Saamhorigstrijd

De pepernoten lagen nog niet in de supermarkt, of de ‘Zwarte Piet’ discussie wordt alweer uit de mottenballen gehaald. Waar de discussie eerst ging over het feit of pepernoten wel in September verkocht zouden moeten worden, wordt de zwarte piet nu uitgedeeld aan de kindervriend met de gulle lach.

Als Nederlander voelde ik mij altijd trots om te weten dat ons kleine kikkerlandje grote dingen kon bereiken. Onze waterwerken zijn ingenieus, onze mensen hooggeschoold en ondernemend, en hoewel we geen enorm land hebben met een overvloed aan natuurlijke hulpbronnen hebben we het toch maar mooi geschopt tot een van de rijkste landen ter wereld.

Het gevoel van ‘wij in ons kleine landje’ tegen ‘de rest’ heeft naar mijn mening gezorgd voor een saamhorigheid die ons tot grote hoogten gebracht hebben. Deze saamhorigheid kun je voelen wanneer je samen naar ‘onze jongens’ in het oranje kijkt, wanneer we koninginnedag vieren, of wanneer wij Sinterklaas met zijn gekke pieten binnen halen.

Deze saamhorigheid liet zich nooit beperken door verschillen in afkomst, religie of levensvisie. Bij volksfeesten is iedereen welkom om te delen in het unieke gevoel van Nederland.

Het doet mij zeer om te zien hoe dit zelfstandige, unieke land langzamerhand aan het vervallen is. Onze waterwerken zijn lek, evenals ons onderwijssysteem. Mensen die ondanks hun onderwijs succesvol weten te zijn, worden met de nek aangekeken.

Nee, tegenwoordig is het niet meer zo makkelijk om je trots te voelen als Nederlander. Het positieve ‘wij’-gevoel heeft allang plaats gemaakt voor het negatieve ‘zij’-gevoel. De saamhorigheid is gesloopt met een sloopkogel van politieke correctheid. Wanneer je houdt van je land ben je een Nationalist, en iedereen weet dat Nationalisten ook Nazi’s zijn, en dus van plan zijn iedereen uit te moorden die niet roomblank zijn.

De vraag die ik wil stellen is, wie zijn ‘zij’? Is er werkelijk een probleem waarop mensen op hun ras worden beoordeeld? Vinden ‘wij’ echt dat donkere mensen minderwaardig zijn, alleen om hun huidskleur?

Nee natuurlijk niet! Echte racisme is allang niet meer van deze tijd. Er is geen hond meer over die echte racistische motieven er op na houdt. Natuurlijk zijn er wel vooroordelen, maar die hebben niets te maken met racisme. Een goed voorbeeld zijn de ‘Polen’; iedereen houdt extra afstand in de auto ‘omdat ze waarschijnlijk dronken zijn’, maar dat heeft niets te maken met racisme. De reden dat wij dat soort vooroordelen hebben is omdat wij ‘met zijn allen’ de ervaring hebben dat Polen meer drinken dan wij ‘normaal’ vinden in onze maatschappij. Het gaat hier om verschillen in waarden en normen, niet om racisme.

Het probleem zijn niet de ‘buitenlanders’, maar juist de Nederlanders die zich een heilige missie hebben voorgenomen om Nederland te bevrijden van het enorme juk van racisme, dat er volgens hun nog steeds is.

De Nederlandse maatschappij heeft het op zich genomen om zich aan te passen naar elke invloed van buitenaf. Nederland lijkt zich te schamen voor haar eigen samenleving, en staat niet meer voor haar eigen waarden en normen. Heeft iemand er moeite mee? Passen wij ons moeiteloos aan. Het eindresultaat is dat we een samenleving hebben waarin de waarden en normen niet meer de onze zullen zijn. Nu al voelen Nederlanders zich steeds meer ontheemd.

Wanneer nu ook ‘onze’ Piet in Spanje moet blijven, denk ik dat ik hem maar eens permanent ga bezoeken. Voor de Nederlandse gezelligheid hoef ik het niet meer te laten. Of ik vertrek naar een Arabisch land waar ik Nowruz kan vieren, een directe kloon van het Sinterklaasfeest, inclusief een echte ‘halal’-Zwarte piet!