Vroeger was er een dorpje, een mooi glimmend, olijk dorpje. Er was een groenteboer, een slager, een bakker, foute homofiel met kapperszaak en een supermarkt. De mensen in het dorp waren vrolijk, het was altijd mooi weer en het brood van de bakker was talk of the town.

De bakker lag centraal in het dorp en om van de ene naar de andere kant van het dorp te komen moest je wel langs de bakker en werd iedereen bij de bakker watertandend gestopt door de opzwepende geur van versgebakken tijgerbrood. Bij de bakker kwam iedereen samen, gewoon lekker een ongesneden casino wit delen met zijn alle. Was je ziek? Er was geen apotheek, maar een krentenbol met honing is goed voor je keel, loop maar even naar de bakker!

Vandaag precies een jaar geleden stond de bakkerij van het dorpje in brand, buurtbewoners kwamen massaal aan met klotsende emmertjes water, tuinslangen en zand. Er werd gezwoegd en geploeterd, maar het mocht niet baten. De bakkerij brandde tot de grond toe af…

Daarna ontstond er een periode van desillusie, honger en verdriet. De bewoners liepen vanuit automatisme, iedere dag, alsnog naar de bakker, om daar geconfronteerd te worden met het oude zwartgeblakerde restje dat ooit de bakker was. Nu een jaar later zijn de littekens in de stad nog steeds voelbaar, de uitgebrande huisomlijsting staat er nog als herinnering aan wat ooit was, de buurtbewoners gaan af en toe nog eens langs in de hoop weer ontvoert te worden door de watertandende geur van vervlogen tijgerbrood, tegen beter weten in. Sommige buurtbewoners zijn tevergeefs opzoek gegaan naar andere bakkers buiten het dorp of proberen nu te ontbijten met crackers. De bakker is nu een jaar weg en de honger naar versgebakken brood is nauwelijks gestild.

De bakker was, is en blijft broodnodig.

Categorieën: Algemeen

Mikescolumnhoekje

ik frustreer, klaag, verkoop en zeur... en daar schrijf ik dan stukjes over. Vaak net te hard, te grof of te controversieel en daar kom ik dan achter na het schrijven en ik heb een ongegronde afkeer aan John Williams. Mijn columns zijn een weerspiegeling van mijzelf; lomp, ondoordacht, recht uit het hard en soms emotioneel.

22 reacties

NicoleS · 27 oktober 2016 op 17:23

Brood van de warme bakker blijft het lekkerste. De geur alleen al doet je watertanden. Smakelijk geschreven column

Nummer 22 · 27 oktober 2016 op 18:17

De geur uit een ambachtelijke bakkerij laat de trek versterken. Heerlijk het verse brood gesneden te zien worden,ingepakt en nog wat anderse broodjes. Op de toonbank liggen stukjes koek of meergranen brood. Jammie,jammie en snel naar huis. Roomboter erop wat oude “old ansterdammer” zelf geschaafde plakjes erop, een kop laate macchiato, de ochtendkrant erbij. Een dag kan zintuig prikkelend beginnen. En nu…
De geur van een gebluste brand, de zwart geblakerde resten en het dorp hun hart en ontmoetingsplek kwijt.

Enfin… je hebt het heel mooi geschreven!

Chapeau! Le boulanger! Je suis een krentenbol, maar dan verlangend naar een verdwenen gevoel.

Nummer 22 · 27 oktober 2016 op 18:19

Correcties.. andere broodjes, old amsterdammer, latte macchiato..
? ik heb koude vingers..waar is mijn bakkertje?

pally · 27 oktober 2016 op 19:24

‘Nu, een jaar later zijn de littekens in de stad nog steeds voelbaar’.
Hè, het was toch een dorpje?

Overigens een smakelijk pleidooi voor de warme bakker,

Mien · 27 oktober 2016 op 22:25

Hela. Hola. Hoe is het met het hondje afgelopen?

Esther Suzanna · 28 oktober 2016 op 00:41

Is dit absurdisme, cynisme of realisme? Is best leuk maar ik heb niks met brood.

Nummer 22 · 28 oktober 2016 op 09:46

Hahaha..je moet een columnist niet het brood uit de mond stoten…

Wel even hardop het onderstaande lied gaan zingen.

Wandel avondvierdaagse lied

“we hebben een bakker!” (de kinderen)”We hebben een bakker!” “We hebben een bakker en zijn naam dat weet ik niet” (de kinderen) We hebben een bakker en zjn naam dat weet ik niet! We hadden een bakker.. we hadden een bakker, maar nu echt niet meer.. En van je hela hola hola hopsakee, hela hola hola hopsakee

“potje met vet, al op de…”

Van dit verhaal kan men de brandlucht nog ruiken.

Thuis heb ik nog een ansichtkaart waarop een molen, bakkerij oh jee, een kar dat ratelt over keien. Dat is het dorp…..

Mikescolumnhoekje · 28 oktober 2016 op 10:46

aaahh, snap m al. never mind! 😛

    Nummer 22 · 28 oktober 2016 op 11:08

    Hmmmm doet me denken aan….
    Krentenbol met vette worst, zwanenhals gevuld met marsepein..

    Op de zaterdagmarkt in de oudste stad van Holland waar ik toen woonde als klein jongetje (kleine jongennnnn), zag ik een bord Vogel Bakkerij…
    Met een vriend, moesten we rennen (opzj opzij opzij was toen nog niet in de ether) toen wij har gingen roepen….

    “Koek van Vogel zoooo hard als een Kooooogell!”

    Maar dit geheel terzijde en alleen omdat het een bakker verhaal is.

StreekSteek · 28 oktober 2016 op 11:54

Leuk stukje. Al dat gepalaver hierboven bevestigt dat heel Holland bakt tegenwoordig.

Thomas Splinter · 28 oktober 2016 op 12:50

Inderdaad leuk stukje. Daarbij mag deze niet ontbreken:

https://www.youtube.com/watch?v=u6Uph3Tw6Y4

Geef een reactie

Avatar plaatshouder