Voor de moeite

Omdat ik er al veel over gehoord had, veelal in positieve zin, heb ik mij onlangs ook maar eens aan het lezen van ‘Van Dale Groot’ gezet, en ik moet zeggen dat het mij niet meegevallen is. Dat begon al met het formaat en het gewicht van het boek: het is te zwaar en te omvangrijk om lekker in de hand te liggen en ook de grafische vormgeving nodigt niet echt tot lezen uit. Als ervaren lezer liet ik me hierdoor niet weerhouden en begon ik aan mijn poging om het boek tot mij te nemen. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: het is bij een poging gebléven.

Het is mij niet duidelijk geworden waarom anderen zo enthousiast over deze ‘klassieker’ zijn, want het verhaal – voor zover men daarvan kan spreken – komt moeizaam op gang en de personages blijven vage schimmen en komen nergens tot leven.

Ook is moeilijk te bepalen waar de schrijver eigenlijk heen wil omdat hij van het ene naar het andere onderwerp vlindert zonder dat van enige samenhang sprake is. Verder wordt de aandacht afgeleid door allerlei vreemde zaken: zo begint iedere zin met een dik gedrukt woord dat de eerste tientallen bladzijden met een ‘a’ begint. Kon de schrijver geen andere letters vinden of bedoelt hij er iets diepzinnigs mee? Indien het laatste het geval is dan is mij volkomen onduidelijk gebleven wat dat dan zou kunnen zijn. En zo zijn mij nog veel meer zaken opgevallen die ik niet kon plaatsen en het lezen tot een kwelling maakten, maar de moed ontbreekt me deze op te sommen.

Ik heb het boek doorgeworsteld tot ‘g’ van ‘genoeg’ en vervolgens de pijp aan Maarten overhandigd. Het krijgt van mij – mede gezien de vrij pittige prijs – niet meer dan 1 ster. Voor de moeite.