Een laatste stuiptrekking van het seizoen. De bladeren aan de bomen begeven hun ziel langzaam door het septemberlicht. Kruidige geuren komen los uit de vochtige bosgrond. Er hangt een nevel die de wereld in een spookdecor hult. Muisstil, wachtend op de laatste warme zonnestralen houdt al het leven nog even hoopvol het gezicht omhoog naar de hemel. Leven is loslaten, zoals de bladeren van de bomen vallen in de tijd van afscheid. Inleveren, terugtrekken, overdenken. September is voor mij de mooiste maar tegelijkertijd de zwaarste maand van het jaar.

De schaduwen groeien naarmate de wereld verder gaat. De laatste zomerse dagen worden met volle teugen genoten op overvolle terrassen. Ook al liggen de pepernoten al in de schappen, niemand denkt aan morgen. We staan nu nog niet kleumend van de kou buiten de kroeg te roken. We glijden nu nog niet uit over centimeters dik ijs, gladgetrapt en gereden door velen. Niemand heeft al zin in stamppotten met worst of het laatste deel van de film ‘de Hobbit’. De glühwein lijkt een misselijkmakend drankje, hier in de laatste zucht van de zomer. Late uurtjes in de tuin bij de vuurkorf zorgen voor een langzaam mijmerend afscheid van de warmte en het licht.

Melancholie hangt zwaar maar comfortabel in mijn hoofd. Sepia kleuren vervangen langzaam de kleuren van het volle leven. Mijn ademhaling word dieper, mijn blik trager. Met de zomer op zijn sterfbed kom ik tot leven. Alles lijkt voor het laatst. Het bijna verliezen van iets is intens. Elk uur dat ik binnen ben lijkt een verloren uur. En voor ik met mijn ogen kan knipperen breekt mijn verjaardag aan. Deze dag betekent niet alleen een verjaardagsfeest. Het is ook een moment van bezinning, liefde delen en terugkijken op alle dagen die zijn geweest. Om dan, na het feest tussen de lege bierflesjes en volle asbakken, in mijn schommelstoel te kruipen en dat blues-gevoel te omarmen met mijn warmte en mijn ziel.


evil-ine

Columns persen zich zo af en toe uit mijn hoofd, het is dan alsof mijn vingers een eigen leven leiden. Ik hou van schrijven recht uit mijn hart. Het is inspirerend om andermans werken te lezen. Ik hoop dan ook op mijn beurt iets toe te voegen. Wat mij doorgaans inspireert: oude thrashmetal, een goed boek van o.a. Bernlef, Sara Kroos, Dimitri Verhulst, stilte, mensen en hun verschrikkelijke menselijkheden en alle mooie pure dingen van het leven.

17 reacties

Pierken · 24 september 2014 op 19:42

Doorleefd beeld, Evil-ine. Je gooit veel op een hoop, zodat ik moet zoeken bij het schiften binnen jouw emoties van wie september nou eigenlijk is voor je. Het geeft mij het gevoel dat je nog aan het ordenen bent, terwijl je al klaar bent met schrijven. Er zit veel in deze relatief korte column. Met name mineur en weemoed. Zo lees ik ze graag :yes: . Klein dingetje: ijs trap je niet ‘glad’ en wordt ‘bereden’ (door velen).

troubadour · 24 september 2014 op 21:14

Heel, héél veel van het goede, van het mooie. Genoeg om een lang literair hoofdstuk te voeden.

Spencer · 24 september 2014 op 22:43

:yes:

trawant · 25 september 2014 op 00:35

Het is wel erg veel in een keer Evil-ine, de beelden en emoties buitelen over elkaar heen. Net als de seizoenen. Afscheid van de zomer, herfst in de lucht, prelude op de winter. Maar daardoor zegt het stukje me eigenlijk niet zoveel. Het wordt ( we mogen hier streng zijn) naar mijn idee een opsomming van clichés.
Als je de stemmingen zo dik aanzet verwacht ik eigenlijk dat jij er zelf achter vandaan komt. Waarom is september voor jou de zwaarste maand, waarom zo melancholisch?
Maar dat blijft in deze ( best aardige) barokke
beschrijving verborgen.

Meralixe · 25 september 2014 op 08:03

Gelukkige verjaardag? :rose:
Inderdaad, te veel slagroom, een poging om het eens over een andere boeg te gooien die niet zo best geslaagd is. 🙂

Mien · 25 september 2014 op 09:28

Ik heb het idee dat het erg hard waaide in je hoofd bij het schrijven van de column. Daarnaast een hele zoektocht naar het vinden van de juiste bewoordingen voor de wind. Iets too much voor mij. En ja, daar komt ie weer, less is more.

pally · 25 september 2014 op 10:05

Het is al in andere bewoordingen gezegd: too much en daardoor werkt het ook bij mij niet, Evil-ine
b.v. volle teugen en overvolle terrassen, vlak achter elkaar.
Ja, een overvolle column die op dieet zou moeten. Misschien een leerobject om even flink in te gaan schrappen? Dit durf ik wel te zeggen omdat ik al veel goede stukjes van je heb gelezen.

evil-ine · 25 september 2014 op 15:31

Ten eerste bedankt voor jullie openhartigheid. Niemand heeft hier iets aan leugentjes voor bestwil.

Ten tweede is het voor mij nog steeds een leerpunt om navolgbaar te schrijven voor ‘iedere’ lezer. Deze column (zoals Mien zegt) komt voort uit een of ander storm in mijn hoofd en dan buitelt e.e.a. over elkaar. Moeilijk te beschrijven omdat ik mezelf en mijn gevoel soms niet in woorden kan vatten.

Ten derde 🙂 ik denk dat het een beetje eng is om achter dat verhaal uit te komen om meer van mezelf te laten zien. Nog wel. Misschien een herschrijving en zoals Pally zegt; schrappen van een paar dingen…

Ten vierde, vandaag ben ik jarig. Thanx Meralixe!

    Spencer · 25 september 2014 op 15:35

    :present: Hoe oud geworden?

      Meralixe · 25 september 2014 op 17:57

      :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose: :rose:

      Mooi hoe je omgaat met ‘negatieve’ kritiek. 🙂

Dees · 25 september 2014 op 15:45

Happy b-day evil lady!

Voor mij mist het tussenstuk. Maar verder zitten er juweeltjes tussen. In de tweede alinea met name. Het is een dunne lijn soms tussen meeslepend en groots en pathos. Ik vind niet dat je er helemaal overheen valt trouwens.

Voor mij geldt dat ik nooit over iets persoonlijks schrijf waar ik onvoldoende afstand van heb kunnen nemen. Maar of ik dat als tip wil poneren weet ik eigenlijk niet.

Veel plezier tussen de korven, biertjes en peuken. En succes met de melancholie.

Suus · 25 september 2014 op 18:16

Blues moeten uit je tenen komen, bagger, smeerput en vooral geen te mooie woorden of zinnen, hoe goed bedoeld ook. Bij blues mag je janken en vloeken. ik zou zeggen: gooi er een oktober bluesje tegen aan en spuug het uit.

Ferrara · 25 september 2014 op 20:19

Een heel ander schrijven dan we inmiddels van je gewend zijn.
Er is al veel over gezegd.
Daarom laat ik het bij een hartelijk gefeliciteerd!

pally · 25 september 2014 op 22:53

gefeliciteerd! :kissed:

evil-ine · 26 september 2014 op 13:30

Dank jullie allemaal!

Overvloedige tips, verschillende invalshoeken, TOP.

O en de blues viel reuze mee, ik had het er denk ik al een heel eind uitgegooid met het schrijven over de melancholische taart met teveel slagroom :-)) En het feestje was superdesuper gisteren!

@ spencer: dat is (nog) geheim 😀

trawant · 26 september 2014 op 22:44

Kijk aan, gisteren jarig..te laat dus maar alsnog van harte!!!

    evil-ine · 27 september 2014 op 13:00

    Dank je! Gisteren op mijn werk hebben ze (meerstemmig) voor mij gezongen haha :laugh: Leuk ook hier, alle felicitaties.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder