Een tijdje terug werden we uitgenodigd om te gaan eten met een groepje mensen bij iemand die ik nog nooit ontmoet had. We hadden haar ontmoet via internet, het medium wat zo anno de 21e eeuw is. Het leek mij een leuk mens, beetje artistiek, een beetje gek. Het groepje wat elkaar door en door kende, besloot de avond er voor om toch nog even onderling bij te praten, voor het geval dat dat tijdens het eten niet zou kunnen. Het bijpraten gebeurde onder een flinke borrel en veel gelach, waardoor we de volgende dag met een flinke kater en veel te laat richting de “nieuweling” reden. Onderweg belde ik haar maar even met de mededeling dat we er over een uurtje zouden zijn.
Beetje melig en druk kwamen we bij haar binnen, een huis met veel kleuren, half afgemaakte muurschilderingen. Onze gastvrouw is het vermelden waard, net als haar huis, vol met kleuren en een natuurlijke “warmte”.
Binnen no time voelden we ons thuis en schoven we aan, aan een goed gevulde dis, vol met zuidelijke exotische hapjes. Heerlijk!
Veel gerechten herkende ik en Hollands als ik ben, begon ik daar mee natuurlijk. Naast me zaten haar 2 kinderen, ook te smikkelen te smullen. Ik zag haar dochter iets op haar bord leggen wat ik niet direct herkende als iets eetbaars, maar het kind beet er smakelijk in en keek verheerlijkt. Dat was voor mij het sein dat het veilig was om ook te proberen.
Zonder enige aarzeling pakte ik het “bruine groene ding met vulling” en stopte het in mijn mond, ondertussen babbelend met de mensen aan tafel. Nu is het zo, dat ik altijd heb geleerd om niet met volle mond te praten, dus viel het de mensen en in het bijzonder de gastvrouw niet meteen op, dat er vanuit mijn richting geen geluid meer kwam, maar toen er langer dan 30 seconden geen woord meer over mijn lippen kwam, keek de gastvrouw mij aan. Als versteend beantwoordde ik haar blik. Mijn mond met alles wat er in zat, probeerde krampachtig een hartelijke glimlach te produceren. Mijn smaakpapillen waren compleet overstuur, een vieze, zurige smaak had bezit genomen van mijn mondholte. Kauwen durfde ik niet meer, uit angst dat er nog meer zurige verrassingen een aanval zouden doen.
De gastvrouw, vertelde mij dat het gerecht uit Tunesië kwam. Het was druivenblad gevuld met vlees of iets dergelijks en dat het heerlijk was, maar ze kon zich voorstellen dat ik er even aan moest wennen. Ik slikte de zooi door, probeerde nog enige beleefdheid in acht te nemen, maar haar opmerking, dat ik misschien aan de smaak zou moeten wennen en haar beweging om nog zoiets op mijn bord te leggen, was voor mij de doorslag om te zeggen dat ik het echt niet lekker vond en dat dat een understatement was.
De avond verliep met veel lachen en veel opmerkingen over druivenblad, wat uiteindelijk in het hilarische werd getrokken, tot ik op het balkon een grote ketel zag staan met een bordje er boven “Heksensoep”(*).
(*) [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=5618]Heksensoep[/url] geschreven door Arta
10 reacties
pally · 2 december 2006 op 17:19
Nou Bitchy, ik weet niet of het toeval is, twee columns over het zelfde etentje achter elkaar!
Een van de gastvrouw, een van de gast.
Tja, qua inhoud is de room er een beetje af, natuurlijk.
Misschien in het vervolg elkaar even bellen wie de bezoek-column schrijft……
Pally 😀 😀 😀
Estrella · 2 december 2006 op 22:15
:laugh:
Vanuit een andere hoek bekeken, leuk!
pepe · 2 december 2006 op 22:58
Wel lachen deze reactie column.
Gaan jullie nog vaker koken voor elkaar? Of wordt het voortaan samen schrijven, kan ook leuk zijn.
Gelukkig heeft het aan jullie vriendschap geen schade gedaan.
Trukie · 3 december 2006 op 01:02
Het lijkt in de mode. Ik heb net de boeken onderhanden van het schrijversduo Van Sambeek. Twee aan elkaar gewaagde dames die tegenover elkaar aan een tafeltje met twee laptops boeken hebben gefabriceerd.
Nu dus ook duo-colums.
Zoek de verschillen zou ik zeggen.
P.S.
Koreander is ook niet aan mij besteed
Dees · 3 december 2006 op 09:24
Nou ja, een ding is duidelijk. Als je tegen iemand die je net kent kunt zeggen dat een gerecht niet lekker is, dan zit de rest van de klik wel goed. Grappig dolmaduoding.
SIMBA · 3 december 2006 op 12:20
Gelukkig heeft het jullie vriendschap niet geschaadt!
klapdoos · 3 december 2006 op 13:34
Ben het met Pally eens, kan beter eerst even contact met elkaar opnemen. Hoef je niet alles dubbel te doen, en wij dus ook niet.
DriekOplopers · 3 december 2006 op 14:19
Dames Arta en Bitchy, u beider columns zijn zeer geslaagd. Met vlag en wimpel. Mooie vorm, het zelfde evenement beschreven door zowel de gastvrouw als door een gast. Top gedaan.
Driek Koklopers
KawaSutra · 3 december 2006 op 15:00
Leuk zo’n beschouwing van diverse kanten bekeken. Misschien volgende keer als thema-column insturen want juist de combinatie maakt het voor mij aantrekkelijk leesvoer. Niks dubbelop, origineel juist.
Bitchy · 4 december 2006 op 07:03
Dank jullie wel voor jullie leuke en soms kritische reacties!
@Kawa, das een tip waar we wat aan hebben, wisten niet dat dat een mogelijkheid was.
@Dees, je moest eens weten wat we allemaal tegen elkaar hebben gezegd, die eerste avond 😉