Sprakeloos

Op het terras van een café koos ik een tafeltje in de zon. Hoewel het pas elf uur in de ochtend was, had ik meer trek in een biertje dan in koffie. Dat kun je wel eens hebben op Tenerife als het een warme dag is.
Een meter of vijf verder zat een echtpaar dat ik rond de zestig schatte. Afgaande op hun uiterlijk trok ik de conclusie dat ze tot de lokale bevolking behoorde. Zij nam af en toe een slokje koffie en deed iets met een haakpen. Hij las een krantje en nipte met tussenpozen van een biertje. Tijdens het handwerken praatte de vrouw voortdurend in op de man. Mijn kennis van het Spaans is pover. Helemaal als het snel wordt gesproken én in dialect.

Om het ‘gesprek’ te kunnen volgen moest ik het dus doen met non verbale communicatie. De vrouw was daar zeer bedreven in. Terwijl ze de haakpen af en toe losliet, wees ze herhaaldelijk met een priemende vinger in de richting van de man. Het gebaar werd steevast bekrachtigd door vervolgens met dezelfde vinger op het tafeltje te tikken. Als afsluiting van haar betoog maakte ze met de duim een gebaar over haar schouder. Lifters proberen op deze manier een auto te laten stoppen, maar de vrouw doelde kennelijk op een achterban die onderdeel uitmaakte van haar betoog. Het was overduidelijk dat het allemaal de schuld was van de man. Met een wegwerpgebaar, zoals handballers doen om een bal naar achteren te spelen, sloot ze haar tirade steeds af.

De man reageerde niet en bleef onverstoorbaar zijn krantje lezen. Toen de serveerster een vers biertje voor hem neerzette, keek hij haar vriendelijk aan en wisselde een paar woorden. Het meisje glimlachte en wendde zich vervolgens tot de vrouw, kennelijk om te vragen of zij ook nog iets wilde bestellen. Zonder op te kijken verwierp zij de suggestie. Nadat ik een tweede pilsje had besteld, schoof een ander stel aan bij de handwerkster en de krantenlezer.

De man droeg een snorretje, alsof het met een penseeltje was aangebracht.  Zij leek als twee druppels water op de vrouw met het haakwerkje. Zusters en zwagers, concludeerde ik.
De mannen gingen dicht bij elkaar zitten, terwijl ze hun stoelen wegdraaiden van de vrouwen. Ze begonnen een drukke conversatie, waarbij ze dezelfde handgebaren maakten als de vrouwen. Na een betoog onderstreepten ze hun verklaring met het over elkaar slaan van de armen en een resoluut knikkend hoofdgebaar. De vrouwen keken af en toe hoofdschuddend naar de mannen en raakten elkaar daarbij aan om hun uitlatingen fysiek te bezegelen.

Hoewel ik zin had in nog een biertje besloot ik af te rekenen en een wandeling te maken. Drie pilsjes vóór het middaguur leek me wat veel. Zelfs op Tenerife! Terwijl het dienstertje het bonnetje toeschoof, keek ze me vanuit haar ooghoeken glimlachend aan. Kennelijk had ze mijn ‘voyeurschap’ in de gaten gekregen. Ze sprak Engels en zei, terwijl ze over haar schouder keek: “That’s the reason why I am single!” Ik knikte begrijpend en gaf een royale tip voor haar ontboezeming.

Omdat de wandeling mij dorstig had gemaakt, besloot ik op een ander terrasje een plaats in de schaduw te kiezen en toch maar dat derde biertje te nemen. Een paar meter verder zat een echtpaar dat ik rond de vijftig schatte …