Ze onderhandelen. En zeggen niks. We zullen ze niet storen. De kans is groot dat Rutte premier wordt. Hij wordt niet naar voren geschoven zoals destijds Balkenende, nee, hij heeft de verkiezingen gewonnen. Zijn ster is rijzende, en de media weten soms wel wanneer het opportuun is om te zwijgen: een winnaar praat je niet omlaag. Vergeten is het moment dat hij nogal onhandig overkwam toen Rita Verdonk en Geert Wilders een sprong waagden naar het lijsttrekkerschap. En dat zijn partij zich toen moederlijk over hem moest ontfermen. En dat grapjes de ronde deden over de het bord Brinta dat zijn moeder ’s morgens voor hem klaarmaakte. De herinnering van de publiciteit is kort. Ik weet trouwens ook niet meer zeker of het niet een ander soort ontbijtgranen was. Deze pijnlijke momenten zijn onherroepelijk aan het verglijden naar het terrein van de historici die er zich straks over zullen ontfermen.
En we zeggen ook maar even niks over zijn jongensachtige uitstraling. Tenslotte leed Clinton aan hetzelfde euvel en toch heeft hij het gered (hoewel niet zonder kleerscheuren; en dat was in Amerika; daar past zo’n uitstraling in het land als geheel).
Nogmaals, dit is niet het moment om op de persoon de spelen. Het is toch al moeilijk genoeg om een regering te krijgen. We kunnen hem nu niet missen, en wie weet zal hij straks wel bekwaam blijken!
Toch moeten politici privé hun wenkbrauwen fronsen en hun tenen krommen. Als ze denken aan de berichten over terroristen en over probleemjongeren (tegenwoordig vaak Marokkaans) in onze steden. Die worden gewoonlijk rustiger, de scherpe kantjes gaan eraf, als ze een vriendin krijgen.
Wij zijn gewend aan premiers die op het moment dat ze aan hun klus beginnen getrouwd zijn. Dan weet je wat je hebt. Maar stel je voor:
“Kom, Mark, nu heb je tijd voor mij!”
“Liefje, ik doe het allemaal voor jou!”
“Mark, dat meen je niet. Je was al lang bezig voor je mij leerde kennen. Maar nu heb je mij! Ik begrijp best dat je dit een leuk spelletje vindt. Maar je staat zo weer op straat… Kom, nu gaan we samen iets leuks doen, ik weet wel wat!”
Kan dat in het landsbelang zijn?
(Geschreven 9 augustus)
3 reacties
Nimrod1979 · 11 augustus 2010 op 02:15
Ik snap de twee gesprekjes niet en je boodschap eigenlijk ook niet. (en ik ben niet eens een neger)
DACS1973 · 11 augustus 2010 op 10:09
Ik zie maar één dialoog in het verhaal, maar door de witregels tussen de zinnen lijkt het misschien alsof het om twee gesprekjes gaat?
Volgens mij is de clou dat, uitgaande van het gegeven dat je geen last van probleemjongeren meer hebt als ze aan de vrouw raken, er ook een kans bestaat dat Mark Rutte toch geen premier wordt omdat zijn vriendin dat niet wil hebben. En daar zouden wij dan ook bij gebaat zijn.
pally · 12 augustus 2010 op 15:51
Ik snapput niet, Piet 🙁 Het is of onduidelijk of ik ben dom.
groet van Pally