Het is oorlog in mijn bos. Alle dieren maken ruzie. Een grote vloek. Ik kan het maar moeilijk aanzien. Gris mich nich. Ik zou het willen stoppen. Het zijn niet alleen de dieren uit mijn bos die oorlog voeren. Nee, sinds een paar maanden zie ik ook vreemde dieren mijn bos intrekken. Ze zetten alle middelen in om de boel op stelten te zetten. Vreemde tactieken zetten ze in. Naast de gebruikelijke. En dat allemaal vanwege geloofsovertuiging.

Ja, ja, de dieren zijn besmet met overtuiging, het lijken wel mensen. En die overtuiging is moordend. Onder de dieren zitten wrede creaturen die geweld niet schuwen. Verhuld in theedoeken en dekmantels brengen ze ongelovigen om. Ze bijten zich vast in ongeloof en twijfel en zuigen lijven en hoofden leeg tot op de bodem. Wie in on gelooft is de pineut. Aan bijgelovigen hebben ze ook een vreselijke hekel. Het bijgeloof ondermijnt de overtuiging in eigen geloof. Regelmatig laten ze dan ook bommetjes ontploffen. Onder alle bijennesten, onder de hoeders der natuur.

Wat ook opvalt is dat de oorlogszuchtige dieren allemaal beschikken over uitpuilende navels. Genetisch bepaald en doorgegeven. Dat helpt natuurlijk bij het staren. Een gebrek aan eigenliefde is datgene wat hen onderscheidt van de dieren in mijn bos. De vreemde dieren geloven alleen maar in een en hetzelfde opperwezen. Die schijnt een of andere hemel te beloven. Ik kan alleen maar zeggen: ‘Vooruit … kop op … alla … dat is zo jaren Middeleeuwen’. Het keert gewoon weer terug in onze bossen. Oorlog, beestachtig.

Kijk nu toch. Ze ontheiligen ons eigenste erfgoed. De dennen, de eiken, de beuken, ze moeten het allemaal ontgelden en gaan allemaal plat. Uit woede en ongeloof zetten de vreemde dieren hun tanden erin. Wie stopt deze occulte natuurbarbaren? Zaaien ze nog iets terug? Wat planten ze in ons hart en hoofd? Haat? Als compensatie voor verslagen natuur? Brizl djeu. Dat gaat niet gebeuren. Never nooit niet! We slaan gewoon terug met cultuur, onze tweede natuur. Dat zal ze leren. Blijf geloven in on en bij. Verdedig het met lijf en leden, hart, hoofd en ziel.

Categorieën: Actualiteiten

Harrie

Tijdreiziger

4 reacties

troubadour · 28 februari 2015 op 18:40

Sinds ik visoliecapsules slik ga ik jouw stukjes wel mooier vinden Harrie. “On en bij” snap ik nog niet, maar niet verklappen hoor. Morgen neem ik er eentje meer en ondertussen ’tu quoque’.

    Harrie · 3 maart 2015 op 08:46

    Ah, wat een voorspelbaar stemadvies. Ik mag hopen dat de capsules afkomstig zijn van Ordralfabétix.

Spencer · 1 maart 2015 op 11:20

Harrie, ik begrijp dit. Ben je ziek? 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder