebruinde man die ik voor mij zie spartellen in het water houdt me echter tegen. Ik kijk naar hem met sprankelende ogen, hoe hij waterkolkjes creëert met zijn voeten, een prachtig aanzicht. Hartstochtelijk bewonder ik hem. Ik beredeneer dat het gunstiger is om op mijn ligstoeltje te blijven liggen. Stiekempjes koekeloer ik vanachter mijn zonnebril naar hem. Zo houd ik het ultieme beeld zo lang als het kan vast. Momenteel wil ik niets anders dan deze passievolle scene grondig tot me opnemen. Het is een onbeschrijflijk, bijna sprookjesachtig gevoel en word er zelfs een beetje verlegen van.

Kunstzinnig probeer ik mijn leesboek precies zo te houden dat het niet opvalt dat ik naar hem kijk, wat een behoorlijke uitdaging voor me blijkt te zijn. Terwijl ik secuur de juiste aanhaalhoogte van het boek probeer te ontgoochelen, hoor ik hét zwoele Griekse zomernummer op de radio. Ondanks dat mijn Grieks echt een niveau heeft dat het absolute nulpunt omvat en ik er dus niets van kan verstaan, is het nummer wonderschoon. Juist het feit dat ik er niets van versta geeft me het ultieme zomerse vakantiegevoel. Mijn humeur wordt er nog vrolijker van dan dat het al was. Diep van binnen neurie ik mee en fantaseer ik hoe we samen gierend over het strand rennen, hand in hand, dansend tot in de verste diepte van de oceaan. Ik stel me voor dat we samen zwemmen tot de zon opkomt, ik verlang erna om op elke plek van mijn lichaam zandkorrels te voelen, elke spiervezel doordringt is met adrenaline en wij met elkaar versmolten zijn tot aan de horizon. Een hemels gevoel giert door mijn lijf bij de gedachte. Ondanks dat het wilde fantasieën zijn, de liefde en al haar associaties laten me zien dat ik leef. Wat zou het leven zonder liefde zijn, zonder passie en intimiteit? Ik kan en wil het me niet voorstellen. Ik geniet en hunker naar de verleidelijke man. Ik wil met hem alles ervaren en beleven in deze oase van het vakantieoord, florerend in de zonneschijn, onszelf in elkaars armen draperend.

Plots word ik opgeschrikt. Ik was ver in gedachten, in dromenland, dat was wel duidelijk. Er staat een klein jongetje voor me, met een strandbal in zijn hand. ‘Wil je met me spelen?’ vraagt hij, terwijl hij wijst naar het zwembad. Even ben ik verbijsterd. Het duurt dan ook even totdat ik weer met beide benen op de grond lijk te staan. Ik realiseer me dat ik dit arme jongetje niet kan laten gaan, zo schattig en snoezig als hij is. Dus stem ik toe. Het betekent echter wel dat ik moet opstaan en het zwembad in moet, waar de onvoorstelbare dappere droomman in het water ligt te badderen. Een klein paniekgevoel borrelt in me naar boven. Ik ervaar een interne confetti-explosie van kleine zenuwuitbarstingen en ben enkele seconden sprakeloos. En toch, een spontaan opkomende gedachte in me pusht me om echt op te staan en met het jongetje te spelen. Ik realiseer me dat dit tegelijkertijd wellicht tevens ook het ideale moment is om een goede indruk te maken op de mooie man, wat trouwens echt een understatement is. Voordat ik er erg in heb is het jongetje al het zwembad in gesprongen. Ik besluit er voorzichtig en elegant achteraan te gaan, wat een behoorlijke uitdaging blijkt te zijn voor een dame zoals ik. Zo soepel mogelijk sta ik op, terwijl ik mijn meest triomfantelijke loopje probeer uit te voeren terwijl ik mijn teenslippers op de mozaïekvloer hoor palpiteren. Met mijn hoofd omhoog, lipjes getuit en een rechte rug loop ik naar het trapje van het zwembad. Er gaat een wirwar van gedachtespinsels in mijn hoofd rond: Zit mijn bikini wel goed? Is mijn zonnebrand wel perfect uitgesmeerd en ingetrokken? Had ik niet toch een extra rondje door de fitness moeten maken de laatste paar weken? Ik voel de ogen van de mooie man branden in mijn rug. Het is jammer dat ik nog niet over de wetenschap beschik wat zijn naam is. Eenmaal aangekomen bij het trappetje van het zwembad besluit dat ik achteruit het zwembad in moet gaan. Mocht mijn bikini inderdaad verkeerd zitten dan zou hij het tenminste niet zien. Jeetje, wat is de liefde soms ingewikkeld – waarom wordt ik altijd zenuwachtig als er een aantrekkelijk figuur rond lijkt te lopen of zwemmen?

Voetje voor voetje ga ik de traptreden af en glij voorzichtig naar beneden, langzaam het water in. Met enige vertraging sta ik dan eindelijk in het zwembad. Er gaat een kleine rilling door me heen, de waterdruppels zijn tamelijk kouder dan ik dacht. Ik voel mijn huid langzaam verkoelen en op diverse plekken kippenvel opkomen. Het jongetje heeft een leeftijdsgenootje gevonden om mee te spelen, wat erin resulteert dat ik uit beeld ben. Dus daar sta ik dan, in een zwembad, gedwongen om contact te maken met een uiterst knappe man waar ik verlegen van wordt, zo prachtig als hij is. Het verfrissende water heeft me gelukkig wel weer op scherp gezet en ik besef me dat het nu of nooit is, ik moet contact maken. Ietwat zenuwachtig keer ik mijn hoofd naar hem om. De hitte gecombineerd met zijn blik laten mij smelten – ik constateer, met gekwadrateerde snelheid. Hij merkt op dat ik naar hem kijk en ik voel mijn wangen zomerblozend rozig worden. Ik voel mijn binnenste ineenkrimpen, van deze afstand is zijn prachtige lichaam nog beter zichtbaar. Zo te zien heeft hij wél dat extra rondje door de sportschool gedaan, rondjes die ik wellicht toch ook echt ook had moeten maken. De glinsterende zonnestralen doen zijn gebruinde, water bedruppelde huid seduisant ogen en zijn kletsnatte haren lijken te schitteren. Ik voel een klein briesje tegen mijn hoofdhuid wakkeren en sluit mijn ogen net wat langer dan gebruikelijk. Op mijn donkere netvlies zie ik hem voor me, als een echte God uit Griekenland.

Als ik mijn ogen weer open schrik ik. Hij is uit mijn beeld verdwenen, ik zie hem nergens meer, alsof hij door de aardbodem gezakt is. Ik voel mijn lichaam verstijven en eventjes word ik ongerust. Waar is hij gebleven? Dit kan toch niet waar zijn?

Plotseling voel ik een toenemende druk van het water tegen mijn benen ketsen. Net als ik mijn hoofd omlaag laat zakken om een blik in het water te kunnen werpen voel ik zijn handen om mijn middel. Voordat ik er erg in heb voel ik me krachtig omhoog gestuwd worden. Niet veel later zit ik op zijn rug, met mijn benen stevig bungelend om hem heen en mijn handen om zijn schouders geklemd. ‘Hello beautiful’, hoor ik hem zeggen met een dik Grieks accent. En ik, ik voel me even een Griekse godin.