Recent werden wij vergast (ja, ja) op de uitlatingen van mijnheer Williamson. Mijnheer Williamson maakt deel uit van een kleine club gelovigen. Deze club, Pius X genaamd, naar de zeer conservatieve Paus van begin 1900, is zeer kritisch over de Holocaust. Zo stelt dit clubje, na bestudering van de stukken, dat er geen zes miljoen maar slechts 300.000 joden zouden zijn omgebracht in de jaren onder het bewind van Adolf Hitler.
Vergassen van joden zou volgens dit clubje ook niet aan de orde zijn geweest. De 300.000 joden zijn gewoon met het geweer en de blote handen omgebracht. De toon van het clubje is dat het eigenlijk wel meevalt. De Holocaust wordt overdreven. Mijnheer Williamson doet niet geheimzinnig over zijn opvattingen. Dat valt hem te prijzen. Hij verkondigt ze overal waar er maar naar gevraagd wordt. Op grond van deze en andere sterk conservatieve opvattingen is mijnheer Williamson een aantal jaren terug uit de kerk gezet door een Paus met enig moreel besef. Recent is dezelfde mijnheer echter weer terug in de kerk, op voorspraak van de huidige Paus. Geëxcommuniceerd en gerehabiliteerd (drie keer woordwaarde) heet dat.
De rehabilitatie van mijnheer Williamson heeft zowel binnen als buiten de Katholieke kerk voor nogal wat commotie gezorgd. Geschrokken heeft het Vaticaan vervolgens gesteld dat mijnheer Williamson zijn excuses aan moet bieden.
Het is mooi dat mensen kritisch zijn en niet alles voor zoete koek slikken. Dat geldt ook voor de geschiedenis. Geschiedenis is tenslotte wankel, twijfelachtig. Meer dan een achteraf door moraal en overtuiging gekleurde weergave van als belangrijk aangemerkte gebeurtenissen is geschiedenis niet. Geschiedenis is bovendien vatbaar voor de tijdsgeest en veranderbaar. Een kritische blik op de geschiedenis is dan ook niet alleen goed maar ook noodzakelijk om te komen tot een meer evenwichtige interpretatie van gebeurtenissen. Critici als mijnheer Williamson zouden dus een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan een zo objectief mogelijke geschiedschrijving. Maar ja, als je enkel kritisch bent over de Holocaust en andere verhalen voor zoete koek slikt dan boet je aan geloofwaardigheid in.
Williamson hoeft van mij zijn excuus niet aan te bieden. Ik weet dat ie daar met slechts één biechtsessie weer vanaf kan. Ik zou het wel op prijs stellen wanneer mijnheer Williamson, na bestudering van de stukken uiteraard, zijn kritische blik eens zou laten schijnen over de beschreven geschiedenis van het lopen over water; het veranderen van water in wijn; het vermenigvuldigen van enkele broden en vissen en het tot leven wekken van doden.
Ik kijk uit naar de rapportage.
7 reacties
arta · 11 februari 2009 op 21:42
Ik kijk er ook naar uit!:-)
Scherp geschreven, al zou ik voor ‘ie’ ‘hij’ gebruiken en het ’tussenhaakjes’ weglaten, tenzij het daadwerkelijk iets toevoegd aan de tekst.
Leuk actueel stuk!
Mosje · 11 februari 2009 op 22:02
Een iets te makkelijk stukje, eerlijk gezegd. Bijna iedereen zal het met je eens zijn, ik ook, maar beargumenteer nou eens waarom Willamson geen gelijk heeft. Nu blijf je steken in een nietus-wellus gevalletje.
LouisP · 11 februari 2009 op 22:09
Hoi,
ongeacht de wel of niet onterechte reactie van Mosje vind ik het netjes geschreven met subtiele gepaste ironie.
Trouwens, die zes miljoen zijn afgerond.(Van horen zeggen.)
‘Joseph’vond ik bijzonder om te lezen.
groet,
L
Coltrui · 11 februari 2009 op 23:40
Strak en duidelijk geschreven column, geen speld tussen te krijgen en dat is – zoals gezegd – nou net het probleem wanneer het gekozen onderwerp schreeuwt om een eigen visie. Je bereikt er weinig mee dus – geen lach, geen traan, geen tegenspraak of verontwaardiging, maar slechts instemmend geknik. Kortom, je hebt inhoudelijk volkomen gelijk.
En nu een klein detail in veel te veel woorden, maar het betreft een stokpaardje van me, aangezien ikzelf daar als zondaar al een paar behoorlijk kapotgetikte vingers aan overgehouden heb 😀 :
[quote]’Recent werden wij vergast (ja, ja) op de uitlatingen van mijnheer Williamson.'[/quote]
Dit zou zo naar het oneliner-topic kunnen, ware het niet dat je met die ‘(ja, ja)’ twijfelt aan het feit of de lezer je woordgrap begrijpt, ofwel door onderschatting van je publiek, ofwel uit angst dat het te ver gezocht is. Niet doen, zou ik zeggen. 😉
Het ontbreken van dergelijke hint na ‘uitlatingen’ in dezelfde zin, doet de lezer dan weer twijfelen of je dat woord wel opzettelijk daar gebruikt hebt. Mes, twee kanten, zoiets.
Mien · 11 februari 2009 op 23:41
Scherpe column Frank.
[quote]Geschiedenis is bovendien vatbaar voor de tijdsgeest en veranderbaar[/quote]
Helemaal mee eens.
Gelukkig schrijven we allemaal een beetje geschiedenis.
Mien
Neuskleuter · 12 februari 2009 op 08:25
Ik vind het leuk dat je het tegendeel ook aanmoedigt en daarbij die kritische kanttekening in de laatste alinea plaatst. Ja, instemmend geknik hier, mooi opgetekend!
Ma3anne · 12 februari 2009 op 19:24
Sja, alles wat ik wilde zeggen, is al gezegd. Het stuk voegt weinig toe, maar is daarom nog wel goed geschreven.