Poets

Krraaak..knorrr..fffluit..
Mijn telefoon gaat, maar na me twee keer gemeld te hebben zijn dit de enige geluiden die doorkomen. Wacht even,een stem,van ver.
‘Hier rechtsaf..nee de volgende ..50 euro..buitenkacheltje..je haalt de borstel er een keer..en..ppieep..voorrijkosten..knarrrr..’
Ik heb een afspraak met de schoorsteenveger en die is blijkbaar op zijn telefoon gaan zitten en heeft per abuis met zijn billen mijn nummer gedrukt. Nu ben ik zo opgevoed dat afluisteren niet netjes is, maar het is te verleidelijk om nietsvermoedende bellers het achterste van hun tong te laten zien zonder gevaar betrapt te worden.
Aldus ben ik geen voyeur, maar audieur. Net als vroeger toen ik met een glas tegen de muur de echtelijke onenigheden van de buren probeerde te volgen. Altijd geïntrigeerd door het menselijk onvermogen.
Erger was het toen we een huis bewoonden waar we in onze huiskamer de buurman op stille avonden onder zacht gekreun zijn gevoeg hoorden doen, slechts gescheiden door halfsteens muren, opgetrokken in de tijd van de woningnood.
‘Krrrutttsss, skrierllll..’
Ik heb de mannen gebeld omdat de pijp van ons kacheltje misschien wel 10 jaar niet geveegd is en een andere hobbystoker me vertelde dat de verzekering bij brand het ontbreken van een erkend certificaat als excuus hanteert om niet uit te betalen.
‘Kreeuurkk..prrrrieuww..Voorrijkosten..bovenop leggen..niet de bal…oude borstel…raggen..5 minuutjes..bakkie doen..strruuiiikk.. gelach..’
Ik weet genoeg en klik de verbinding weg.
Opeens voel ik me als de vrouw die in een van de eerste afleveringen van het aloude Candid Cameraprogramma ‘Poets’ in de stomerij staat. Ze hoort door de intercom de discussie tussen twee onzichtbare medewerkers die bepreken hoe ze de brandgaatjes in haar pantalon het best kunnen verklaren. Ze besluiten vol te houden dat die er bij aflevering al inzaten. Zij hoort een en ander aan, slaat haar armen over elkaar, zet de forse benen in oorlogshouding, en zegt; ‘Zoooo’..
Dat denk ik ook en besluit me pijlsnel digitaal bij te scholen.
Als het busje voorrijd en de mannen met een brede glimlach ons erf betreden zeg ik langs mijn neus weg;
‘Eerst de draadster dan de schraper en de bolveger, laat dat maar aan de vakman over..toch?
Koffie heren?