Vrijdag, 4 oktober 2013 was het eindelijk zover: Makro vierde op werelddierendag haar 45ste Nederlandse verjaardag. Makro had bedacht dat de eerste klant die dag die met een kameel zou komen, in het zonnetje zou worden gezet. Deze actie was per filiaal afzonderlijk, dus meerdere mogelijke winnaars. Sommige “winnaars” waren bij enkele filialen met kameel al de vorige dag gearriveerd. In Delft was dat nog niet het geval. Het was die ochtend rondom Delft nogal winderig met regen en onweer. Niet echt het ideale weertype voor een kameel. De dierenbescherming had al laten weten op teletekst niet kapot te zijn van deze actie.

Om 7.05 uur precies stond een vreemde snuiter met een kameel op de stoep van de Makro-vestiging in Delft. De ontvangst door de paar vroeg opgestane medewerkers van de Makro was alleraardigst. Bij het zien van onze Jopie, een dwergkameel van het mannelijk geslacht, sloeg menig medewerker zich schaterend van de lach op de knietjes. Onze Jopie is namelijk de rust zelve, eet erg weinig, spuugt niet (dat doen alleen irritante kamelen), flatuleert niet of nauwelijks en is constant op vrijersvoeten. Daarnaast is onze Jopie een echte macho en tegelijkertijd bovenmate beschaafd. De ideale huiskameel dus!

Wij, mijn vrouw en ik, de bevlogen eigenaren van Jopie, werden, bijna direct na de ontvangst binnen gevraagd en verrast met koffie en vers gebakken croissants. Dat beloofde wat voor de rest van de dag…, want, zo was door de Makro aangekondigd, de eerste die met een kameel zou komen, zou in de watten worden gelegd en een cheque van duizend (!!!) euro overhandigd krijgen.

Om even voor negen uur kwam er een vrachtwagen voorrijden. De achterklep ging open, de trap werd aangehaakt en Soraya sjokte naar buiten. Soraya, een voormalig zwangere kameel van Animal verhuurbedrijf, schreed allengs spugend naar beneden en vervoegde zich bij de fruitbak die daar was neergezet om deze Oosterse schone te bekoren. De eigenaar werd beloond met een cheque van duizend euro en dat was het dan.

Toen was het de beurt aan het publiek. Verschillende medewerkers gingen met Soraya op de foto. Onze Jopie zag dit al met lede ogen aan en je kon gewoon aan hem zien dat al die aandacht van mensen aan zijn vlam hem zeer ter harte ging. Toen Soraya Jopie ontwaarde direct naast haar, snoof zij eerst eens richting Jopie, raakte in acrobatische extase en ging er op een holletje vandoor. Daar moest zij dus niks van hebben. En Jopie? Jopie is een echte vent. Een echte vent doet het bij zulke escapades niet in zijn broek. Sterker nog, Jopie heeft niet eens een broek. Jopie loopt in Adamskostuum en schaamt zich er niet voor. Jopie werd op de foto genomen door menig bezoeker en gaat een nieuwe loopbaan beginnen als fotogeniek dwergkameeltje. Jopie was niet bang voor Soraya maar maakte gewoon te veel indruk. En dan gaan de vrouwtjes op de loop, helaas. Jopie hebben we daarna in de auto gedumpt, meegenomen naar huis en hem daar in onze slaapkamer bovenop de kledingkast neergezet… Daar staat onze Jopie nu… vol trots en ongenaakbaar tot in de eeuwigheid. Onze pluche kameel Jopie!

Jabbie.

Categorieën: Liefde

Jabbie

Voormalig levensgenieter...

4 reacties

Mien · 8 oktober 2013 op 12:33

De kameel en de eigenaars kwamen zeker uit Abujabbie?
Leuke column, leuk debuut op ColumnX. Welkom.

Nachtzuster · 8 oktober 2013 op 23:30

Ik was in de veronderstelling dat jij hier al langer schreef. Vraag mij niet waarom!?! Welkom hier, Jabby. Leuke binnenkomer. De clou zag ik al wel een beetje aankomen, maar daarom niet minder graag gelezen. En heel jammer dat Jopie die duizend euro niet waard was, op dierendag! Ik zou zeggen, een kameel is een kameel, mini of niet!

    Jabbie · 11 oktober 2013 op 00:33

    Helemaal goed, nachtzuster. Er ligt wat tijd tussen de oude en de nieuwe Jabbie.

Ferrara · 9 oktober 2013 op 14:08

Ik dacht ook dat Jabby hier al vaker had geschreven.
Dat je column in dezelfde categorie valt dan die van J.C. de Geest begrijp ik niet. Mogelijk vanwege het schip der woestijn…
Succes hier.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder