Over huismussen en katten

Terwijl ik bezig was het gehele huis stofvrij te maken, kwam ik zojuist aan bij de trap naar de eerste verdieping. Een mooi donkerblauw bekleedde houten trap van onze degelijke uitermate gemiddelde jaren zeventig rijtjeswoning. OK, toegegeven, we hebben een hoekwoning met een extra stukje tuin aan de zijkant, maar nog altijd maar fractioneel boven het gemiddelde van de modale Nederlandse woningbezitter.
Maar, terug naar de met vaste vloerbedekking bekleedde trap dus. Nou ja, vast… Het zit op diverse plekken los. Niet omdat de stoffeerder zich er met een jantje van lei vanaf gemaakt heeft, maar omdat we een destructieve ongezeglijke kat hebben. Een rood mormel dat meent dat elke centimeter trapbekleding een verlengstuk is van zijn krabpaal die hij in alle talen weigert te benutten voor waar die sta-in-de-weg voor bedoeld is!
De trap stofzuigende erger ik me weer blauw aan de honderden halen in de bekleding. Om maar te zwijgen van de losgetrokken stukken die zomaar door de stofzuiger zouden kunnen worden opgeslokt, ware het niet dat de 20 jaar oude Philips aan zuigkracht zo heeft ingeboet dat zelfs kattenharen amper meer de duistere vergetelheid van de stofzak in verdwijnen… Ben ik blij dat we geen overprized stofzakloze cycloon op een steel bezitten…
Alhoewel dat wellicht de mogelijkheid zou bieden om dat eigenwijze stuk kat eens een lesje te leren. Elke keer dat hij een klauw uitslaat naar de trapbekleding de Dyson in zijn buurt flink laten gieren zou hem zo’n trauma geven dat hij het voortaan uit zijn stomme, eigenwijze kop zou laten om aan de mooie donkerblauwe trapbekleding te hangen. Of überhaupt nog maar een nagel uit te steken in huis, naar wat dan ook!
Enfin, de ergernis over het huisdier is duidelijk, om maar te zwijgen van de ergernis over mijn eigen dierlijke bestaan dat op het punt staat beëindigd te worden. Mijn bestaan als huismus heeft de finale bereikt, waarmee mijn dagbesteding van het stofvrij maken van het hele, net iets boven gemiddelde, jaren zeventig hoekhuis ook eindig is…
En dat realiseer ik me allemaal in de veertien treden die naar de eerste verdieping leiden!

Veritas, 31.07.’18