Thuiswerk

Mijn ma zat ijverig te tokkelen op haar toetsenbord. Slavend over brieven van malcontenten en uitgebluste werkers die vragen wanneer ze de gezegende leeftijd bereikt zouden hebben om op pensioen te gaan. Het is slecht gesteld met de werklust in België. De besparingen van de regering hebben stevig ingehakt op het moreel. Uitbollen met een looprekje, niemand ziet dat zitten. Ik neem het er van. Op de invaliditeit staan met een manische depressie gemixt met schizofrenie, ik kan het je warm aanraden. Behalve als je als een gek een week van hier naar daar springt zonder eten of slaap. Of het omgekeerde, dat je jezelf te pletter vreet en met achttien uur per dag aan rust nog niet toekomt. En dan zijn er natuurlijk ook die fijne stemmen in je hoofd die je compleet paranoïde maken. Ook gaan je hersens eens per jaar op vakantie en krijg je een dijk van een psychose. Jaja, je moet er iets voor over te hebben. Voorts ben ik geen klager, ik neem het leven zoals het komt. Dat was vroeger wel anders. Wakker liggen met allerlei doemscenario’s in je hoofd. Ik was een angsthaas eerste klas. De schrik om gepest te worden of afgevoerd te worden in de boeien. Het zijn maar een paar voorbeelden die ik opnoem. Maar daar ben ik van afgestapt. Ik lig niet meer te luisteren naar elk geluidje die de komst van een tot de tanden gewapende inbrekende moordenaar inluidt. Het enige minpuntje in mijn bestaan is de eenzaamheid, ik vind het fijn dat door de spoorwegstakingen, een haast maandelijks terugkerend fenomeen, mijn ma nu thuis werkt. Veel wordt er dan wel niet gezegd maar het helpt te weten dat er iemand is. Vandaag komen ze met pa zijn inktpatronen voor zijn printer. Hij kocht een goedkoop stuk rommel die inkt vreet. Het is tevens een grote verspilling, als er één kleur op is gooi je een inktpatroon die nog één vijfde gevuld is weg. Onze ecologische voetdruk is er één die Godzilla had kunnen gemaakt hebben.

Waarom zouden we ons ook maar iets van het milieu aantrekken, laat die verzameling bomen en planten zich waar dieren in hij huizen zich immers iets gelegen liggen aan ons?Joke Schouvlieghe zei het. Bomen dienen om gehakt te worden. Dat zorgde voor furore. Een politieker mag geen scheet laten of het haalt de koppen. Dan heb ik het toch moeilijker met Kris Peeters zijn beschuldiging dat we allemaal boven onze stand leven. Oh ja, welgestelde minister? Misschien op jouw troon, maar hier is het moeilijk om de touwtjes op het einde van de maand aan elkaar te knopen met momenten. We verdienen dan ook geen vijfduizend euro om een beetje de onnozelaar uit te gaan hangen in het parlement. En we kijken meewarig naar Villa Politica waar jullie als een bende kleuters zitten te ruziëen. Debateren noemen ze dat. Stelletje randmongolen.

Maar ik ga afsluiten, de computer zijn batterij is nog maar halfvol nu mijn ma de stroom voor haar eigen laptop heeft toegeëgend en ik dien nog tal van erotische prentjes en filmjes te keuren. Af en toe je flurk in een flamoes stouwen zou dat euvel een halt toe kunnen roepen maar ik ben te gierig om naar de hoeren te gaan.