Alhoewel ik hier, op CollumnX, nieuw ben, ben ik al een aantal jaar een fervent blogster. Mijn epistels plemps ik dan her en der in schrijfgroepjes, bloggroepen en zelfs een groep voor creatieve mensen waar verder voornamelijk hersenloze dames (nee hoor, ga ik mijn excuses niet voor aanbieden!) kirrend van plezier foto’s plaatsen van antieke kastjes en staande grootvader klokken die ze helemaal kaalgeschuurd hebben en daarna “behandeld” hebben met gesso voor een leuk hip effect. Ik moet daarom huilen en dat snappen de “crea’s” niet. Ze snappen niet dat ik het erg vind dat een kast of klok van honderdenvijftig jaar oud, die talloze verhuizingen, eigenaren, oorlogen en veranderende tijden overleefd heeft doordat men er zorgvuldig en met respect mee omging, tot het arme stuk antiek dus die ene huistrol tegenkwam die graag wilde dat dit erfstuk van Opa beter zou passen bij het interieur. In plaats dan het hele interieur te upgraden (hippe term), downgrade (jawel) men liever het antiek zodat het past bij de goedkope whitewash wegwerpmeubels van de Jysk, Ikea en Gamma.

Maar ik dwaal af, het ging om de bloggers en blogsters. Dat zijn zeg maar de collumnisten van tegenwoordig, vinden ze. Het gros is jong, zo rond de twintig en door de puberale grootheidswaan hebben ze het idee dat ze echt iets te melden hebben. Een jaar heb ik mijn best gedaan de blogs te lezen en er eerlijke opbouwende kritiek op te geven, of een pluim als het gewoon een goed stuk was. Nou ja dat was het idee, die pluimen heb ik nog allemaal in het pluimenpotje staan, bij wijze van spreken. Wat er wél gebeurd is, is dat ik een hele rits vijanden gemaakt heb en geleerd heb dat de jonkies anders in elkaar zitten. Ze houden namelijk nauwelijks van lezen van andere blogs, kunnen absoluut niet omgaan met kritiek, spannen samen om iemand die wel commentaar levert uit te gaan schelden en bedreigen en vinden het vaak ook belachelijk dat oude taarten zoals ik op Facebook zitten aangezien dat volgens hun voor de jongeren is. Het was een enerverend en spannend jaar. De verbazing was keer op keer groot. De meisjes die samen met een vriendin heerlijk uren in de keuken van mamma staan te kokkerellen en recepten “uitvinden” waarvan ik al door het lezen alleen begrijp dat het niet erg smakelijk kan zijn. De erbij geplaatste foto’s van doodgekookte macaroni die in klonten aan elkaar plakt, zwartgeblakerde, gebarsten koekjes en ingestorte cakes maken helemaal duidelijk dat de dames nog beroerder in de keuken zijn dan met taal. Zinnen als “als je je eigen verveelt ken je deze koekjes bakken in maar 20 menuten” zijn heel gewoon en mij is al meermaals door de jonkies op hysterische en agressieve wijze duidelijk gemaakt dat ik begrijpend moet lezen “je ken toch lezen wat der staat?” en “ja, ik ben pas 25 hoor!” vlogen me om de oren. Ja ik kan absoluut wel lezen wat er staat, maar als ik uitleg dat er wat regels zijn qua taal en schrijven opdat iedereen elkaar makkelijk kan begrijpen maar dat er blijkbaar geen enkele taalregel meer geldt als je jong bent. Dat ik het raar vind dat mensen die zo weinig met taal hebben zich geroepen voelen om te schrijven is een zin geworden waarbij ik na het plaatsen altijd begin af te tellen. Van tien naar nul en dan is het meestal zo rond de vier al raak. “Ben je een mongool ofzo? Ik heb dislexie! Ik ken me eige niet dwingen iets te kenne dat ik niet kan!” En dan is die troef uitgespeeld. Want op sociale media is iets heel bijzonders aan de gang. Namelijk dat er meer mensen dyslectisch beweren te zijn dan er landelijk gediagnosticeerd zijn. Hoe dat kan? Nou heel eenvoudig. Elke luie donder die het verdomd heeft op te letten op school, niet meer boeken gelezen heeft dan op de boekenlijst stonden en eigenlijk het Nederlands nauwelijks machtig is door gebrek aan interesse maar die wel graag zichzelf profileert als een blogger, diagnosticeert zichzelf. Zo mag niemand er meer wat van zeggen, vind men. Ik denk daar anders over.  Als je niks met taal hebt en of je nu wel of niet echt dyslectisch bent, waarom dan toch die drang om te schrijven? Ik heb dyscalculie (officieel gediagnosticeert) en ben dus niet erg handig met cijfers. Waarom zou ik in vredesnaam een reken of wiskundig boek gaan schrijven? Het zou vol fouten staan en de uitkomsten zouden volledig belachelijk zijn al zou mijn intentie misschien best een leuk idee geweest kunnen zijn. Als ik wél zo’n boek zou schrijven en commentaar zou krijgen over mijn belachelijke boek en berekeningen dan zou ik dus, volgens de bloggers van nu, kunnen zeggen dat ze begrijpend moeten lezen. Maar dat doe ik maar niet, want ik weet hoe vervelend het is om zinnen in je hoofd goed te draaien en woorden die kant noch wal raken te veranderen in woorden die vast wel zo bedoeld waren. Ik weet hoe het is om te lezen en de uitkomst zelf maar samen te vatten. Ook is er nog een andere verbijsterende nieuwerwetse manier van met elkaar omgaan. Normaliter pas ik me meestal snel aan aan de heersende stemming of gedragsregels maar wat de jonkies van tegenwoordig presteren laat mij regelmatig met de bek vol tanden staan. Hier wil ik me niet aan aanpassen… Een blogster die willekeurig uit de kast getrokken kledingstukken bij en over elkaar aantrok bijvoorbeeld, vroeg haar lezers wat ze er van vonden. De foto’s toonden een beetje uitgeblust saai meisje die rare poses aannam met de meest krankzinnige combinaties. Een zomerjurk over een dikke gebreide trui met daaronder een paar geruite pantoffels, of een badpak over een legging met tuniekje en regenlaarzen. Ik reageerde eerlijk dat ik snapte dat ze erg veel plezier met de verkleedpartij gehad had maar dat ik de combinaties niet erg mooi vond. Ik vond het meer een redelijk gestoorde look die me deed denken aan een dame die ik gekend had die ook echt naar het gesticht begeleid was. De dames reageerden furieus! Wat ik wel in mijn achterlijke kop haalde om zoiets te schrijven. Als ik niks aardigs wist te melden moest ik mijn rotkop maar houden en dat het alleen voor “de leuk” was en ik niet zo moest zeiken. En dat waren dan nog de vriendelijkste opmerkingen die ik over me heen kreeg want elke ziekte is voorbij gekomen al was het natuurlijk niet op alfabetische volgorde. En toen pas, ik blijk hardleers, toen pas viel het muntje. Jonge blogsters “schrijven” namelijk alleen om complimentjes te krijgen. Alles voor hun eigen meerdere eer en glorie, elke meid is een prinses en kan alles zoals pappie en mammie altijd al zeiden. Ze smeren elkaar liefst dik stroop om de pruilende lipjes of reeds uit de mode zijnde duckfaces, zodat diegene die zij “liken” ook hun onzin “liked”. Commentaar is werkelijk uit den boze! Ze hebben een mening en natuurlijk heeft iedereen daar recht op. Helaas zijn het de ongefundeerde onzin-meningen waar ik tegenaan loop bij de jonge bloggers. Het maakt niet uit of je iets eenvoudig kunt weerleggen, ze willen het gewoon niet weten en reageren met “ja nou, en ik vind dit nou eenmaal” Ik ben gestopt met het lezen of bekijken van de lariekoek. De lelijke meisjes die zichzelf vooral nog lelijker maken met behulp van make-up, de onbeholpen hobby-kokjes die met lijnzaad, spelt en brinta molensteentjes bakken waarmee ook duurzame woningen gebouwd kunnen worden en vooral de minderjarige mutsen die een product review doen over antirimpelcreme of iets tegen wallen onder de ogen. En dan de tekstarme blogs. Die waren me helemaal een doorn in het oog. Een hele rits nietszeggende foto’s met daaronder “Een modeshoot in het hart van Arnhem met mijzelf als model, de kleding komt uit me eigen kledingkast en van een vriendin. De hoed is van me moeder en de foto’s zijn genomen door me bestie Anneke. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Van de honderd jonkies is er misschien eentje die werkelijk wat te melden heeft en iets met taal lijkt te hebben. En dat is me te weinig. Van ellende ben ik begonnen met vloggen, dat is eigenlijk het terrein van de jonkies maar aangezien ze zich ook op mijn terrein begeven leek het me wel leuk om de crossover door te voeren. Mijn filmpjes zijn slecht, nietszeggend en er zit niemand op te wachten. Ik vind het wel leuk om te doen, dat dan weer wel. Het gekke is dat ik van jonkies hele leuke commentaren krijg. ¨Wat leuk en wat dapper van je!” of “ik wou dat mijn moeder dat ook durfde” dat soort dingen. Hartstikke leuk maar heb al van drie mensen een privéberichtje gekregen, of ik bij hun blog of vlog ook iets leuks wilde schrijven. Zo werkt het dus… Ik heb er met een jonge meid over gesproken en die noemde dat “netwerken”. Weer wat geleerd, heel wat geleerd zelfs maar helaas weinig positiefs. Deze nitwitjes zijn degenen die over een jaar of vijftien mijn gyneacologe of baliemedewerkster zullen zijn. Daar gaat alles fout lopen omdat ze dan waarschijnlijk nog steeds verdommen te lezen en zelf nauwelijks op kunnen schrijven wat er met mij aan de hand is. Ik moet misschien beter gaan “netwerken” zodat, als die tijd aangebroken is, ik aan mijn naam herkend wordt als die aardige bloggende en vloggende dame en ik zodoende hopelijk wat goodwill kan oogsten of voorrang krijg, Nu zou ik zonder erom te vragen uit mijn lijden geholpen worden waar ik me nog niet van bewust ben.

 


Fugazi

Ik schrijf graag en met vlagen veel. Ik heb het gevoel dat ik de dingen vaak anders zie en maak me vaak niet geliefd door mijn mening uit te dragen. Ik schrijf niet om vrienden te maken al is het leuk intelligent volk tegen te komen waarmee het klikt. Mijn schrijf-hoogtepunten zijn de plaatsing van een verhaal in een Gentasia bundel , plaatsing in een vreemde verhalenbundel over en voor doven en Flair die mij benaderde of ze een blog van mij mochten gebruiken voor hun gastcollumn.

43 reacties

NicoleS · 24 augustus 2016 op 08:46

Om eerlijk te zijn schrijft u zelf ook niet foutloos. Normaal gesproken zal ik iemand daar niet zo heel snel op attenderen, omdat ik het verhaal belangrijker vind dan de gemaakte fouten. Maar u hamert er zo nadrukkelijk op in uw column dat ik het nu niet laten kan. Daarnaast vind ik uw relaas over jongeren niet erg genuanceerd. Jammer dat u zich in dergelijke kringen begeeft terwijl dit u duidelijk tegenstaat. Wellicht is het een idee om u in te zetten voor kansarme jongeren of bepaalde jongerencentra. Er zijn namelijk genoeg respectvolle, talentvolle en lieve jongeren te vinden in de maatschappij. Als je maar zoekt op de juiste plekken. Desondanks heet ik u welkom op CX. Hopelijk bent u niet boos om mijn eerlijk gegeven mening.?

    NicoleS · 24 augustus 2016 op 09:50

    Nog een kleine verbetering: officieel gediagnosticeert hoort gediagnosticeerd te zijn.?

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 14:41

    Ik begeef me geloof ik niet op hun terrein. Ik had zelf een blog groep op facebook waar schrijvers van diverse leeftijden hun best deden serieus te bloggen tot opeens elke groep overspoeld werd door jonge meiden (voornamelijk). En ik geloof inderdaad dat ik wat tegen jongeren begin te hebben, laten we het de generatiekloof noemen. Je hebt gelijk dat ik niet foutloos schrij maar het is ook geen fonetisch Nederlands of dialect. En ik wéét dat er genoeg jongeren zijn die absoluut sporen, hard werken en heel goed bezig zijn. Maar dit ging dus niet over studenten maar zoals de naam van de bog al aangeeft, over bloggers! 😀 Denk je wel voor het welkom en dat ik niet genuanceerd ben klopt helemaal, ik licht een stukje uit en dat wordt dan een soort mier onder een vergrootglas. En om een eerlijk gegeven en onderbouwde mening wordt ik nooit boos. Wie een stelling poneert kan reacties verwachten, toch? Ik vind het leuk dat je gelezen en gereageerd hebt!

      NicoleS · 24 augustus 2016 op 14:58

      Een sportieve reactie van u. En, ik lees elke column die hier geschreven wordt en reageer op vrijwel alles. Ben benieuwd naar uw volgende stuk.

Dees · 24 augustus 2016 op 09:23

Voor mij zijn taalfouten geen absolute ramp als de tekst verder goed is. De zinnen die jij aanhaalt zijn een gruwel.

Een fout die je consequent maakt en waar ik je toch op wil attenderen: collumn. Het is echt met maar 1 l. Column en column x en columnist.

Ik houd wel van de vaart die je in je schrijven hebt en een beetje ranten is ook lekker om te doen en lezen. Maar het is inderdaad zo dat je stuk nog redelijk wat fouten bevat. En dan krijg ik toch ook ff de zin: “zij die zonder zonde is ….” in mijn hoofd.

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 14:45

    Hahaha! Je hebt nog gelijk ook! Geen idee waarom ik dat gedaan heb zit er net zelf raar naar te kijken.
    En werpe de eerste steen…? Tja, maar dat wil niet zeggen dat een zondaar geen ergernissen mag hebben of kan hebben, toch? Dan zou niemand ooit meer wat te mekkeren hebben. En ik mekker met zoveel plezier… En taalfouten zijn ook geen gruwel voor mij (zoals je kunt lezen tussen mijn fouten door) maar als het onleesbaar wordt door fonetische woorden en zinnen dan geef ik het wel snel op. Sorry….

Yfs · 24 augustus 2016 op 09:25

Van wat je schrijft zou je kunnen denken dat het over de top is, maar treurig genoeg moet ik bekennen dat ik alles herken wat je aanhaalt. Des te meer realiseer ik me maar weer eens dat ik blij ben niet ‘jong’ te zijn in deze tijd.

Trots denk ik terug aan de lagere school waar we een stempel van Olivier Bommel kregen als je netjes had geschreven ( schoonschrijven heette dat toen).Na 10 stempels mocht je met gekleurde inkt schrijven. Van alle taalfouten die je opnoemt deed ” me eigen kledingskast” nog het meeste zeer!

Ik zou je wel aan willen raden je tekst in alinea’s te verdelen, dus meer witregels! Eén groot blok tekst leest erg lastig.

Een Olivier Bommel stempel waardige column!! 😉

Welkom op CX.

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 14:49

    Zo zo, dank u!
    Wij kregen op de lagere school een stickertje als we netjes hadden geschreven en bij, ik geloof, tien stickertjes een grote sticker ofzoiets.
    Wat alinea’s betreft heb je helemaal gelijk en had daar al wat mee gerommeld hier maar vond die afstand zo gigantisch groot dat ik het weer weggehaald heb.
    Eens kijken of ik daar wat mee kan rommelen.
    En jong zijn in deze tijd is nog altijd beter dan jong zijn over 30 jaar, hahaha! Iedereen vind zijn eigen “jonge jaren” de beste en meest logische.
    Ik denk dat nu jong zijn ook absoluut leuk kan zijn.

StreekSteek · 24 augustus 2016 op 09:32

Welke kunstenaar wil nou niet gewaardeerd worden? Kunst moet vooral nieuwe werkelijkheden presenteren. Over grenzen gaan. Een discussie over de uitingen (zowel in verf, marmer als inkt) blijft vaak hangen in de vorm in plaats van verdieping te vinden in een polemiek over inhoud en kwaliteit met toegevoegde waarde, waar zowel producent als afnemer van kunnen profiteren. Het is een glijdende schaal tussen diarree en precisiepoepen. Dit betoog zal toch hoofdzakelijk worden gediagnosticeerd als het eerste.

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 14:50

    Mijn diarree dankt u. Maar het was wel in hartvorm gelegd

Lianne · 24 augustus 2016 op 10:28

Jeetje, wat een eind tekst! Zoals al eerder gezegd, zijn witregels erg welkom. Daardoor worden mensen uitgenodigd om verder te lezen, in plaats van afgestoten.
Welkom hier!

Overigens deel ik de mening dat het gros van de schrijvers, bloggers of verhalenvertellers, weinig leest van andere auteurs. Ik merk zelf dat het mij ook niet lukt om alles te lezen. Er wordt zo ontzettend veel geschreven dat weinig tot niets toevoegt …
Bij sommige schrijvers haak ik na een of twee stukken echt af. Ik steek er dan geen tijd meer in.

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 14:52

    Nee precies. Uiteindelijk verzamel je een groep mensen om je heen waarvan hun schrijfstijl je bevalt en lees je elkaars werk met meer of minder plezier.
    Niks mis mee!
    En die witregels… Ja, dat was mis gegaan.
    Kwestie van even wennen aan de instellingen hier denk ik. Ik vind de witregels hier zo gigantisch groot!
    Bedankt voor het welkom!

Esther Suzanna · 24 augustus 2016 op 11:00

Ik las alles. Trouwens, ik ik lees bijna iedereen en alles. Kan het niet laten en daarom kom ik niet meer toe aan schrijven…haha.

Je relaas, want dat lijkt het, is eerder een hartluchting, dagboekachtig waar je openhartig een ‘ergernis’ of frustratie langdradig uitwerkt.

Als ik even psycholoogje/samenvatter mag spelen (ja dat mag, alles wat je in columnx plaats mag tegen je/ze/iedereen gebruikt worden mits het maar over het geschrevene gaat.. 🙂 )

Je hebt je de afgelopen periode gefocust om een leeftijdscategorie die ver onder de jouwe ligt en je bent erachter dat het niet/niet meer/nooit/ jouw kopje thee is geweest. Het was/is/ hun kopje thee. Drink je eigen kopje thee en geniet ervan. Dan doen zij ook.

Ik vind het wel leuk om te lezen maar niet zo geschikt als Column. Althans niet hier. Wel voor een blog. Een persoonlijk blog is thee, zoals we het liefste thee drinken. Niet ieders kopje thee.

🙂

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 14:55

    Ach ja, zou kunnen dat het hier niet past, dat weet ik (nog) niet. Ik lees hier wat rond als ik even tijd heb en hou (hopelijk) wel tijd over om zelf wat te schrijven. En de leeftijdscategorie is misschien niet helemaal mijn kopje thee, sommige jongeren kunnen heel leuk schrijven en die wil ik niet afserveren op hun leeftijd. Net zoals er ouderen zijn die er (misschien net als ik) niks van bakken.

      Esther Suzanna · 24 augustus 2016 op 20:39

      Ik schrijf als ‘oudste’ voor een online magazine. De andere dames en heren schrijven super. Allemaal jonger dan ik. Er zijn genoeg blogsites waar de kwaliteit hoog ligt, leeftijd speelt geen rol. Maar in je stukje breng je naar voren dat het allemaal huilen met de pet op is. Ik geniet van mijn medeschrijvers, hier en elders, dus dan is je stuk niet zo geslaagd in mijn ogen. De boodschap heb ik niet begrepen iig.

      Je schrijft lekker vrij en voor de vuist weg. Dat dan weer wel. 🙂

        Fugazi · 25 augustus 2016 op 11:40

        Een online magazine trekt, neem ik aan, mensen naar zich toe die leuk kunnen schrijven. En ik had het dus over de bloggers in “het wild”. En ik geniet ook heel erg van medeschrijvers. Maar dan heb je het wel over schrijvers…

Esther Suzanna · 24 augustus 2016 op 11:02

om=op 🙂

Bhakje · 24 augustus 2016 op 11:19

Taalkundig correct schrijven is voor mij altijd belangrijk, door taalfouten kunnen mijn tenen krullen. Toch maak ik zelf ook regelmatig slippertjes met de pen.

Iemand confronteren met taalfouten, of er een column over schrijven? Gewaagd, want je schrijfsel zal doorvorst worden op elke komma, tittel of letter. Dus het was verstandig geweest even de spellingcorrectie te hanteren. (plemp, antirimpelcrème, gynaecologe, om voorgaande foutmeldingen maar even aan te vullen)

Meestal maak ik geen opmerkingen over taalfouten, niet iedereen heeft dyslexie, maar ook niet iedereen is in staat om foutloos te schrijven. Ondanks mijn tenenkrullen zie ik mezelf niet de aangewezen persoon daar iets over te zeggen. Ik misgun mensen hun schrijfplezier niet graag.

Over inhoud roer ik wel mijn pen in reacties, maar dan wel met de omgeving waarbinnen die reactie mijn gewenste omgeving is. Ik zou dan ook niet in een tienermeisjes-bloggroep enig commentaar geven, dat is niet mijn omgeving.

Vlot en populair geschreven, maar inderdaad zoals reeds gemeld door anderen was indeling in alinea’s wenselijk geweest. Dit leest voor iemand met bv dyslexie erg moeilijk.

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 15:02

    Ho ho, het was en is geen tienermeisjes groep! Het was, net als menig andere schrijfgroep op FB een gewone blog en verhalengroep die overspoelt is geraakt door een golf van prinsessen.
    Dus de jonge blogmeisjes hebben zich en masse aangemeld bij blog en schrijfgroepen om vooral gelezen te worden maar lezen nauwelijks.

    Ik overweeg een beheer in te gaan stellen van een paar bloggers die samen kunnen gaan bekokstoven welke leden eruit gegooid gaan worden…. Hmmmm…

    En die witregels…. Excuses! Zoals ik al bij de eerdere antwoorden op reacties uitgelegd heb moet ik wennen aan de enorme witregels hier, vond het zo raar staan dat ik ze uiteindelijk weer weggehaald heb…

    Iedereen mag opmerkingen maken over mijn taalfouten, daar leer ik alleen maar van.

Mien · 24 augustus 2016 op 11:40

Gelukkig behoudt u als schrijver taalvaart. Nu nog werken aan de vaardigheid der spelling en witregels. En ja, alles is al gezegd. Maar nog nooit op uw manier. En daar draait het per slot van rekening om. Toch? Een warm welkom bij deze oude jonge bende. Of jonge oude bende, zo u wilt. ?

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 15:05

    De witregels, ja dat ging even flink mis.
    Kwestie van wennen hier aan hele grote witregels waardoor het mij bijna voorkomt alsof er een nieuw boek begint.
    Maar ik zal mijn best doen.
    Kijk Mien

    Deze was speciaal voor jou.

    Bedankt voor het warme welkom, jong of oud maakt me niet uit.

    En mijn spellingsfauwten…? Tja, ik hoop daar eens minder slordig in te worden…

      Mien · 24 augustus 2016 op 15:09

      Er is wel een verschil tussen het gebruik van witregels in een reactie, email, bij app kan het al helemaal niet, en een column. Alles voor de leesbaarheid. Maar laat het je vooral niet ontmoedigen in je schrijven. 😉

van Gellekom · 24 augustus 2016 op 11:52

Ik ga nu iets heel geks zeggen: mag je dan, om deze kolom als, ik zeg het maar, grote kerel, huilen? Ik vind het E-nig !

    Nummer 22 · 24 augustus 2016 op 11:59

    Dat is wat anders dan vloeken en bidden, dat is aangeleerd.
    Huilen dat ontstaat.. soms bij het schillen van uien , maar dat zijn weer tranen van geluk dat je uien mag pellen, snijden , licht aan te bakken, te blancheren of gewoon als garnering op te peuzelen, bijvoorbeeld bij een haring dat bij de staart wordt opgepakt en even met een licht slingerbeweging door de versnipperde uien wordt gehaald en dan met ui en haring, maar dan zonder staart, hoog boven de mond, nek naar achter, de keel wordt ingebracht. Jammie, jammie
    Maar, u als grote kerel mag altijd huilen waar dit huilen ook door wordt veroorzaakt.

    ” Een man mag toch huilen” en ook “Laat me niet alleen met al mijn verdriet” ‘ De huilbui van een man, doet je beseffen dat je dat mag” ” waarheen leidt de traan die wij laten gaan”
    Van die dingen van Gellekom op deze column.. mag!

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 15:06

    Je jankt maar een eind weg!
    Zou het fijn vinden er een foto of filmpje van te zien zodat ik weer kan schaterlachen.

Nummer 22 · 24 augustus 2016 op 11:52

Beste Fugazi,

Een hele klus om te lezen, dat wel maar dat was mijn eigen keuze.

” Pardon, schrijven en lezen is perceptie!”.

Vanuit dat lezen ontstaat een beeld over wat de schrijver (m/v) wil vertellen. “Vertellen” in de stijl dat gekozen is om te worden gedeeld.
Openstaan voor de reacties, die wellicht het schrijven kan verbeteren. (Ook ik 😉 wordt en werd op mijn ontbrekende taal vaardigheden geattendeerd)

De inhoud van wat je wilt vertellen mag- volgens mij – lekker prikkelend zijn, emoties raken, visuele beelden oproepen, eigen ervaring een ” Aha Erlebnis” oproepen, etc.

Kortom, prikkel de perceptie van de lezer(s) om ook te laten nadenken en reageren.

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 15:09

    En, prikkelt er al ergens iets…?

    Commentaar is altijd welkom, vooral waar ik van kan leren.
    Maar mocht iemand ook hier de neiging hebben me verrot te willen schelden of bedreigen dan zie ik het met plezier tegemoet.

    Ik heb al eelt op mijn ziel, ik kan het hebben! 😀

van Gellekom · 24 augustus 2016 op 12:23

Nummer 22: Ik zeg het anders: jij bent zo’n fanaat-mens he? Zo’n schrijver die alleen schrijft als hij zin heeft en dat is altijd.
Zelf heb ik dat ook. Ik kan niet op commando schrijven of, zoals Tom Waits het zo treffend zei voor een volle zaal toen mensen om verzoeknummers gingen roepen: I am not a fucking juke-box!!!! Niettemin heb ik genoten van deze kolom

    Nummer 22 · 24 augustus 2016 op 14:50

    Ach, waarde van Gellekom, ik heb ook nog werk als ondernemer en met de juiste planning, kan ik soms tijd vrij maken om maar wat bazelend te schrijven.
    Genieten doe ik ook van elke column, soms met een reactie en soms in stilte op afstand genietend.
    Tja, Tom Waits…die begreep zijn inkomstenbron niet helemaal, maar the fuck is juist ook de grote verzameling aan muntjes voor de euro werd geintroduceerd, niet door juke -boxen zoals een Wurlitzer wordt geaccepteerd. Die Griekse al helemaal niet. Over de Lires zwijg ik maar.

    Fanaat? nee, hoor… ik lach me suf omdat ik thuis minimaal 3x per dag wordt geattendeerd op mijn taalfouten, tenminste als de beide dames mijn stukjes mogen mee lezen

    Deze column… daar heb ik van genoten!

      Fugazi · 24 augustus 2016 op 15:37

      Bedankt! En ook ik wordt gewezen op mijn taalfouten, maar als ik even kijk naar wat ik op school geleerd heb dan ben ik al trots da ik tot hier gekomen ben.
      En nu heb ik haast, we gaan varen… Fijne dag!

    Fugazi · 24 augustus 2016 op 15:10

    I’m not a fucking laserprinter!!!

    Alhoewel…… Hahahaaa!!

Nummer 22 · 24 augustus 2016 op 21:23

3D dan toch wel.. 😉

Bruun · 24 augustus 2016 op 22:58

Ik had al wat reacties van je gelezen, maar nu dan eindelijk je schrijfdebuut op deze mooie website. Welkom! Over de spelling en de witregels ga ik geen woorden meer vuil maken, dat is hierboven al ruimschoots aan bod geweest. Wat ik nog wel even kwijt wil, is dat ik vind dat je een lekkere vlotte schrijfstijl hebt die ik persoonlijk wel kan waarderen. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar je volgende column (liefst met iets meer rustgevend wit, dat dan weer wel).

    Fugazi · 25 augustus 2016 op 11:43

    Speciaal voor jou, als goedmakertje.

    Een spierwitte regel met de belofte dat ik ze zal gaan gebruiken bij volgende schrijfsels

J.oost · 25 augustus 2016 op 10:56

Ik zou zeggen; je hebt je ei gelegd.
Je schrijft heel vlot, maar vergeet niet dat de lezer ook moet ademhalen. Social media, Facebooken, twitteren, instagrammen, bloggen en vloggen, ik doe geen van al.
Van harte welkom op ColumnX

Esther Suzanna · 25 augustus 2016 op 11:55

je hebt mooi wél de hoogste reactie score ever! 42! Hahaha…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder