Een gedicht dat ik een dag voor de bekende foto van het jongetje op het Turkse strand schreef en publiceerde. Het zet aan tot het nadenken over ons leven, wat wij hebben en wat anderen moeten ontberen: “In vrijheid van het leven genieten zoals wij dat willen”. Tweetalig uitgevoerd, als een mondiaal signaal van onze liefde!
uitgestorven
valies en kabassen
kleding en proviand
reisdocumenten en foto’s
zelfs kinderen
spoelen aan
hoeveel langer
zal deze onmenselijke
opzettelijk gekozen
vlucht voor vrijheid
blijven bestaan
zocht leven
op het water
vond echter
uitgestorven
slechts de dood
desolated
bags and suitcases
clothes and victuals
travel documents and photographs
even children
wash along our shores
how much longer
will this inhuman
deliberately deployed
flee for freedom
subsist
searching for live
up on the water
to end up
desolated and abandoned
only to find dead
© Rolf van der Leest
5 reacties
Mien · 8 september 2015 op 08:17
zocht leven
op het water
vond echter
uitgestorven
slechts de dood
Mooie zin! Knap geschreven gedicht.
Nice sentence! Lean poem!
troubadour · 8 september 2015 op 09:28
Waardevolle bijdrage in het bewustwordingsproces dat wij allen doormaken.
trawant · 8 september 2015 op 13:54
Prima gedicht, alleen de zelf feliciterende inleiding staat me tegen.
Dees · 9 september 2015 op 08:13
Laat het ‘ons’ liever achterwege, zelfs als ik het vind, wil ik het niet meer vinden als iemand ongevraagd als mijn spreekbuis optreedt. Het is zo aanmatigend.
Ik vind het verschrikkelijk hoe die foto beblablablaad wordt. Je ziet de foto niet meer en hoort de woorden niet meer. Wat overblijft is dan het eerste moment van zien en het oprechte gevoel dat daarbij hoort. Sorry, ik misbruik in zekere zin jouw ongetwijfeld oprechte stukje om een grotere mening neer te plempen. En dat is niet helemaal eerlijk tov jou.
pally · 15 september 2015 op 10:59
Ook ik ben allergisch voor het ‘wij’ en dat bepaalt dan helaas de sfeer waarin ik een stukje bekijk. Hoewel het een goed gedicht is.