What the fuck maakt het allemaal uit??

Op de verjaardag van buurvrouw Gré Witje, voormalig echtgenote van de grootste hedendaagse Schriftgeleerde, heer Wiebe, mijn oude vriend en strijdmakker, begint iemand een discussie die het hele verjaardagsfeest van Gré op z’n kop zet.

Het begint met een opmerking van overbuurvrouw Hendrika-Johanna Lampenscherf en is gericht aan Wiebe die,  ondanks alles,  innig bevriend is gebleven met Gré.

‘Ik zag gister een man dood op straat neervallen,’ zegt Henkdrika. ‘Ik ben er nog helemaal kapot van. Ik schaam mij niet om te zeggen dat ik direct erg moest huilen. Zo aangrijpend!’

De ach en wee’s buitelen over de tafel. Alleen Wiebe zwijgt. Vertrekt geen spier.

Hendrika ziet het en vraagt aan Wiebe waarom hij niet reageert. Wiebe kijkt haar aan: ‘Wil je medelijden van mij, Hendrika? Die krijg je niet, mocht je dat denken.’

Opgetrokken wenkbrauwen alom.

‘O,’ antwoordt Hendrika met een aankomend vertrokken gezicht, ‘je zou wel anders piepen als je er bij was geweest.’

‘Ach,  zegt Wiebe,  ‘voor jouw gemoedsrust,  ik zou ook niet reageren als iemand erbij had staan lachen toen die man dood neerviel. Ik bedoel, lachen of huilen, what the fuck maakt dat uit. De man is dood. Punt. Dat is de grap, iedereen gaat een keer dood. Het gaat erom hoe je er naar kijkt. Het gaat erom dat je alles accepteert wat het leven op je bordje deponeert. Huilen of lachen hebben beide geen invloed op het voorval.

Geschokt stilzwijgen.

‘Nou, ik vind het verschrikkelijk,’ roept Hendrika.

‘Kende je die dode man?,’ vraagt Wiebe

‘Nee,” antwoordt Hendrika. ‘Maar dat maakt niet uit.’

‘Oke, dus je barst ook in huilen uit als je hoort dat er een Eskimo moeder van zes kinderen in het Noordpoolgebied, ineens dood is neergevallen?’

De tafel zwijgt. De mensen er omheen ook.

‘Maar als het een troost is,”  zucht Wiebe, ‘ vroeger dacht ik ook zo als jij. Dan droeg bijvoorbeeld iemand een groene trui. Dat betekende verder niets,  maar toch vertrouwde je het niet .’

De tafel zwijgt nog steeds. De grootmeester sprak.

 Elf oktober, 24 graden. 
Buiten vallen de mussen van het dak.  Dood of levend. What the fuck maakt het allemaal uit..
Je accepteert het gewoon…..wat moet je anders.