Hokjescultuur, het maakt het leven zo overzichtelijk en makkelijker te begrijpen. Niets is fijner dan iemand in een hokje te kunnen plaatsen. Geert Wilders is hier de meester in. Maar is het denken in hokjes eigenlijk zo verkeerd?

Vorige week zag ik tijdens carnaval in Breda een groep niet-verkleden asielzoekers lopen. Het eerste wat ik dacht was: Verdomme, die zijn goed verkleed. Asielzoekers vallen natuurlijk sowieso op. Maar niet-verklede asielzoekers vallen helemaal op. Ze waren slechts onschuldig foto’s aan het maken en hadden verder geen kwade bedoelingen. Ik voelde mezelf eigenlijk schuldig dat die eerste gedachte door mijn hoofd schoot. Ik wilde het nog goed maken door ze in de polonaise te betrekken in het kader van integratie. Maar ja, asielzoekers komen en gaan nu eenmaal tegenwoordig. Voor dat ik het door had waren ze al vertrokken.

Een kind zou waarschijnlijk nog niet eens op hebben gekeken. Een aanhanger van PVV zou waarschijnlijk vragen: Waren ze nu wel of niet verkleed? Een CDA-aanhanger zou netjes vragen waar de rest van de familie is. Een lid van het SP zou zijn feestneus aanbieden.

Kortom iedereen plaats mensen in een hokje, maar reageert gelukkig anders vanuit zijn of haar referentiekader, zolang we vrij kunnen blijven denken. Het zelf denken valt echter voor sommigen niet mee. Het selectieve nieuws, de media en mensen als Geert Wilders bevorderen het zelf denken zeker niet. Het napapegaaien is misschien nog wel gemakkelijker dan mensen in een hokje plaatsen.

Ik zou graag weer denken zoals dat ene kind die de asielzoekers nog niet eens was opgevallen. Maar helaas dat kan alleen als je kind bent.

Categorieën: Algemeen

5 reacties

Meralixe · 3 maart 2016 op 13:52

Heerlijke doordenker! Ik heb het dan wel meer over vooroordelen. Ook ik vraag me meermaals af waar MIJN denken niet is gemanipuleerd door het overaanbod aan informatie. Onlangs beweerde mijn zoon eens dat zijn eigen ik onaantastbaar overeind gebleven was. Hij knoopte zijn sjaal zoals het tegenwoordig mode is en weg was hij.

arta · 3 maart 2016 op 16:53

Zelfs een groep mensen als asielzoekers bestempelen valt in de categorie ‘hokjesgeest’. Wellicht zijn (een deel van) die mensen hier gewoon geboren?

Volgens mij denken kinderen ook in hokjes, misschien nog meer dan volwassenen, maar maken zij hun afwegingen wie in welk hokje te stoppen opener en natuurlijker.

pally · 3 maart 2016 op 17:56

Tja, het is misschien lastig, maar waarom zou je eigenlijk andere, speciale gedachten hebben bij een asielzoeker? ik bedoel: het is toch gewoon een ander mens net als de rest?

Mien · 3 maart 2016 op 18:01

Bij mensen in hokjes moet ik altijd aan Jan Klaassen en Katrijn denken. Dat zegt genoeg.

miepske · 4 maart 2016 op 13:04

Niemand zou toch in een hokje willen zitten, en toch stopt iedereen elkaar in hokjes….

Geef een reactie

Avatar plaatshouder