Groen als gras

Tuinplanten, geweldig! De hanggeraniums aan mijn schuttingen bloeien nog steeds, net als de Oleander en de Clematis. Die laatste verdenk ik er steeds van op sterven na dood te zijn en dan toch blijkt ze éénbloemig mijn achtergeveltje op te leuken. Daar word ik vrolijk van. Of vrolijkér. Ik beschik over een redelijk opgeruimd humeur, ondanks het feit dat ik meestal niet beschik over een opgeruimd huis.

De kamerplant is een ander verhaal. Bijna iedereen heeft ze. In mijn huis ontbrak levend groen, verleden tijd, en dat werd grotendeels veroorzaakt door een gezonde dosis zelfkennis. Zorg binnenshuis houdt namelijk ergens op, zo besloot ik ergens in de afgelopen jaren. Het binnenhalen van een kamerplant zou alleen maar frustratie opleveren: zo’n groen gevingerd ding dat me dagelijks smekend aankijkt en snakt naar een slok als ik zelf net ontspan met een glas wijn, of verlegen zit om een praatje terwijl ik mijn zegeningen tel en de stilte om me heen koester. Nee. Een kamerplant was een absolute no go.

Maar de zorgvraag neemt zienderogen af en het wordt hier steeds meer een hotel. Eindelijk. Na jaren van neuzen snuiten, veters strikken en ‘Mam, ik ben klaar!’ zijn de heren nu zo ver dat alle ledematen gebruikt worden waar ze voor bedoeld zijn en ik er tot mijn schik achter kom dat de schreeuw om hulp met zeker 50% is afgenomen. ‘Nee, ik regel het zelf wel’ en ‘Je hoeft heus niet de hele tijd thuis te blijven’ zijn kreten die ik dan ook toejuich. Halleluja. Het is wel even wennen trouwens.

Dus het werd tijd. Ik heb planten gekocht. Voor binnen, niet voor buiten. En niet één, maar elf. Het carnavalsseizoen is tenslotte weer begonnen, en daar een beetje rekening mee houden, gezien mijn betrekkingen in het Brabantse, kan geen kwaad.

Een beetje onwennig zet ik mijn nieuwe oogappeltjes her en der neer. Na zesendertig keer schuiven kijk ik tevreden onze woonkamer rond. Het is ervan opgeknapt. Echt. Ik schenk een dik verdiend glas wijn in, kijk de kamer rond en zeg hardop ‘En? Hebben jullie het een beetje naar de zin hier?’

Er is er een die terugpraat, de groengrijze. Een o zo hippe plant waarvan ik de naam niet weet wiegt geheel zen zijn bladeren. Bij nader inzien kan dat ook komen omdat hij boven de verwarming staat en verwar ik dorst met zen. Alle begin is moeilijk. Waar het kamerplanten betreft ben ik groen als gras.