Vuurwerk…

Met stijgende verbazing hoorde ik het gezwam aan van ouders die geen nagel hebben om aan hun kont te krabben, maar wel hun kinderen voor enige tientallen euro’s per haardos aan vuurwerk doneren. Met een volgepropte plastic tas de straat opsturen om vooral het leven van buren twee straten verderop te vergallen. Of de verhalen van de ritjes naar België waar je van die prachtige rollen duizendklappers kon kopen. En waarvan Piet van Annie er acht van had gekocht en die nu in het schuurtje lagen te wachten op de komst van de kleinkinderen waarvan de jongste inmiddels al vijf was en het fantastisch vond. Hij mocht er dan ook één aansteken… Samen met opa.

Ook ene Arie kwam los. Na drie borrels had hij zijn hersencellen wel op het voor hem hoogst haalbare niveau gezet. Hij schoof naar het puntje van de stoel en begon toen over de lawinepijlen van kleinzoon Arend. De lawinepijl kwam uit de militaire dump, wist hij. En het gaf een enorme knal. Zo hard, dat je de ramen voelde trillen. Maar echt gevaarlijk waren ze niet want ze werden uiteindelijk in de Alpen door de overheid gebruikt. En dus vast wel goedgekeurd. “Bovendien is er hier helemaal geen gevaar voor lawines, we hebben een groene kerst dus waar hebben we het over”, grapte hij. Er werd geschaterd. Die Arie.

Ik probeerde nog iets over het risico op oog en vingerletsel. Dat er elk jaar weer meer mensen naar de eerste hulp moesten. Het werd weg gelachen. Ene Wesseley maakte nog het sukkelgrapje door drie vingers omhoog te houden en “vijf bier voor de mannen van de houtzagerij te bestellen”. De verjaardag kroop verder met het nieuws rond de vondst van levensgevaarlijke explosieven in de kruipruimte van een woning. Daarbij werd er vooral gediscussieerd over het feit dat het was gevonden. En dat het erg stom was van de eigenaar dat ie zich “had laten pakken”.

Het gezwam ging verder en ik nam afscheid. Had voldoende beleefdheid getoond. Terwijl ik naar huis reed moest ik aan de veiligheid van mijn eigen kleinkinderen denken. Misschien zouden we in dit land tijdens de decembermaand eens wat minder moeten zeiken en zeuren over de zwarte Piet en energie steken in een discussie waar de mensheid uiteindelijk echt iets aan heeft: een algemeen verbod op vuurwerk. Kan de visite tijdens de volgende verjaardag misschien eens over echt belangrijke zaken lallen. Tenminste, als ze vóór die tijd al niet collectief zijn ontploft..

Brompot