Mijn zogenaamde vrienden hadden een verrassing voor mij. “Trek je pak aan, we gaan uit!” Tetterde Dave door de telefoon. “Klinkt goed,” dacht ik. Een avondje entertainment kan ik altijd wel waarderen. Nadat ik mezelf nog eens trots in de spiegel bekeek met een ‘je ziet er goed uit in je pak, jongen’-blik, werd er op de deur geklopt. Helemaal goed zag ik het niet, maar wat er voor de deur stond leek op een mislukt laboratorium opdrachtje. Het was een vogel, maar dan een hele grote. Het was Pino! Shit, helemaal vergeten, de gay parade onder de grote rivieren is weer begonnen. Mokkend en vloekend sta ik met mijn armen over elkaar voor de spiegel. “Ik wil niet! Ik wil niet! Ik wil niet!” Stripfiguren die een jaar lang sparen voor deze fakevertoning. Of is het niet fake als je iemand anders speelt?! Als de homo’s in Amsterdam hun parade niet mogen hebben, dan de zachte G(ay)’s ook niet! mijn mening is bekend bij mijn, vanaf nu tot vijanden gebombardeerde, vrienden. Ze proberen me over te halen. “Brigitte en Denise zijn er ook. Die hebben altijd zin in een Mc Chicken,” zegt Kees met een knipoog. “Ja, jij hebt makkelijk praten met je stoere Batman-pak,” reageer ik geïrriteerd en ik kijk naar mijn aanstaande uniform. Een klein beetje blij was ik wel dat mijn broer deze keer het Calimero-pak had genomen. Die eierdop op mijn hoofd staat mij gewoon niet.

Dave startte zijn car-naval en was klaar om ons te vervoeren. Na een moeizame autorit, probeer de auto maar eens op de weg te houden als je in Tinkywinky zit, kwamen we aan bij de discotheek. Bij de deur zag ik dat er toch nog wat feestende mensen werden geweigerd, echt slim om als Marokkaan verkleed te gaan is het natuurlijk niet. Gelukkig werden er ook nog wat koeien geweigerd, omdat ze niet verkleed waren. Met Pino als leider kom je natuurlijk wél altijd binnen.

Meteen viel mijn oog op haar. Treurend en behoorlijk overstuur zag ik haar zitten op een kruk. Zichtbaar teleurgesteld over het feit dat ze niet kon meelopen met de polonaise. Geen moment had ze er bij stil gestaan dat lopen in een zeemeerminnen pak niet mogelijk was. Alsof het allemaal niet erg genoeg was, ging er een piraat naast haar zitten. Ze probeert weg te zwemmen, maar de piraat haalt zijn vriendjes erbij. Ik zie het allemaal voor mijn ogen gebeuren. Ik wil haar helpen, maar besef dat ik met mijn tweety-pak niet echt stoer over kom. De held spelen zal wel op niets uit lopen. Tweety en de kleine zeemeermin, ik heb ze eerlijk gezegd ook nooit op een heftige liefdesscène kunnen betrappen in het ‘echt’. Het feest is alweer voorbij, want ik kan mijn droomvis niet meer vinden.

Na me van mijn sportieve kant te hebben laten zien door met de jongens mee te gaan, ben ik nu toch echt weer uit mijn hum. Batman versiert aan de lopende band, dames. Prins Carnaval spreekt het volk toe. Ik moet toegeven dat deze prins wél relaxt en losjes overkomt. Even verderop zie iemand met losse handjes. Tinkywinky moet een paar klappen verwerken, nadat hij wel erg op ging in zijn rol en iemand anders zijn hol … het is te flauw die laatste zin, het is carnaval-humor, de carnaval liedjes stijgen naar mijn hoofd. Ik word melig van de triestheid.

Spontaan ga ik staan en doe mee met de polonaise, ik kom helemaal los. Dan maar meedoen! Het bier is op en de glazen vliegen langs mijn hoofd, maar het maakt me niet meer uit. Ik heb lol. Verderop is er weer een opstootje. Echt handig was dat Olympische outfit van die jongen niet. Normaal staan mensen al op tenen, maar met ski’s onder je skipak, vraag je er toch echt om. Koud had hij het in ieder geval niet. Een andere atleet stootte al de volle bierglazen omver met zijn bobslee. Met bob en al werd ie de zaak uitgekegeld. En ik, ik blijf nog even!

De nacht was erg kort, om 2.00 uur schoot ik wakker. De rest van de nacht heb ik wél lekker gedroomd.


10 reacties

senahponex · 8 maart 2006 op 11:08

[quote]Tweety en de kleine zeemeermin, ik heb ze eerlijk gezegd ook nooit op een heftige liefdesscène kunnen betrappen in het ‘echt’[/quote]
Was weer gezellig het carnaval, volgende keer als Neptunus, of als Hengelaar.
Leuke weergave van je carnavals weekend 😀

DriekOplopers · 8 maart 2006 op 11:11

Heel goed een hysterisch tafereel beschreven. Gekkenhuis, daar in het Zuiden. Ik heb daar nooit veel van gesnapt. Was onlangs even in Dordrecht, en zag daar vanuit de stationsrestauratie ook buitengewoon vreemd als uilskuikens uitgedoste uilskuikens rondlopen…

Wat mij betreft geen “Bij Hoevelaken linksaf”…

Driek Norslopers

KawaSutra · 8 maart 2006 op 15:49

Ik heb het al gezien: aan mijn lijf geen polonaise! 😀

Mosje · 8 maart 2006 op 16:04

Ik sla carnaval maar over dit jaar. Of is het al geweest?

Mup · 8 maart 2006 op 19:34

Voor het eerst dit jaar een Caribisch carnaval meegemaakt, smaakte naar meer:-)
Leuke uitsmijter,

Groet Mup.

sally · 8 maart 2006 op 20:29

Hé Dicoverme, erg leuk beschreven dit waanzinnige carnavals verhaal.

groet
Sally.

Ma3anne · 8 maart 2006 op 20:34

Als ik er zelf tussen loop te feesten zie ik de waanzin niet en vermaak ik me uitstekend. Wanneer ik niet meedoe, snap ik er helemaal niks van.

Heerlijk verhaal!:-D

Li · 8 maart 2006 op 22:15

Vreemde vogels die carnavalvierders.
Leverde overigens wel een geinige lolumn op

Li

KawaSutra · 9 maart 2006 op 00:33

[quote]een geinige lolumn [/quote]
:laugh: :laugh: :laugh:

Troy · 9 maart 2006 op 01:52

Leuke column. Alleen vind ik de titel niet zo sterk en de laatste zin een beetje overbodig.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder