Participatiesamenleving.
Dit woord is uitgeroepen tot het woord van het jaar 2013. Het is een mooi woord voor scrabble of galgje, al zeg ik het zelf.
Volgens onze kersverse koning betekent dit woord dat we als burger meer verantwoording moeten nemen in het leven en onze omgeving.
Op zich een goede nobele gedachte. Alleen proef ik hier direct al een soort van vrijwillige dwang, c.q. noodzaak. Net zoals bij een vrijwillige ouderbijdrage voor een school. Het heet vrijwillig, maar zodra je niet betaalt, mag kindlief aan enkele schoolgebeurtenissen niet meedoen. Je moet dus wel een brute ouder zijn, wil je niet direct vrijwillig deze bijdrage overmaken.
Wat bedoelt Alex met meer verantwoording nemen in het leven en omgeving?
Zou hij bedoelen dat mantelzorgers die nu vrijwillig (lees: vaak gewoon noodgedwongen omdat er gewoonweg niemand anders is die het doet) boodschappen doen, nu voortaan ook steunkousen aan zullen moeten gaan trekken bij moeders? Of de luier van vaders aan het einde van de dag moeten gaan verwisselen?
Of bedoelt Alex dat we met z’n allen een deel van ons salaris (lees: vaak schamele vergoeding) zonder morren afstaan om zo de crisis te lijf te gaan? Of vakantiedagen vrijwillig inleveren om zo je baan te kunnen behouden?
Misschien heb ik het helemaal fout hoor, zit ik er zelfs mijlenver naast, maar ik heb het gevoel dat veel mensen aan het eind van hun latijn zijn; vaders zijn luier helemaal niet door familie verschoond wil zien worden en het gewone gepeupel helemaal geen cent meer kan missen omdat ze nu al moeite hebben met het betalen van de rekeningen.
Alex heeft makkelijk praten. Inkomsten (lees: ons belastinggeld) genoeg. Hij en zijn echtgenote zitten voor mijn gevoel iedere week in een ander land onder het mom van ‘het voorstellingsrondje’. Afschaffen die handel. Je kunt ook wereldwijd een fax compleet voorzien van c.v. en fotoshoot rondsturen, dan weet iedere leider uit alle hoeken van de wereld wie onze Alex en Maxima zijn. Scheelt Nederland heel veel geld dat we in onze eigen economie zouden kunnen steken, oftewel participeren.
Een paar jaar geleden hadden we de tsunami. Een week geleden de orkaan op de Filipijnen. Giro 555 is weer opengesteld. Stel eens een girorekening open voor de allerarmsten in Nederland. Dat vind ik ook een vorm van participatiesamenleving.
Nederland als land wil vooraan staan, nee zelfs een voorbeeld stellen waar het gaat om verdraagzaamheid. Stel eens een voorbeeld waar het Nederlandse volk met smart op zit te wachten: zorg ervoor dat Nederland een land wordt waar voedselbanken, kledingbanken en schuldhulpsaneringsprojecten gewoonweg niet bestaan, omdat iedereen het goed genoeg heeft.
Dat is een utopie. Ik weet het. Onze samenleving verhardt en mensen vereenzamen. Het is een mooi woord: participatiesamenleving. Alleen ben ik bang dat we over vijf jaar kunnen concluderen dat het een woord is zonder inhoud.
5 reacties
Chris · 19 november 2013 op 12:33
ja, ik houd van de participatiesamenleving !!!!
Mien · 19 november 2013 op 12:37
Heb even geparticipeerd door jouw column te lezen. Met een kritische blik want het betreft een kritisch onderwerp. Participatiesamenleving. Voor scrabble is het woord te lang en voor galgje te makkelijk om te raden. De column leest niet echt makkelijk. Ik raad je aan om hem voor inzending hardop aan jezelf voor te lezen. Dan haal je taalhobbels er makkelijk uit. Probeer maar eens. Dan haal je meteen ook helemaal ‘helemaal’ een keer uit de zin. Ik vond dat je er nogal veel bij haalt om je kritiek te verduidelijken. In dit geval had ik me beperkt tot een of twee zaken en die uitgediept met een beetje humor. Dan beklijft de kritiek ook beter. Ondanks mijn kritiek vond ik het wel een boeiende column.
Meralixe · 19 november 2013 op 13:06
Harde kritiek op een samenleving, en dit met Kerst en Nieuwjaar in ’t verschiet. 🙂
Ook hier in België zitten we met een koningshuis die zo ver van de maatschappij staat dat ze nog amper weten hoe het er echt aan toe gaat.
En toch komen ze in beeld, ik durf het nu al voorspellen.. bij de eerste vrieskou in één of ander zorgcentrum handjes schudden bij één of ander iemand, liefst van vreemde origine. Dit terwijl er specialisten nodig zijn om hun gesjoemel met overheidsgeld weg te werken.
Grrrr….U hebt me kwaad gemaakt! : 😯
Is dit de vrucht van een goede column? Dat er wat los gemaakt is? ?:-)
Libelle · 19 november 2013 op 13:47
De angst deel ik met jou irma 1969. Het woord is gelanceerd door de verkeerde personen en het is niet voor niets dat er onenigheid is tussen de regeringspartijen over de betekenis.
Uitgerekend als Rutte met zo’n woord komt is het reeds verdacht, nog voordat het zijn strot uit is.
Jouw column is verreweg goed genoeg om direct met de inhoud aan de slag te gaan. Uitstekend.
Ferrara · 19 november 2013 op 14:13
Participatie is toch niet alleen maar een kwestie van geld?
De samenleving verhardt en mensen vereenzamen. Daar kun je als burger wat aan doen zonder dat je meteen luiers staat te verschonen. Die participatie ligt bij je in de straat of om de hoek in het verzorgings/verpleeghuis waar mensen wonen die dagen niemand anders zien dan de verzorgende die tijd heeft voor die luier, maar niet voor een sociaal praatje. Dat is erg genoeg, maar dat bestond ook al voor dit woord werd gelanceerd. Er is niets nieuws onder de zon.