(L)even in de wacht

I can’t help myself, so I will help everyone else.
Wie denkt er zoiets nooit? Iedereen bereikt wel eens zo’n moment. Zo niet, ben je de meest egoistische klootzak zonder mensenkennis en vooral zelfkennis. Het is makkelijk een ander te helpen dan jezelf. Dat is een feit. Bij een ander kun je objectief een probleem analyseren en observeren, maar bij jezelf spelen er teveel emotionele factoren in mee. Bij een ander wordt je niet door jezelf afgeleid, bij jezelf wel door ervaring, herkenning en emotie. Voornamelijk het laatste. Bij een ander herken je wel veel, maar speel je zelf niet de hoofdrol in de drama film. Bij deze besluit ik elk levend wezen te helpen. Ongeacht wat voor lamme ziel het is. Iedereen verdiend hulp, dus waarom zou je zoiets hem ontnemen? Door zelfmedelijden, egoisme of onwetendheid? Fuck it. Mijn hart staat open voor elke ziel die ik ken, behalve het mijne. Ik mag door de stront zakken, want ik heb vrijwel alles al geprobeerd. Anderen missen het enige wat ze nog kunnen proberen en dus douw ik die verlichtende optie net zo lang door hun koppige, blinde kop totdat ze het licht wel een keer zien en van hun beestachtige leven een leven krijgen welke ze verdienen. Onbewuste een vlaag hoop waarin ik denk dat ik ook eens op dezelfde manier beloond wordt. Hoop doet niet enkel leven, maar hoop doet vooral degenen om wie je geeft leven

Het is niet jezelf wegcijferen, want jouw tijd komt ooit wel. Tot die tijd is het belangrijkste doel anderen hun doel te bereiken op welke manier dan ook. Hard of zacht, onduidelijk of duidelijk. Je leeft misschien maar één keer, dus kun je net zo goed alles eruit pakken wat je kunt en anderen hetzelfde gunnen, omdat ook zij hetzelfde lot hebben. Als je even je eigen licht niet meer ziet, dan kun je net zo goed je tijd goed gebruiken om andermand leven de hemel in te gooien. Je eigen leven even in de wacht zetten, zodat je andere klant kunt helpen.

Ik schreeuw, maar ik zwijg. De stilte doet me denken aan een ander welke de storm in je hoofd wel kan gebruiken. Als het dan toch zo’n voortdurende gedachtenstroom in je hoofd is, kun je net zo goed een groot gedeelte gebruiken om andermans leven proberen op het rechte spoor te zetten. Wat moet je in hemelsnaam anders met al die onnodige gedachten? Het licht in jou aan een ander geven, omdat je het zelf ergens bent kwijt geraakt. Je voelt je eigen hart niet meer en dus probeer je andermans hart wel leven in te blazen, zodat je je eigen koude hart tijdelijk kunt vergeten. Een tijdelijk toevluchtsoord verlaten om anderen een betere bestemming te geven. Een enkeltje richting geluk, zodat je niet terug hoeft te keren naar je eigen ellende.

Tot Shit