Ik ben een groot fan van online shopping. Ik weet het, de plaatselijke middenstand en zo, maar voor iemand die 40 uur werkt is het heel praktisch als je bepaalde zaken gewoon met een druk op de knop kunt bestellen. En dat je dan je weekend kunt besteden aan echt leuke dingen. Ik ben niet iemand die broeken in drie maten bestelt om er dan weer twee terug te sturen, dat niet. Ik probeer de bezorgbewegingen toch wel tot een minimum te beperken.

Maar toch staan bij mij regelmatig pakjesbezorgers aan de deur. Overdag, als ik thuis werk, maar ook ’s avonds. En eerlijk is eerlijk, ik weet niet precies wanneer wat wordt bezorgd dus als ’s avonds in het donker de bel gaat, zorg ik altijd dat Stef met me meegaat naar de voordeur. De arme hond is volkomen onschuldig maar dat weten de bellers niet. Het is toch een zwarte Stafford die hen begroet. Het bordje dat vertelt hoeveel postbodes, hoeveel inbrekers en hoeveel katten hij al verjaagd heeft, helpt daar natuurlijk ook aan mee. Het is met een knipoog maar sommige mensen schijnen toch te denken dat er een ondertoon van ernst zit onder iedere gemaakte grap.

Het is ook niet moeilijk om Stef mee te krijgen naar de voordeur. Zodra de bel gaat, staat hij al klaar. Hij verwacht vriendelijke mensen en vriendelijke mensen hebben altijd snoepjes bij zich. Het is lastiger om hem te beletten mee te gaan dan om zijn hulp in te roepen.

Pakjesbezorgers die al wat langer rondrijden in onze wijk, kennen Stef inmiddels. En afhankelijk van hun eigen voorkeur wordt Stef vriendelijk begroet of ontweken. Stef maakt het niet uit, hij blijft enthousiast. Laatst stond er echter iemand voor de deur die duidelijk nog nooit kennis had gemaakt met mijn enthousiaste vriendje. Ik deed de deur open en Stef schoot achter me vandaan naar buiten. De man schrok verschrikkelijk en gooide me het pakje toe. Ik kon het nog net vangen. Daarna trok hij een sprintje naar zijn bus. Misschien vanuit zijn oogpunt gezien wel logisch maar niet heel verstandig. Want Stef vond het wel een leuk spelletje en sjeesde er achteraan. Arme man, hij wist echt niet hoe snel hij achter het stuur moest kruipen en de deur dicht moest gooien. Teleurgesteld droop Stef af en kwam terug toen ik hem riep. Wat was dat nou? Hij wilde toch alleen maar spelen. Ik kreeg ook niet de gelegenheid om het uit te leggen want de man keek stug vooruit en gaf gas.

Ik vrees dat deze man mijn pakjes voortaan tegen de voordeur zet, aanbelt en maakt dat hij wegkomt. Toch, Stef bedoelt het echt heel goed. Maar ik blijf hem wel meenemen naar de voordeur. Tenslotte kun je nooit weten.

Categorieën: AlgemeenDiversen

1 reactie

Nummer 22 · 2 februari 2023 op 10:00

“Arme’ pakketbezorger of heeft deze bezorger een PTPBS; Post Traumatische Pakketbezorger Syndroom?.
Zou een briefje op jouw voordeur helpen ‘ Stef Bjt Niet, maar is waakzaam”

Hoeveel pakketbezorgers hebben een trauma opgelopen bij het bezorgen: scheldende ontvangers, blaffende hond(en), midden in een huiselijke ruzie terechtkomen, het geschreeuw horen achter een voordeur, buren die het pakketje niet willen aannemen omdat ze al 20 jaar ruzie hebben met de ontvanger over de schutting, een heg, de loslopende kat, luidruchtige feestjes, bij de bestelauto worden aangesproken over waar hun pakketje blijft..
Daar ben ik benieuwd naar.

Ik haal zelf mijn online bestelde producten op bij een supermarkt of bij de bloemist die voor een andere dan de supermarkt, afhaal adres is.
Een huisdier is er al jaren niet meer en dat kwam nadat de kinderen op zichzelf gingen wonen:
geen rode katers (Goofy, Speedy, Pixtel), cavia’s; Knabbel en Babel, Russische hamsters, goudvissen, guppies., de Airdale’ zo 1 wat oma en opa ook hebben, terriers met het uitlaten door mij als het regent, sneeuwt ( vond ik niet zo erg)
Geen laatste rustplaatsen in de tuin, het riool, de GFT bak. Niets meer dan alleen af en toe een buurkat voorbij zien sjokken ( dat beest is volgens mij al super oud), maar wel de vele vogels in de voor- en achtertuin. De vogeltelling- afgelopen weekend- liet mij weer verbazen wat een rotzooi ze kunnen achterlaten: rode besjes. De nestkastjes hebben al kijkers. De nep kraai heb ik opgeborgen die mag er pas in de zomer uit, maar dat terzijde.
.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder