Over Getinte Brilleglazen en Ontwakingen.

Ben je ooit geconfronteerd geweest met een moment waarin je in gemoede begon te twijfelen aan de manier waarop je de dingen die je tot dan toe overkwamen waren had bekeken? Vreemde vraag, waarschijnlijk, maar eentje die misschien wel door meerdere hoofden gegaan is dan slechts het mijne. Het kan bijvoorbeeld zijn, dat je je plotseling realiseert dat je achteraf toch maar niet zo slim bent als je dacht, en dat je misschien toch werkelijk zo blind en kortzichtig bent geweest als anderen je vaker hebben getracht te zeggen. Dus, dat je misschien jezelf aan een herevaluatie moet onderwerpen en misschien je algehele gedachtenpatroon moet corrigeren. Het is zowaar een gewaarwording die niet al te prettig is, en die je hele zelf-perceptie kan verstoren.

Maar weet je, deze gewaarwording kan makkelijk verklaard worden door het feit, dat we in onze pogingen om zo pijnloos mogelijk door het leven te gaan, vaak de interpretaties van de signalen die naar ons toe gezonden worden, aanpassen. We kunnen, bijvoorbeeld, weigeren om toe te geven dat er mogelijke slechte bedoelingen schuilen achter de handelingen van diegenen waar we van houden, omdat we bang zijn om pijngedaan te worden. We kunnen misschien ook weigeren om de ware motieven in te zien achter de herhaaldelijke weigeringen van een bedrijf om ons in dienst te nemen of promotie te geven, omdat we niet willen weten dat hun weigering perse tegen ons gericht is, en dat ze ons dus in feite niet lusten. We willen die hartbrekende werkelijkheid niet onder ogen zien. Kortweg: we kunnen weigeren om de dingen die ons overkomen te bekijken vanuit de zogenaamde negatieve hoek, omdat we dan misschien zouden beseffen dat we ons hele leven lang misbruikt zijn geworden!

Sommige mensen verwijzen naar dit verschijnsel als het “getinte brilleglazen syndroom” en ze verklaren daarbij dat iedereen de wereld in feite bekijkt vanachter een getinte bril. De oplettende lezer zal gemerkt hebben dat ik het woord “rose” getint heb vervangen door simpelweg “getint” omdat niet elke tint volgens mij rose, en dus onschuldig of perfekt hoeft te zijn. Maar dat verhaal van die getinte bril houdt wel stand als je bedenkt dat we allen dingen observeren door de filters van onze ontwikkeling, ras, kultuur, sex, leeftijd, persoonlijke overtuigingen, politieke ideologieen, religie, en rijkdom, om maar enkele mogelijke invloeden op te noemen. En dat kan misschien wel de verklaring zijn waarom iets, dat in de een zijn oor klinkt als een belediging, gewoon voor zoete koek geslikt wordt door een ander; en waarom een handeling die normaal wordt geacht door een persoon, als een grote eer wordt beschouwd door een ander.

Maar die gekleurde bril reikt verder! Het heeft ook zijn invloed op de keuzen die we maken: de mensen waar we ons mee verkiezen te omringen, de gewoonten die we ontwikkelen, en zelfs de carrieres die we beogen. Die bril bepaalt hoe we verkiezen de dingen die ons overkomen te beschouwen, ons daarbij feilloos leidend naar de optie die het minst afbrekend is voor onze zelf-perceptie en ons gevoel van eigenwaarde.

En misschien zouden we dankbaar moeten zijn voor die getinte bril, want als hij er niet was, zouden onze inzichten ons mogelijkerwijs al vlug ertoe aanzetten om ons af te sluiten van de rest van de wereld, en als kluizenaars door het leven te gaan, onszelf ervan verzekerend dat we nimmermeer kontakt met een andere ziel zouden hebben.

Desalnietemin komen en gaan de momenten van gewaarwording. Sommigen noemen ze “depressies,” en anderen noemen ze “ontwakingen.” Het ligt er waarschijnlijk aan in welke emotionele staat je je op dat moment bevindt. En, hoewel we zeker de greep op een positieve kijk op de wereld en haar bewoners niet mogen verliezen, zouden we ook goede notie moeten nemen van deze momenten van gewaarwording, omdat ze onze inzichten in balans houden en ons alert houden, op basis van lessen uit ons verleden.