Eeuwig wakker blijven (Uit de dossiers van Accountantskantoor van Gellekom En Fröhlich)

Als ik bij mijn compagnon, Fröhlich binnenloop, hangt hij net een stel nieuwe lampen aan het plafond.
In de keuken zie ik mijn buurman, Wiebe Witje in een douchegordijn op de aanrecht een afwas liggen nadoen. Ziet er Zen uit. Ter verklaring; Wiebe heeft het schriftelijke gilles de la tourette syndroom. Vandaar.

‘Nou, hoe vind je het? Mooi hè?,’ vraagt Fröhlich trots naar de lampen wijzend.
‘Heel mooi zelfs, Fröhlich. Als je van bouwlampen houdt.’
Fröhlich kijkt geïrriteerd dus ik vraag wat Wiebe op het aanrecht ligt te doen.
‘Ik werd door van der Dorenslootkant gebeld. Dat is die halve gare van de supermarkt. Of ik zo vriendelijk wilde zijn om Wiebe op te halen want die zat al een uur, naakt op een krat Vlaamse yoghurt, de beursberichten voor te dragen. Hij had het een beetje koud dus toen heb ik hem maar op het aanrecht neergelegd.’

‘Blij dat jij vandaag eens aan de beurt was,’ merk ik op.
‘Hoezo?’
‘Nou, gister moest ik Wiebe weer eens van het politiebureau ophalen. Was hij voor kerstman aan het spelen. Hij gooide, een straat verderop, aalmoezen bij mensen naar binnen. Verse, dat wel.
Ik vroeg nog aan die agent of dat alles was. Wat denk je dat die agent toen zei?’
‘Hou mij niet in spanning,’ zegt Fröhlich.
‘Hij zei: ‘vindt u dat niet genoeg dan?’
Ik bedoel, wat zijn dat voor rare vragen.

Fröhlich loopt naar de keuken , tilt Wiebe van het aanrecht af en begint pannen op de aanrecht te zetten. En een Blender. Daarna smijt hij allerlei soorten groente in de blender waarna het geheel in een ovenschaal wordt gegoten.
Na enig zoeken haalt hij uit een grote zak een grijsachtig poeder en strooit het er met gulle hand overheen.
‘Wat is dat?,’ vraag ik.
‘Dat is cementpoeder,’ gromt Fröhlich. ‘De maïzena is op en je hebt gewoon een bindmiddel nodig in dit recept. Maar geen zorgen, van Gellekom. Het verandert niets aan de smaak.’

Ik ril.

Intussen staat Wiebe iets op de muur te spuiten uit een busje. Prachtig gezicht. Niemand kan zo mooi op een muur spuiten als Wiebe.
Dat heeft Wiebe vaker. Dan weet hij ineens dingen en schrijft dat op muren. Je weet niet wat je ziet dan.Wel altijd vieze woorden, dat brengt zijn syndroom met zich mee.
Nu is hij uitgeschreven en wij lezen wat er staat: Verachte Fröhlich, als de enige plaats waar ik je zien kon in mijn dromen was, zou ik eeuwig wakker blijven’

Fröhlich maakt een geluid dat het midden houdt tussen een licht gegorgel en gekwetst gekreun.
Ik bedoel, je weet dat het er aan zit te komen en toch die verrassing.

Je schrikt er toch van..