Woensdagavond, half acht. Het is donker, guur en het regent een beetje. Samen met mijn lief zit ik in de auto, onderweg in Rotterdam. De radio speelt en ik ben een beetje in gedachten verzonken. Mijn lief heeft het talent om de mooiste muzieknummers te verzamelen, en terwijl we onderweg zijn, draait een CD met een compilatie van zijn hand. November Rain is voor mij een hoopvol en mooi nummer, evenwel zonder enige specifieke lading. We praten weinig, allebei genietend van de muziek. Halverwege de rit valt me iets op. Bovenop het gebouw van een er niet toe doende verzekeringsmaatschappij staat in rode neonletters een citaat van Lucebert: “Alles van waarde is weerloos”.
Na een week waarin de herdenking van Theo van Gogh en zijn ideeën centraal stond, en ik moest nadenken over mijn toekomst en daar ook bepaalde beslissingen in moest nemen, komt de combinatie van het citaat van Lucebert, het nummer November Rain en de aanwezigheid van mijn lief als een soort filosofische golf over me heen rollen. Ik kan er niets aan doen, maar mijn gedachten nemen een vogelvlucht, waarbij allerlei gebeurtenissen van de afgelopen week de revue passeren.
Alles van waarde is weerloos. Of dat nu grote en soms maatschappelijke onderwerpen betreft, zoals vrijheid van meningsuiting of algehele verdraagzaamheid ten opzichte van elkaar, of juist kleine en meer persoonlijke dingen of personen. Een geliefde, familie of vrienden, al die mensen die je niet zou willen missen. En als ik verder denk, zijn ook meer abstracte dingen het waard om beschermd te worden, zoals plezier in het leven en het genoegen van een alledaagse tevredenheid.
Alles van waarde is weerloos, dat zeker. Maar ook absoluut de moeite waard om te beschermen. Als iedereen daar zijn steentje aan bijdraagt, komen we een heel eind.
~ Kirsten van Croonenborgh ~
4 november 2009
5 reacties
Avalanche · 13 november 2009 op 13:24
Mooi debuut!
[quote]Ik kan er niets aan doen, maar mijn gedachten nemen een vogelvlucht, waarbij allerlei gebeurtenissen van de afgelopen week de revue passeren.[/quote]
Had er een paar genoemd, nu blijft het een beetje abstract. Maar wel mooi! 🙂
Emiliever · 13 november 2009 op 17:03
Ik sluit me helemaal aan bij Avalanche. Inderdaad een mooi debuut en jammer van die gebeurtenissen waar ik inmiddels gewoon nieuwsgierig naar ben!
Misschien een idee voor een volgende column?
KawaSutra · 13 november 2009 op 21:51
Eigenlijk heb je best al het één en ander opgesomd. Maar toch zijn juist ook de kleine dingen het waard om genoemd te worden. Dat maakt een column weliswaar heel persoonlijk maar je raakt dan juist de gevoelige snaar van herkenbaarheid waardoor je de lezer aan je bindt.
Evenzogoed een prima debuut.
LouisP · 13 november 2009 op 22:57
K.
mooi stukje, en de gebeurtenissen van de week die niet worden beschreven vind ik juist passend in de sfeer van het verhaal
L.
DACS1973 · 14 november 2009 op 11:04
Waarom is November Rain voor jou een hoopvol(stemmend) en mooi nummer? Waarom zorgt het voor die filosofische golf die over je heen rolt? (Overigens kun je beter een filosofische golf over je heen laten rollen dan een Volkswagen Golf). In wezen had je kunnen volstaan met ‘Mijn lief draait een mooi liedje’. De titel noemen voegt hier niks toe, want aan de inhoud van het nummer besteed je verder geen aandacht.
[quote]Alles van waarde is weerloos, dat zeker. Maar ook absoluut de moeite waard om te beschermen[/quote]
Hoezo ‘maar ook’? Het ene vloeit toch juist uit het andere voort? Van een tegenstelling is hiet toch helemaal geen sprake? Ik zou daarom niet zeggen: ‘maar ook’, maar: ‘dus’!