Een van de eerste mensen die ik in mijn buurt ontmoet, is Willem. Willem uit de wijk. Dat laatste heb ik er niet bij verzonnen, dat is de manier waarop hij aan zichzelf refereert om te verhelderen wie hij is. Ik vertel hem niet dat zijn schelle stem hem al redelijk uniek maakt.

Zara uit de suburbs wil niet onaardig zijn.

Willem uit de wijk houdt de plaatselijke politiek in de gaten. En echt, dat doet hij goed. Zo is hij er recent achter gekomen dat onze straat in de stukken genoemd wordt als de straat die binnenkort als randweg van het dorp zal moeten dienen. Willem heeft na zijn ontdekking de hele wijk gemaild, “WE ZIJN ER INGELUIST” staat vermeld als onderwerp. In de mail heeft hij een uitgebreide beschrijving opgenomen van hoe de bijbehorende stukken voor de raadsvergadering te vinden zijn. Willem heeft waarschijnlijk niet veel op met hyperlinks, maar des te meer met stappenplannen die precies uitleggen op welke plek en zelfs met welke muisknop je iets aan moet klikken.

De eerste complimenten volgen al snel. Hij wordt uitvoerig bedankt voor zijn oplettendheid. Het duurt niet lang of hij meldt zich aan als spreker in de raad. Hij knutselt zijn mening in elkaar met PowerPoint en als je eraan voorbijgaat dat de jaren negentig een paar decennia voorbij zijn, doet hij dat best aardig, met pijltjes, poppetjes en wolkjes. Ook heeft hij een in Paint bewerkte foto van de straat eraan toegevoegd. Hij wilde de straat smaller doen lijken dan hij is en dat is hem zeer aardig gelukt. Jammer van het bordje met de straatnaam, waaraan zijn wegversmalling is af te lezen. Of juist niet, het bordje is namelijk zo in elkaar geperst dat de straatnaam nagenoeg onleesbaar is.

Als grote ontdekker van de raadsplannen blijven de complimenten voor Willem binnenstromen en ontvangt hij input van anderen. Een handige buurvrouw verwerkt alle input van buurtbewoners in een overzichtelijk A4tje, met de argumenten tegen de randweg verzameld onder categorieën als veiligheid en toerisme. Dat bevalt Willem toch iets minder. Willem is inmiddels dusdanig aan het Willemen, dat hij die keurig uitziende samenvatting terzijde schuift en te elfder ure een alternatief stuk in elkaar knutselt met Word, dat hij ons weer allen toemailt als samenvatting.

‘Risico = kans * gebrek aan veiligheid’ is een zin die ongeveer 15 keer in het stuk terugkomt. Een andere highlight uit het document is: ‘ga toch sparen voor een nieuwe weg’, een zin die iedere keer met een wisselend aantal uitroeptekens wordt benadrukt.

De complimenten blijven deze keer uit.

Zijn mail achteraf doet verslag. Willem heeft zijn Powerpoint uitgedeeld en heeft daarnaast zijn wiskundige risicoformules aan de man proberen te brengen als hand-out. Maar, zoals hij ons in de mail mededeelt, ze hebben die papiertjes allemaal laten ‘leggen’, terwijl pas in de volgende vergadering verder gestemd gaat worden.

‘Het is ook altijd hetzelfde met Piet Politiek’, voegt hij daaraan toe. ‘Luisteren, ho maar’.

In de afsluiting van de mail, zoekt hij nog even een nagenietend spotlightmoment. ‘Ik kreeg veel applaus’, schrijft hij. ‘Veel meer dan andere sprekers’. Ik geloof hem graag en klik de mail snel dicht na zijn afsluiter: ‘hartgroet van Willem (uit de wijk)’. Walvis, roept mijn brein me onwillekeurig toe. Willem Walvis. Uit de wijk.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

Meralixe · 29 juni 2016 op 13:38

Welkom op column x.
Het is even wennen maar het kan wel goed komen. Jeugdige Nederlanders veronderstel ik, schrijven nu eenmaal anders dan oudere Vlamingen.

arta · 29 juni 2016 op 14:15

Welkom hier, Zara!

Je zet die walvis kleurrijk neer, ik zag hem gáán!

Je schrijft lekker!

NicoleS · 29 juni 2016 op 15:26

Goed debuut. Welkom hier ?

Esther Suzanna · 29 juni 2016 op 19:09

In mijn wijk woont ook een Willem. Die heeft een eigen bankje met zijn naam erop. Gekregen van alle inwoners. Verder regelt hij vanaf zijn bank het verkeer in het dorp. Dat denkt hij tenminste.

Leuk stuk!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder